Sinirlenince konuşamamak

Deniz1esin

Üye
Kayıtlı Üye
6 Mayıs 2024
174
65
29
Merhaba arkadaşlar benim gibi olan çok vardır biliyorum. Sinirlenince veya sinirlenmeme gerek yok bir tartışma içindeyken konuşamıyorum gözlerim doluyor hemen konuşmaya başlasam ağlıyorum o yüzden içimde tutuyorum. Bunu nasıl yenebilirim. Kendi kendime artık konuşucam diyorum haklıyım ben susmam diyorum ama yapamıyorum o an gelince sözcükler boğazıma diziliyor. Sadece tartışma da değil ya normalde de bana ters gelen bsey olsa bile söyleyemiyorum bu huyumdan nefret ediyorum. İstiyorum ki hakkımı savunayım güzel bir şekilde akıcı bir şekilde anlatayım ama yok. Ne yapabilirim bununla ilgi
 
Ben de donup kalıyordum. Sonradan aklıma geliyordu şunu şunu niye demedim diye.Artik öyle değilim. Terapiye gitmiştim. Tabii ki altından çocukluk çıktı.
Ne yapabilirsin hislerini kontrol etmeyi öğreneceksin oncelikle
 
Illaki psikolojik bir altyapisi vardir ama kendimden ornek verecek olursam savima guvenemedigim zamanlarda bende konusamayanlardanim. Emin oldugum bir konuysa, temellendirebileceksem tezimi catir catir tartisirim.

Siz de dusuncelerinize güvenemiyor olabilir misiniz?
 
Illaki psikolojik bir altyapisi vardir ama kendimden ornek verecek olursam savima guvenemedigim zamanlarda bende konusamayanlardanim. Emin oldugum bir konuysa, temellendirebileceksem tezimi catir catir tartisirim.

Siz de dusuncelerinize güvenemiyor olabilir misiniz?
Aslında daha çok ağlama hissi geldiği için konuşamıyorum konuşsam ağlarım öyle olunca da güçsüz gözüküyorum gibi hissediyorum
 
Ben de öyleyim. Haklı olduğum konuları bile dile getirirken ağlıyorum. Çoğu konuda ağlamamak için çekimser kalıyorum. Bazen dile getirmediğim ama rahatsız olduğum konular birşktiği için davranışlarıma da yansıyor ve trip olarak algılanıyor ama çok doluyorum. Son zamanlarda artık dile getirmeye başladım ama bu sefer aşırı sinirleniyorum. Sinirlendiğim için de haklı olduğum durumlarda bile haksız konuma düşüyorum ve bu sefer de eve geldiğimde ağlıyorum. Bunu yenemedim, terapiye de gittim ama işe yaramadı maalesef
 
Merhaba arkadaşlar benim gibi olan çok vardır biliyorum. Sinirlenince veya sinirlenmeme gerek yok bir tartışma içindeyken konuşamıyorum gözlerim doluyor hemen konuşmaya başlasam ağlıyorum o yüzden içimde tutuyorum. Bunu nasıl yenebilirim. Kendi kendime artık konuşucam diyorum haklıyım ben susmam diyorum ama yapamıyorum o an gelince sözcükler boğazıma diziliyor. Sadece tartışma da değil ya normalde de bana ters gelen bsey olsa bile söyleyemiyorum bu huyumdan nefret ediyorum. İstiyorum ki hakkımı savunayım güzel bir şekilde akıcı bir şekilde anlatayım ama yok. Ne yapabilirim bununla ilgi

Kitap okuyacaksın.Bunu gerçekten söylüyorum.

Biz çok küçükken annem babam pazar gununu kitap günü yapardı ve TV acilmazdi , cocuguz tabi sıkılirdik. babam da ;" bir gün bu kitaplar sayesinde hakkınızı savunmayı öğreneceksiniz,ozguveniniz artacak. ne kadar çok kelime bilirseniz kendinizi daha rahat ifade edecek olayı o kadar fazla anlamlandiracaksiniz, farklı farklı yönden eleştirecek daha doğru karar vereceksiniz..." Derdi. Gerçekten de öyle. Bir olayı birden fazla yönüyle ele alabiliyorum , söylenen sözün ne anlama geldiğini ,hangi amaçla söylendiğini daha rahat kavriyorum. okuduğum kitaplar sayesinde de kelime dagarcigim geniş olduğundan hakkımı çatır catir savunuyorum. İii iiii eee eee ,kelime tekrarı , kekeleme ... Neredeyse hiç yaşamıyorum.
 
