Öncelikle adı üstünde daha çocuk, henüz 5 yaşında. Anne baba ne öğretirse onu yapıyor. Bu yüzden o çocuğa kızmanız anlamsız. Bir çocuğun kalbini bir çikolatayla bir şekerle kazanabilirsiniz.
Çocuklar sevildiklerini hissederler, eğer sevseydiniz ne olursa olsun sizi severdi.
Burada en masum olan zaten o çocuk, anne baba sorumsuz çocuğu sürekli dedesine babannesine gönderiyor, dedeyle babannenin canına minnet torunları hergün yanlarında.
Sizin hatanızda ev almak için kayınvalideyle oturmak, ben anlamıyorum durumları varken sırf ev almak için ayrı eve geçmeyip aynı evde oturulmasını.
Vadenizi uzatın, kredi çekin biraz geç alın evinizi, niye kayınvalidenizle oturuyorsunuz ki, size baskı mı yapıyorlar. Yapmıyorlarsa sizin de durumunuz aynı, çocukta söyle düşünebilir ne zaman babannemlere gitsem onlar da orada diye.
Orası kendi eviniz değil ki çocuğun gelmesine karışamazsınız.
Eğer gelmesine birşey demiyorsanız, o zaman çocuğun sevgisini kazanmaya çalışın.
Mesela hiç o çocuğa hediye aldınız mı, bir oyuncak, bir kıyafet, bir şeker. Hiç saçını okşayıp, sarıldınız mı? Onun sevdiği bir yemeği yaptınız mı?
Yok ben elin çocuğu ile uğraşamam diyorsanız, ayrı eve geçin.
Hiç birini yapamam diyorsanız sabredin bir yıl.
Ayrıca eltinizle aranızda kaç yaş var bilmiyorum ama sizden büyükse, hiç .... bana sen anneme abla demiyorsun ben de sana yenge demicem dedi diye sorun, ben aramızdaki samimiyetten ya da çok fazla yaş olmamasından abla demedim isminle hitap etmeyi seçtim, istersen abla diyeyim deyin bakalım ne diyor. Belki abla demediğiniz için size sinir oldular bilemiyorum.
Belli ki terbiyesizin tekinin kendinden de terbiyesiz çocuğu.
lmaz:
