Çok şey yazılmış çizilmiş, bir de benden dinleyin isteyim.
Roaccutane kullanması zor bir ilaç. Bu yüzden kullanmadan önce kendinizden emin olmanız gerek. "Ben bu ilacı kullanabilir miyim yoksa isteğime bağlı olarak tedavimi yarıda bırakır mıyım?" Çünkü bu sırada gerek fiziksel değişiklikler gerekse ruhsal bazı değişimler yaşayacaksınız. Benim bir arkadaşım bunu kullanıyordu ancak ailesi çocuğun psikolojisinin biraz değiştiğini söyleyip bıraktırdı.
Bu ilacın şöyle bir özelliği var: İlk haftalar sivilcelerinizi artırır. Yani cildinizin altında ne var ne yoksa hepsini gün yüzüne çıkarır.
Ama bu çok iyi bir olay. Neden derseniz. Daha önce kullandığım sürmeli ilaçlar 1-2 hafta etkili oluyordu ama tam tedavi etmediği için sivilceler tekrarlıyordu. Yani pek bi' anlamı yoktu.
Karar verdiniz ve
doktor kontrolünde ilacı kullanmaya başladınız. Dikkat etmeniz gerekli şey düzenli olarak kan testi yaptırmak. Ben her doktora gidişimde kan veriyordum ve doktor kullandığım dozun bana uyup uymadığını, devam edip etmemem gerektiğini söylüyordu. Bunun sebebiyse ilacın yüzümüze iyi gelirken iç organlarımıza (karaciğer özellikle) zarar vermesi. Bu yüzden bu kontrolleri yaptırmak ve doktorun belirttiği dozda kullanmak önemli. "Daha çok içeyim, tedavim hızlansın." diye bir şey yok. Allah korusun, sağlığınızdan olabilirsiniz.
İlk haftalar sivilceleriniz fazlasıyla çıktı. E doğal olarak moraliniz bozulmaya başladı ama sakın ümitsizliğe kapılmayın. Olması gereken bu zaten. Bende de bu şekilde oldu. Yüzünüz gittikçe nemini kaybedip kurulaşacak. Ama doktorun verdiği nemlendiriciyi kullanırsanız bu dönemi daha rahat atlatırsınız. Ayrıca dudaklarınızın kenarı soyulmaya ve kırmızılaşmaya başlayacak. Bana doktorum hem yüzüm için hem de dudaklarım için ayrı ayrı ilaçlar vermişti. Düzenli olarak kullandım ama eski hali gibi olamaz tabii ki. Kırmızılıklar yine kalıyor.
Benim sivilcelerim çok inatçıydı. Doktorum "Şimdiye kadar karşılaştığım 2. durum bu. Sivilcelerin çok inatçılar." demişti ama ben moralimi asla bozmadım ve inancımı asla yitirmedim. Zaman zaman umutsuzluğa kapıldığım oldu ama tedavimi hiç aksatmadım. Şimdi kendi kendime "İyi ki bunca şeye katlanmışım." diyorum.
Neden mi? Çünkü tedaviniz bitince o kadar güzel bir yüzünüz oluyor ki kendinize inanamıyorsunuz. Benimle zamanımda (ilaç tedavisi sırasında) dalga geçen arkadaşlarım olmuştu. "Yaa yüzün çok kötü oldu, bu ne biçim ilaç böyle?" diyenler olmuştu ama hiçbirini takmadım. Ve noldu biliyor musunuz? Bana bunu diyen arkadaşımla uzun süre sonra karşılaşınca "Yüzün çok güzel olmuş, keşke zamanında benim de senin gibi olsaydı da doktor bana da önerseydi." dedi.
Size diyeceğim o ki;
lütfen ümitsizliğe kapılmayın. Eğer doktorunuzun bir şeyleri yanlış yaptığını düşünüyorsanız (mesela çok fazla dozda önerdiğini) başka doktora da sorun mutlaka. Çünkü böyle şeyler olabiliyor. Üzülüp, ağlamayın. Bu dönemde önemli olan 2 şey daha var: Yüzünüzü temiz tutmaya çalışın. Gidip gelip yıkayın ancak doktorun önermediği şeyleri yüzünüze sürmeyin. İkincisi ise "Ayy yüzüm çok kötü gözüküyor." deyip fondöten ya da başka kapatıcılar kullanmayın. Bu gözeneklerinizi kapatır. Bir 3. olarak şunu ekleyeyim: Sakın ha sakın sivilcenizi sıkmayın. Eğer sıkarsanız ileride orada çukur oluşur. Her şeyi yaptınız, bitti. Yüzünüz çok güzel oldu ama çukurluklar var. Şimdi ne yapılabilir? Doktorum bana ilaç önermişti. Bu ilaç biraz daha cildin sıkılaşmasını sağlamıştı. İyi gelmişti. Ayrıca peeling yapılabileceğini söylemişti. Belki ileride maaşa geçtiğimde yaptırırım ama şu an için sorun yok. Çok fazla çukur da yok zaten. (Çukurlar benim hatam, zamanında sivilcelerimi sıkıyordum.)
Umarım her şey istediğiniz gibi olur. Biraz uzun yazdım ama detaylıca anlatmak istedim. İsteyen olursa soru da sorabilir. Elimden geldiğince yanıtlamaya çalışırım. Hoşça kalın.