- 14 Mayıs 2017
- 1.949
- 2.459
-
- Konu Sahibi izinliikinciuyelik
- #21
Canım benim sen insanlara saglik vercem diye sağlığından olmuşsun. Varsın kal sınıfta okul uzasın senden değerli değil ki
Canım benim sen insanlara saglik vercem diye sağlığından olmuşsun. Varsın kal sınıfta okul uzasın senden değerli değil kimerhaba kızlar,
nickten de anlaşıldığı üzere izinli bir şekilde ikinci üyeliğimi açtım.
çünkü bu yaşadıklarımdan o kadar utanıyorum o kadar utanıyorum ki ailemin buraya yazdıklarımı hasbelkader okuyup daha fazla üzülmelerini istemiyorum.
nasıl başlayacağımı bilmiyorum... imla hatası yaparsam ya da fazla uzun, iç karartıcı bir yazı olursa lütfen affedin.
sorunum sınav kaygısı.
kısaca bilgi vereyim, üniversite öğrencisiyim. bölümüm ağır sayılan bir bölüm ve okulum ne yazık ki öğrencilerini mağdur etmekle ünlü bir okul.
bölüm arkadaşlarımızdan ve büyüklerimizden intihar eden çok oldu. gerek hastanede görülen mobbing, gerek fakülte uygulamaları... bunalttı kısaca kızlar. kaç arkadaşım antidepresana başladı. güya geleceğin pırıl pırıl gençleri olacak, insanlığa fayda verecektik.
neyse...
tembel bir öğrenci sayılmam. günlük belli bir saati tamamlarım. güncel konuları takip ederim, ek kaynak okur ve bir dersi birden fazla hocadan dinlerim fırsatını bulursam. her yiğidin yoğurt yemesinden bir teknik çıkarırım.
çıkartırdım.
senenin başında ilk anksiyete ya da panik atak krizim iki komite sınavımızın birleştirilmesiyle ortaya çıktı. hayatımda ilk kez böyle bir şey yaşıyordum.
ne olduğunu, ne yapmam gerektiğini bile anlayamadan berbat bir kuyunun içinde buldum kendimi.
aylardır o kuyudan çıkamıyorum.
ailem her şeyin en güzelini vermiş, mükemmel insanlar.
bir kere olsun şiddet görmedim, kötü söz duymadım, yalnız bırakılmadım, oda cezası almadım. çoğu çocuk için oda cezası bile lüksken (ayrı odası olmadığı için) bana... muhteşem bir hayat sundular... allahın cezası bana...
berbat bir sınav sonucu getirdim. yaz tatilinde bile çalışmanın karşılığı olarak utanç verici bir not aldım. dekanımız açık açık bu sene pek öğrenci geçirme taraftarı olmadıklarını söyledi.
daha fazla yazarsam okulum ifşa olur... türkiye gündemine gelmiş, haberlere çıkmış bir okul. biz hiçbir sınavımızı online olmadık. fakat bu süreçten beklentimiz online sınav değildi, birazcık daha anlayışlı davranılmasıydı.
yapmadılar.
inanın bana kızlar... yapmadılar.
konum olan TUS sorularını çözüyorum, textbook okuyup (alanımızın ders kitapları gibi düşünebilirsiniz) çalışıyorum. bilmiyorum ki ben daha ne yapayım.
en son yapılan sınavdan bir gece önce o kadar şiddetli bir kriz geçirdim ki, sınava girmeden bilet alıp evime döndüm. çünkü avcumun içi gibi bildiğim şeyi bile unutmuştum. sanki aklımda hiçbir şey kalmamıştı. tamamen sıfırdım. giremedim sınava. çok korktum.
yaklaşık 1 ay oluyor bu yaşanalı.
ve ben 1 aydır, istisnasız her gün aynı krizin tekrarını yaşıyorum.
ya yine yapamazsam ya sınıfta kalırsam ya başarısız olursam...
ne yaparım diyorum...
ailem bu halime görünce üzülüyor. onları üzmemek için kıyıda köşede ağlıyorum. hiçbir şey yokmuş gibi davranıyorum. paramparça oluyorum.
