evet büyük konuşuyorsun, ne biliyosun ne yaşadığımı nelerin sonunda kendimden vazgeçmeye çabaladığımı , kendimi parçaladığım halde psikolojik baskıyla sevgisizlikten bu hale geldiğimi evet ben bile isteye doğurdum sanane bundan derdimi anlatmam ben kimseye anlatsam da çözüm getirecek kimse yok tabikide bebeğimden soğumadım o an ki öfke ile yazdım ve buraya gelip yazdım neden biliyo musun ya kendime zarar vericektim ya buraya içimi dökücektim
bir hiç tanımadığım bir insanın beni yargılamasından kötü anne olmadığım kalmıştı o da oldu sana şimdi neler yaşadığımı anlatayım mı, normal doğum diye gittim bebeğin kalp atışı yavaşladı diye sezeryana alındım ne ağladım ne sızladım ameliyattan çıktım 1 dk bile kucağımdan ayırmadım gözünün içine baktım ziyarete geldiler şimdi bu sezeryan oldu diye 2. ci de sezeryan olucak dediler, başka biri geldi kız hamile etkilenmesin diye yürüyüşlere çıkmayayım dedim o kız geldi bana bebek çıkmış ama göbeğin inmemiş dedi, kayınvalide telefonda herkese sütü gelmedi meme ucu yok dedi ve her gün tekrarladı bunu, eş dediğim kişi başlarda onu uyardı beni savundu destekledi sadece birkaç gün sonrasında o da gerçek yüzünü gösterdi sen bu çocuğu emziremezsin dedi bebek sarılıklı doğdu sütüm gelmedi diye mamaya başvurduk şimdi bırakamıyoruz emzirmeye çalışıyorum çabalıyorum bu kadar insana rağmen, kucağıma alırım bu sıcakta bebek benden dolayı sıcak oluyor terliyor gelir alır kucağımdan üff çocuğu terletmişsin sanki ben bilerek yapıyorum emzirmek için kucağıma koyarım koca karı eşim bacağını aç şöyle otur böyle otur öyle emzirme süt geliyormu diye tepemde dikilirler, kavga da ettim hepsiyle merak edersen onu da gidereyim, en son eşle de birbirimize girdik büyük ihtimal boşanıcaz , annen eve yemek yapıp getirmesin diye benle kavga eden hakaret eden söylediğim şeylere inanmayan beni yalancı gören bana sen kadın mısın diyen sırf kendi evde rahat rahat içebilmek için herkesi evden gönderen , kendin bak bebeğe kendin yıka uzakta olan insanlar nasıl yapıyor beceriksiz misin diyen annem her gün gün içinde geliyor diye surat yapan, hamileliğimden beri hiç bir sosyalliğim yokkken beni umursamayıp bunaldım sıkıldım 1 hafta annemlere gitcez ben orda çevremle görüşcem arkadaşlarımla görüşcem işe ordan gitcem sende kalcaksın diyen ve daha biz bebekle bir düzen oluşturmamışken , benimle evlendiğine lanet okuyan , oraya gittiğimde başıma gelecekleri bildiğim için karşı çıktığım için 3 gün kalır döneriz dediğim için rezil olan ben 40 gündür güldüğüm bir gün olmadı, kendi akrabalarının kızları neşe içinde büyütüyor el bebek gül bebek bende böyle yaşıyorum çünkü kendi kızları kıymetli , al sana kafayı yemiş miyim yememiş myiim yalnız mıyım değil miyim ben bunu kime anlatsam bana acıyıp boşan diyecek, boşanıcam ama kimsenin bana acımasını istemiyorum içimi dökmek istedim yalnızlığı iliklerime kadar hissediyorum