Of bunu gerçekten anlayabiliyorum yaaa. Yukarda bi üye kitap okumak demiş. Kesinlikle çözüm değil. Çocukluğumdan beri kitap kurduyumdur. İlkokula başlamadan okumayı söktüm, hızlı okuma kurslarına gittim. Yaşıtlarım hikaye okurken ben babamın kütüphanesini yarılamıştım ki babam da çok kitap okur. Zaten kitap okuyarak büyümemizin mimarı kendisidir. Lakin bazı tartışmalarda ağlayasım geliyor. İnanın o kadar lanet bi özellik ki. Ben bunu anksiyeteye bağlıyorum ama sebep değil çözüm gerek. Tavsiyesi olan varsa faydalanmaya geldim. Umarım bişeyler söyleyen olur.
Bu arada sorun asla kelime bulamama, cümle tamamlayamama değil. Kendimi salsam ağlaya ağlaya çatır çatır konuşurum ama bunu da ben istemiyorum 😅😅
 
Konuşmaya başlarken tırnaklarını kendine iyice batır, gerekirse kendini çimdikle ama hafif değil biraz sert. Aklın dağılıyor ve karşındakini dinlerken başlayan o ağlama başlamıyor. 12 sene önce patronumla bi konuşma yapmak zorunda kaldığımda keşfetmiştim.
 
Anlatmak istediklerini düşünmeden işleve geçirsen ağlamayacaksın aslında, olay çerçevesini söyleyeceklerini düşünüp içinde yaşıyorsun bu da daha duygusal olmana neden oluyor, yaşanacak olayı zaten kafanda yaşayıp, bütün sorunlar nedenler kafanda dolanıyor. Düşünmeden ağlayacağım diyecek vaktin bile olmadan girmelisin olaya, teşvik et kendini, kafanda kurmaya imkan bile olmasın. Ağlayacağım diye de düşünme. Düşünürsen ağlarsın.
 
çok içselleştirdiğim bir mevzuysa bana da oluyor.
ama son 2 seferdir ağlamamayı başardım.
galiba yaşla ilgili bi olgunluk geldi:=)
eskiden olsa hemen ağlardım
 
Karşıdaki ile arayı bozacağım kötü biri olacağım düşüncesi de biraz buna sebep oluyor bence. Gemileri yakma politikasını izlerseniz göreceksiniz kimse bir kavgadan ölmeyecek ve içinizdekileri de umursamadan güzelce aktaracaksınız. Kavga edersek ne olur, beni yanlış anlarlar mı bu düşüncelerden uzaklaşın. Bir de eve gidince keşke hakkımı savunsaydım demek yerine bugün de savunduk demenin keyfi bir ayrı, ben de vicdan yaparım kavga ettiğim için falan derdim de asıl içimizdkeileri söylemezsek kendimizle kavga edip duruyoruz. Tatlı diller söylemeye çalışın tabii kavga daha doğrusu tartışma son seçeneğiniz olsun
 
Merhaba arkadaşlar benim gibi olan çok vardır biliyorum. Sinirlenince veya sinirlenmeme gerek yok bir tartışma içindeyken konuşamıyorum gözlerim doluyor hemen konuşmaya başlasam ağlıyorum o yüzden içimde tutuyorum. Bunu nasıl yenebilirim. Kendi kendime artık konuşucam diyorum haklıyım ben susmam diyorum ama yapamıyorum o an gelince sözcükler boğazıma diziliyor. Sadece tartışma da değil ya normalde de bana ters gelen bsey olsa bile söyleyemiyorum bu huyumdan nefret ediyorum. İstiyorum ki hakkımı savunayım güzel bir şekilde akıcı bir şekilde anlatayım ama yok. Ne yapabilirim bununla ilgi
Bende böyleyim aşırı drama queenlik var bunyemde ya. Erkek arkadasımla her bi tartısmada salya sümük.
 