ah.. onlara daha fazla eziyet olmaktansa ölümü tercih ederim. lakin şu an intihar etsem daha çok üzülürler. daha çok iş açarım başlarına. yaşamaya ve doğal yollarla bazı şeylerin bitmesini beklemeye mecburum.
kaygı durumum için NLP danışmanıyla görüştüm, psikiyatriye yönlendirdi. psikiyatri antidepresan verdi. içsem uyku yapar, zihnimi dağıtır (gerçi şu an da pek düzgün çalışmıyor) ders çalışamam. ilaçların farmomekaniğini biliyorum az buçuk... şu süreçte kullanamam...
bilmiyorum kızlar... ne yapacağım hiç bilmiyorum... çok korkuyorum sadece, bunu biliyorum.
hayatımdaki tek sorun notlarım evet. evet dünyanın sonu değil fakat dünyanın başlangıcı neydi ki?
benim dünyamın sonu bu işte...
tavsiyelerinize çok ihtiyacım var.
lütfen... müsaitseniz yazın
kusura bakmayın çok uzun ve dağınık oldu,
iyi günler dilerim hepinize
Kiz herkes bu direksiyon sınav kaygısını yasiyo ama zaten birden ogrenilmiyo ki hiçbişey ben şey demiştim kendime şuan başımdaki hocalarda bu yollardan geçti onlarda zorlandı ben de geccem şimdi dua oku bol bol sinavdan önceBu konuyu takipteyim benimde sınav kaygım var direksiyon sınavından heyecan nedeniyle kaldım şimdi ikinci sınav var haftasonu ve ben şimdiden heyecandan uyuyamiyorum var mı bana da önerisi olan ( kusura bakmayın konu sahibi konunuzu sabote etmiş gibi oldum)
Tek bir sorunun var başarısız olma kaygısı. Bu sadece senin kendi kendine ürettiğin bir kaygı. Elinden geleni yaptığına inanıyorsan gerisi önemli değildir. Sorumluluklarını yerine getirirsen, çalışma zamanlarını ertelemezsen başarırsın. Buna çok benzer bir şey yaşadım. Üniversite birinci sınıfta. Kaygıdan ve korkudan kitap yüzü görmek istemiyordum. Okulu bırakmayı bile düşündüm. Ama okumaktan başka çarem olmadığını anlayıp, ertelemekten vazgeçip, korkularımla yüzleşince her şey çorap söküğü gibi geldi. Sonuç; üniversiteyi bölüm birincisi olarak bitirdim. Sonra aynı kaygıyı KPSS için yaşadım. Nitekim 30.000 mezunu olan bir bölüm ve yılda 250-300 kişi alınıyordu. Aynı şekilde kendimi telkin edip alanımda 51. olup atandım. İnan bana korkularının üzerine gidip, elinden geleni yapınca için rahatlıyor. Sonrasında da başarı kendiliğinden geliyor. Şu an yaşadığın sadece yanılsama ve kendine bahane üretme. Beni yanlış anlama. Sadece yaşadığım duruma çok benzediği için söylüyorum. Ben de bahane üretiyordum çünkü. Sonuçta ya bu deveyi güdeceksin ya da bu diyardan gideceksin. Başka çaresi yok.merhaba kızlar,
nickten de anlaşıldığı üzere izinli bir şekilde ikinci üyeliğimi açtım.
çünkü bu yaşadıklarımdan o kadar utanıyorum o kadar utanıyorum ki ailemin buraya yazdıklarımı hasbelkader okuyup daha fazla üzülmelerini istemiyorum.
nasıl başlayacağımı bilmiyorum... imla hatası yaparsam ya da fazla uzun, iç karartıcı bir yazı olursa lütfen affedin.
sorunum sınav kaygısı.
kısaca bilgi vereyim, üniversite öğrencisiyim. bölümüm ağır sayılan bir bölüm ve okulum ne yazık ki öğrencilerini mağdur etmekle ünlü bir okul.
bölüm arkadaşlarımızdan ve büyüklerimizden intihar eden çok oldu. gerek hastanede görülen mobbing, gerek fakülte uygulamaları... bunalttı kısaca kızlar. kaç arkadaşım antidepresana başladı. güya geleceğin pırıl pırıl gençleri olacak, insanlığa fayda verecektik.
neyse...
tembel bir öğrenci sayılmam. günlük belli bir saati tamamlarım. güncel konuları takip ederim, ek kaynak okur ve bir dersi birden fazla hocadan dinlerim fırsatını bulursam. her yiğidin yoğurt yemesinden bir teknik çıkarırım.
çıkartırdım.
senenin başında ilk anksiyete ya da panik atak krizim iki komite sınavımızın birleştirilmesiyle ortaya çıktı. hayatımda ilk kez böyle bir şey yaşıyordum.
ne olduğunu, ne yapmam gerektiğini bile anlayamadan berbat bir kuyunun içinde buldum kendimi.
aylardır o kuyudan çıkamıyorum.
ailem her şeyin en güzelini vermiş, mükemmel insanlar.
bir kere olsun şiddet görmedim, kötü söz duymadım, yalnız bırakılmadım, oda cezası almadım. çoğu çocuk için oda cezası bile lüksken (ayrı odası olmadığı için) bana... muhteşem bir hayat sundular... allahın cezası bana...
berbat bir sınav sonucu getirdim. yaz tatilinde bile çalışmanın karşılığı olarak utanç verici bir not aldım. dekanımız açık açık bu sene pek öğrenci geçirme taraftarı olmadıklarını söyledi.
daha fazla yazarsam okulum ifşa olur... türkiye gündemine gelmiş, haberlere çıkmış bir okul. biz hiçbir sınavımızı online olmadık. fakat bu süreçten beklentimiz online sınav değildi, birazcık daha anlayışlı davranılmasıydı.
yapmadılar.
inanın bana kızlar... yapmadılar.
konum olan TUS sorularını çözüyorum, textbook okuyup (alanımızın ders kitapları gibi düşünebilirsiniz) çalışıyorum. bilmiyorum ki ben daha ne yapayım.
en son yapılan sınavdan bir gece önce o kadar şiddetli bir kriz geçirdim ki, sınava girmeden bilet alıp evime döndüm. çünkü avcumun içi gibi bildiğim şeyi bile unutmuştum. sanki aklımda hiçbir şey kalmamıştı. tamamen sıfırdım. giremedim sınava. çok korktum.
yaklaşık 1 ay oluyor bu yaşanalı.
ve ben 1 aydır, istisnasız her gün aynı krizin tekrarını yaşıyorum.
ya yine yapamazsam ya sınıfta kalırsam ya başarısız olursam...
ne yaparım diyorum...
ailem bu halime görünce üzülüyor. onları üzmemek için kıyıda köşede ağlıyorum. hiçbir şey yokmuş gibi davranıyorum. paramparça oluyorum.
ah.. onlara daha fazla eziyet olmaktansa ölümü tercih ederim. lakin şu an intihar etsem daha çok üzülürler. daha çok iş açarım başlarına. yaşamaya ve doğal yollarla bazı şeylerin bitmesini beklemeye mecburum.
kaygı durumum için NLP danışmanıyla görüştüm, psikiyatriye yönlendirdi. psikiyatri antidepresan verdi. içsem uyku yapar, zihnimi dağıtır (gerçi şu an da pek düzgün çalışmıyor) ders çalışamam. ilaçların farmomekaniğini biliyorum az buçuk... şu süreçte kullanamam...
bilmiyorum kızlar... ne yapacağım hiç bilmiyorum... çok korkuyorum sadece, bunu biliyorum.
hayatımdaki tek sorun notlarım evet. evet dünyanın sonu değil fakat dünyanın başlangıcı neydi ki?
benim dünyamın sonu bu işte...
tavsiyelerinize çok ihtiyacım var.
lütfen... müsaitseniz yazın
kusura bakmayın çok uzun ve dağınık oldu,
iyi günler dilerim hepinize
teşekkür ederim, hepimizin..Allah yardımcınız olsun .
her gün hatta her an aileme vereceğim zararlara üzülüyorum.. aile dostumuz olan bir hocamızla görüşmüştük bu konuyu. yaptığım en büyük fedakarlığı sormuştu.Bence de ailenize çok büyük ayıplar yapıyorsunuz.
Şu an hamileyim, daha yüzünü görmediğimiz bebeğimiz için geçen gün karı koca oturduk zıbınların pijamaların etiketlerini söktük.