Ben de öyleyim. Haklı olduğum konuları bile dile getirirken ağlıyorum. Çoğu konuda ağlamamak için çekimser kalıyorum. Bazen dile getirmediğim ama rahatsız olduğum konular birşktiği için davranışlarıma da yansıyor ve trip olarak algılanıyor ama çok doluyorum. Son zamanlarda artık dile getirmeye başladım ama bu sefer aşırı sinirleniyorum. Sinirlendiğim için de haklı olduğum durumlarda bile haksız konuma düşüyorum ve bu sefer de eve geldiğimde ağlıyorum. Bunu yenemedim, terapiye de gittim ama işe yaramadı maalesef
Aynı ben işte :KK43:
 
Kitap okuyacaksın.Bunu gerçekten söylüyorum.

Biz çok küçükken annem babam pazar gununu kitap günü yapardı ve TV acilmazdi , cocuguz tabi sıkılirdik. babam da ;" bir gün bu kitaplar sayesinde hakkınızı savunmayı öğreneceksiniz,ozguveniniz artacak. ne kadar çok kelime bilirseniz kendinizi daha rahat ifade edecek olayı o kadar fazla anlamlandiracaksiniz, farklı farklı yönden eleştirecek daha doğru karar vereceksiniz..." Derdi. Gerçekten de öyle. Bir olayı birden fazla yönüyle ele alabiliyorum , söylenen sözün ne anlama geldiğini ,hangi amaçla söylendiğini daha rahat kavriyorum. okuduğum kitaplar sayesinde de kelime dagarcigim geniş olduğundan hakkımı çatır catir savunuyorum. İii iiii eee eee ,kelime tekrarı , kekeleme ... Neredeyse hiç yaşamıyorum.
Çok güzel bende böyle olmak istiyorum bol bol kitap okumam gerekirse okurum tabiki
 
bu konuyla ilgili aklıma doğrudan şu karikatür geliyor.
çok okumakla ilgili olduğunu düşünmüyorum.
çok okuyan, kendini çok iyi ifade eden ve kendine güvenen biri olarak söylüyorum.
ağlamak olmasa da donup kaldığım, "şu cevabı verseydim" dediğim çok oluyor.
biraz çatışmadan kaçınmayla ilgisi var sanırım, tabi geçmiş travmaların etkisi inkar edilemez.
önce arkasındaki sebebi bulup sonra davranış değişliğine odaklanan bir terapi bir çözüm olabilir.

1731527228292.png


Karşıdaki ile arayı bozacağım kötü biri olacağım düşüncesi de biraz buna sebep oluyor bence. Gemileri yakma politikasını izlerseniz göreceksiniz kimse bir kavgadan ölmeyecek ve içinizdekileri de umursamadan güzelce aktaracaksınız. Kavga edersek ne olur, beni yanlış anlarlar mı bu düşüncelerden uzaklaşın. Bir de eve gidince keşke hakkımı savunsaydım demek yerine bugün de savunduk demenin keyfi bir ayrı, ben de vicdan yaparım kavga ettiğim için falan derdim de asıl içimizdkeileri söylemezsek kendimizle kavga edip duruyoruz. Tatlı diller söylemeye çalışın tabii kavga daha doğrusu tartışma son seçeneğiniz olsun

bence bu güzel bir yaklaşım. stünde düşünmeye ve uygulamak için çaba sarf etmeye değeceği kesin.
farklı bir bakış açısı sunduğunuz için teşekkür ederim.
 
Son düzenleme:
ablam öyle ya
aslinda hic duygusal vs biri degil ama kavga ederken hep sesi titrer gözyaşları akar. o da nefret ediyor bu huyundan
 
Ben de hakkımı çoğunlukla savunamayanlardanım ve bu özelliğimden hiç hiç memnun değilim 😞 keşke bir çözümü,çaresi olsa. Kitap okumak kesinlikle çözüm değil ilkokuldan beri kaliteli kitaplar okurum. Bende ağlama hissi gelmiyor da sesim titriyor çok sinirleniyorum sakin sakin konuşamıyorum haklıyken haksız duruma düşüyorum. Söylemem gerekenler o anda aklıma gelmiyor
 
X