İlerde gelip de karşımıza “ben okulu kendi sağlığımdan dahi önde tutuyorum” derse evet, çok büyük bir ayıp yapar bize karşı.
Havadan konuşuyor gibi gelebilirim ama ben de sıkıntılı bir bölümden mezunum, 2 sene de uzatmalı bitirdim. İyi ki de uzatarak bitirmişim. Eğer erken bitirseydim ne eşimle karşılaşacaktım, ne şimdiki durumumda olacaktım... o zaman kendimi paralıyordum, uzattığım için inanılmaz üzgündüm. Her şerde bir hayır varmış gerçekten.
Doktorunuz ne ilaç verdiyse de lütfen kullanın. Farmakoloji biliyor olabilirsiniz ama tusa hazırlandığınıza göre bir psikiatrist değilsiniz.
Gayet mükemmel bir ogrencisin öyle olmasan böyle sorumluluk hissetmezdin ama kendine çok yukleniyorsun okulun uzarsa uzasın geç olsada önemli olan sonuca ulaşmak yapma bunu kendine kendine bu kadar yüklendikce daha çok hata yaparsın herşey notlar değil sen sorumluluk sahibi müthiş bir ogrencisin sadece aşırı kaygilaniyorsun tabiki okulada hocalarada yazıklar olsun bu denli insan strese sokulur mu ne olur biraz destek olunsa
Her akşamın bir sabahı var batan güneş yeniden doğacak
Ve bir gün mezun uyanacaksin
Biraz sabret ve lütfen kendine yüklenme akışına bırak ailen eminim destek olacaktır bu halini bilse .
Sen basarilisin başarı sadece rakamla ölçülmez başarılarının devamını dilerim kardeşim ..
Doktora yapıyorum. Hayatımda hiç bir eğitim seviyesinde zorlanmadım. Tüm eğitim hayatımda belki bir dersten kalmışımdır. Ama ben de çok sıkıntılı bir öğretim görevlisine denk geldim bu dönemki dersimde. Öyle bir anksiyete atağı geçirdim ki bir kaç hafta evvel bir hafta boyunca hafif sakinleştiriciler almadan uyuyamadım. Ailemle konuşamadım o kadar içim sıkıldı ki her gece saatlerce ağladım. Sonra bir gün o kadar kötü oldum ki sesim titreyerek anneme söyledim. Kadın öyle korkmuş ki başka bir şey oldu sandım bu muydu derdin dünyanın sonu mu yani dedi. Bazen takıldığımız engellere dünyanın sonu muamelesi yapıyoruz içinden o kadar çıkamıyoruz ki sorundan bir şekilde kaçmak çok daha kolay geliyor. Çok polyana vari olacak ama gerçekten hayat kısa. Hiç bir şey sizin ruh sağlığınızdan önemli değil.ben tıp kazanıp tusta bir hastaneye yerleşip bir sene çalışıp mesleği bırakan başka bir bölüm okumak için sınava giren insanlar tanıdım. 4 senelik bölümü 10 senede okuyup bölümüyle tamamen alakasız işler yapan insanlar tanıdım. Sınıfta kalın varın daha çok gençsiniz. Aileniz size neler vermiş bir sınav geçemediniz bir sınıfta kaldınız diye tüm değeriniz bunun üzerinden mi belirleniyor. İnsan okuduğu okuldan geçtiği sınavdan ibaret değil. Biraz rahat bırakın kendinizi gerçekten değmez. Hepimiz bir gün toprağa gireceğiz zaten o zamana kadar iyi anılar biriktirmek önceliğiniz olsun.merhaba kızlar,
nickten de anlaşıldığı üzere izinli bir şekilde ikinci üyeliğimi açtım.
çünkü bu yaşadıklarımdan o kadar utanıyorum o kadar utanıyorum ki ailemin buraya yazdıklarımı hasbelkader okuyup daha fazla üzülmelerini istemiyorum.
nasıl başlayacağımı bilmiyorum... imla hatası yaparsam ya da fazla uzun, iç karartıcı bir yazı olursa lütfen affedin.
sorunum sınav kaygısı.
kısaca bilgi vereyim, üniversite öğrencisiyim. bölümüm ağır sayılan bir bölüm ve okulum ne yazık ki öğrencilerini mağdur etmekle ünlü bir okul.
bölüm arkadaşlarımızdan ve büyüklerimizden intihar eden çok oldu. gerek hastanede görülen mobbing, gerek fakülte uygulamaları... bunalttı kısaca kızlar. kaç arkadaşım antidepresana başladı. güya geleceğin pırıl pırıl gençleri olacak, insanlığa fayda verecektik.
neyse...
tembel bir öğrenci sayılmam. günlük belli bir saati tamamlarım. güncel konuları takip ederim, ek kaynak okur ve bir dersi birden fazla hocadan dinlerim fırsatını bulursam. her yiğidin yoğurt yemesinden bir teknik çıkarırım.
çıkartırdım.
senenin başında ilk anksiyete ya da panik atak krizim iki komite sınavımızın birleştirilmesiyle ortaya çıktı. hayatımda ilk kez böyle bir şey yaşıyordum.
ne olduğunu, ne yapmam gerektiğini bile anlayamadan berbat bir kuyunun içinde buldum kendimi.
aylardır o kuyudan çıkamıyorum.
ailem her şeyin en güzelini vermiş, mükemmel insanlar.
bir kere olsun şiddet görmedim, kötü söz duymadım, yalnız bırakılmadım, oda cezası almadım. çoğu çocuk için oda cezası bile lüksken (ayrı odası olmadığı için) bana... muhteşem bir hayat sundular... allahın cezası bana...
berbat bir sınav sonucu getirdim. yaz tatilinde bile çalışmanın karşılığı olarak utanç verici bir not aldım. dekanımız açık açık bu sene pek öğrenci geçirme taraftarı olmadıklarını söyledi.
daha fazla yazarsam okulum ifşa olur... türkiye gündemine gelmiş, haberlere çıkmış bir okul. biz hiçbir sınavımızı online olmadık. fakat bu süreçten beklentimiz online sınav değildi, birazcık daha anlayışlı davranılmasıydı.
yapmadılar.
inanın bana kızlar... yapmadılar.
konum olan TUS sorularını çözüyorum, textbook okuyup (alanımızın ders kitapları gibi düşünebilirsiniz) çalışıyorum. bilmiyorum ki ben daha ne yapayım.
en son yapılan sınavdan bir gece önce o kadar şiddetli bir kriz geçirdim ki, sınava girmeden bilet alıp evime döndüm. çünkü avcumun içi gibi bildiğim şeyi bile unutmuştum. sanki aklımda hiçbir şey kalmamıştı. tamamen sıfırdım. giremedim sınava. çok korktum.
yaklaşık 1 ay oluyor bu yaşanalı.
ve ben 1 aydır, istisnasız her gün aynı krizin tekrarını yaşıyorum.
ya yine yapamazsam ya sınıfta kalırsam ya başarısız olursam...
ne yaparım diyorum...
ailem bu halime görünce üzülüyor. onları üzmemek için kıyıda köşede ağlıyorum. hiçbir şey yokmuş gibi davranıyorum. paramparça oluyorum.
ah.. onlara daha fazla eziyet olmaktansa ölümü tercih ederim. lakin şu an intihar etsem daha çok üzülürler. daha çok iş açarım başlarına. yaşamaya ve doğal yollarla bazı şeylerin bitmesini beklemeye mecburum.
kaygı durumum için NLP danışmanıyla görüştüm, psikiyatriye yönlendirdi. psikiyatri antidepresan verdi. içsem uyku yapar, zihnimi dağıtır (gerçi şu an da pek düzgün çalışmıyor) ders çalışamam. ilaçların farmomekaniğini biliyorum az buçuk... şu süreçte kullanamam...
bilmiyorum kızlar... ne yapacağım hiç bilmiyorum... çok korkuyorum sadece, bunu biliyorum.
hayatımdaki tek sorun notlarım evet. evet dünyanın sonu değil fakat dünyanın başlangıcı neydi ki?
benim dünyamın sonu bu işte...
tavsiyelerinize çok ihtiyacım var.
lütfen... müsaitseniz yazın
kusura bakmayın çok uzun ve dağınık oldu,
iyi günler dilerim hepinize
Ben de anneyim canim.o 1 sene geç bitirmenin düşüncesi bile canımı çok yakıyor..
güçlü duruşunuza imrendim. keşke ben de sağlığımdan önemli değil, diyebilsem ancak önemli tutuyorum..
ailemin verdiği imkanların hakkını verememiş, onlara çok büyük ayıplar yapmış gibi hissediyorum..
çıkamıyorum bu döngüden
haklısınız antidepresan konusunu bir daha irdelemeliyim
günaydınMerhabalar
Bir intörn dr olarak yazmadan gecemedim.. okulunu tahmin ediyorum, büyük ihtimalle aklimdaki okuldur, orada olan arkadaşım olduğundan.. yada cok benzeridir her neyse..
Ben de sinavlarda ozellikle sözlü sinavlarda korkunç stres yaşıyordum. Hatta ayni senin gibi dahiliye sözlümde demistim ki tamam girmiyorum benden kiymetli degil. Sonra çalışır girerim. Neyseki arkadaslarim, sevgilim sürükleyerek yine kal ama sinava gir diye itelediler beni. Sinava girince unuttugum bilmedigimi sandigim her sey aklima geldi, gelmeyen de oldu ama sonucta gercekten dunyanin sonu degilmis. Bir sekilde geçtim. Lutfen sen de düşük alma korkusu yaşama. Seni cok iyi anlıyorum, bizler bugune kadar eve karnesinde 5 uzerinden 4 bile getirmemis ogrenciler olduk, düşük almak gercekten korkutuyor utanc veriyor kotu hissettiriyor, ama degil. Kabullen, kendine izin ver. Mukemmel olmak zorunda değilsin. Sen de insansin herkes gibi. Başarısız olabilirsin, bu senin hakkın. Dunya bie fakülteden sinavdan ibaret degil ki. Sağlığını etkilemesine izkn verme bunlarin, hatta intihar konusunu acmak bile istemiyorum, asla aklindan gecirme.
Ben sunu denemeni oneririm oncelikle, boyle stres oldun diyelim, de ki en kötü ne olabilir? Girdim hoca sordu bilmiyorum dedim kizacak vs çıkacaksın 20 vermiş.. peki dunyanin sonu mu? Hayir. Bir daha çalışır girersin.
Velhasil okulun uzasa bile dunyanin sonu degil. Ha 6 yilda bitirmişsin ha 7 yilda. Inan bana 10 sene sonra bu konu hayatindaki ufak bi ayrinti olarak yer alacak. Ki inan bana, çalışırsan kalmazsin.
Bu arada şunu eklemek istiyorum, Hocalar textbooktan degil slaytlarindan soruyor. Textbook okuduğu icin sinavlari kltu geçen cook arkadasim oldu. Belki yanlis çalışıyor olabilirsin. Hocalarin onem verdigi yerlere çalış, çıkmış sorulara cok iyi çalış. Textbook falan malesef olmuyor. O kadar ayrintili ki hocanin neresine onem verdiğini kestiremiyorsun.
Bir de bence antidepresan ihtiyacin varsa, psikiyatri önerdiyse kullanmalisin. Uyku yapiyor fiye 24 saat uyutacak degil ya, 1 2 saat max yani ve alışırsın.
Bir de passiflorali cay onerebilirim, passiflora bilirsin belki ilac olarak kullanilan bir bitki.
Cok karmakarisik yazdim kusura bakma, ozelden istediğin bir sey olursa sorabilirsin daima,
hocam başka bir okuldayımMerhaba muhtemelen Ankara Tıptasın. Emin ol okul bitiyor boşa stres yaptığında kalıyorsun. Hem sen insanla uğraşacaksın çalışan mekanizma ile. Ne kadar çok bilgi birikimin olursa çalışma hayatında tus sınavında başarılı olursun. Bizim gibiler için önemli olan okul bitirmek değil hakkı ile bitirmek. Hasta ile başbaşa kaldığında doğru tedaviyi uygulayabilmek. Lütfen psikiyatristin dediği ilaçları iç. En kötü bu seneyi gözden çıkarırsın. Hiçbir sınav senden değerli değil emin ol ailende böyle düşünüyordur