6 yıllık öğretmenim. 28 yaşındayım. Ailemin bulunduğu ilde yaşıyorum geçen yaz tayin istedim onlar köydeler. Erkek kardeşim yanımda. Polislik mülakatına girdi onu bekliyor. Sonrasında annem yanıma gelecek tek kalmıyım diye( basıma bir şey gelir diye korkuyorlarmış). Neyse biraz uzun olacak öncelikle bunun için kusura bakmayın. Düzgün bir aile hayatım olmadı. Doğuda yaşıyoruz ve 8 kardeşiz biz. Babam yaklaşık 25 yıl önce almanyaya gitti çalışmak icin. O zamanlar inşaat sektöründe iyi para kazanılıyordu. İlk bir kac sene çalıştı iyi de kazandı. Fakat babamın karı kız düşkünlüğü bitmediği icin. Orda başkasıyla evlendi bizi unuttu. Aramadı sormadı. Köy yerinde yaşıyorduk. Yicek ekmek bulamadığımız zamanlar oldu. Babam gününü gün ederken. Annem okula Bİle göndermek istemedi cünkü para yok. Daha 5. Snftayken aylarca annemden uzak ben ablam abim geçinmek için çalıştık Farklı bir ilde. Sonraki yıllar da öyle. Başarılı bir öğrenciydim. Annem sonradan ikna oldu okutmaya. Yeri geldi abim harçlıksız gitti okula . Biz de harçlıksız giderdik ama o erkek olduğu icin içim acırdı ona. Okul tam gündü ve sabah kahvaltı yok öğlen yemek yok eve gelirdik öyle. Allah’a bin sükür. Ben rabbimin bana bir mucizesi olduğunu düşünüyorum. Bana bu mesleği nasip etti. Neyse baba dediğim adamın işleri bozuldu geldi eve ne kadar karşı çıksam da ne kadar kavga etsem de annem kabul etti. Ve ben sırf annem icin suan onlara yardımda bulunuyorum. O ayrı konu. Üstüne simdi de benim evlilik durumuma takmıs durumdalar. Görücü usulü birilerini buluyorlar. Buldukları biri ile görüştüm fakat doğuda olanlar bilir. 1 haftada karar ver demeye başladılar tanımadan etmeden. Nisanlıyken tanırmışım. Bugun de aynısını yaptılar bana. Ben de istemiyorum dedim. Baba dediğim adam sevdiği varsa, BASINA BİR OLAY GELDİYSE söylesin demis. Ben tabi kriz geçirdim. Basıma bir şey geldiği icin istemediğimi düşünmüş. Benim kaderim mi bu. Burdan tayin isticem bir daha da beni aramayın dedim. İçim acıyor. Evlenmeyi istiyorum eevt ama bir yerlerde oturup onla görüşüp tanışmama izin vermez onlar. Ve beni neyle suçladılar. Artık öyle yoruldum ki. Benim yanlız olmamı istemiyorlarmış ablam öyle diyor. Dedim yıllarca bizi yalnız bırakırken yalnız değil miydik simdi mi yalnız kalmış olduk. Her seyden soğuttular beni. Ölmeyi istiyorum artık. Düşündükçe gözyaşlarımı tutamıyorum. Bıktım bu aileden .. uzun oldu kusura bakmayın.
Emekli değil ki. Hic bir halta yaradığı yok. Ama her haltı da o bilir. İşleri bozuldu döndü 8 snee önceAnnen acaba Almanya'dan emekli diye mi kabul etti, hani ölürse emekli maaşı ona kalır diye
Yaptiklari ardi arkasi kesilmeyen elestirileri olan bir aile ve esi ile hayat geciriyorum, hayatta kalma mucadelesi veriyorum. Psikolojim o kadar bozuk ki, sizin gibi yasamima son verme dusunceleri cok cazip gelmeye basladi. Durumunun net olarak ne oldugunu bilmeyenler, hakli olarak bosan ve gorusme ailenle dediler. Tabi ki 3.goz olarak bakinca cozum boyledir, ama isin gorunmeyen diger taraflari da var anlatamadigim, buraya yazamadigim, bu sebeplerle ben herseye boyun egmek durumundayim.6 yıllık öğretmenim. 28 yaşındayım. Ailemin bulunduğu ilde yaşıyorum geçen yaz tayin istedim onlar köydeler. Erkek kardeşim yanımda. Polislik mülakatına girdi onu bekliyor. Sonrasında annem yanıma gelecek tek kalmıyım diye( basıma bir şey gelir diye korkuyorlarmış). Neyse biraz uzun olacak öncelikle bunun için kusura bakmayın. Düzgün bir aile hayatım olmadı. Doğuda yaşıyoruz ve 8 kardeşiz biz. Babam yaklaşık 25 yıl önce almanyaya gitti çalışmak icin. O zamanlar inşaat sektöründe iyi para kazanılıyordu. İlk bir kac sene çalıştı iyi de kazandı. Fakat babamın karı kız düşkünlüğü bitmediği icin. Orda başkasıyla evlendi bizi unuttu. Aramadı sormadı. Köy yerinde yaşıyorduk. Yicek ekmek bulamadığımız zamanlar oldu. Babam gününü gün ederken. Annem okula Bİle göndermek istemedi cünkü para yok. Daha 5. Snftayken aylarca annemden uzak ben ablam abim geçinmek için çalıştık Farklı bir ilde. Sonraki yıllar da öyle. Başarılı bir öğrenciydim. Annem sonradan ikna oldu okutmaya. Yeri geldi abim harçlıksız gitti okula . Biz de harçlıksız giderdik ama o erkek olduğu icin içim acırdı ona. Okul tam gündü ve sabah kahvaltı yok öğlen yemek yok eve gelirdik öyle. Allah’a bin sükür. Ben rabbimin bana bir mucizesi olduğunu düşünüyorum. Bana bu mesleği nasip etti. Neyse baba dediğim adamın işleri bozuldu geldi eve ne kadar karşı çıksam da ne kadar kavga etsem de annem kabul etti. Ve ben sırf annem icin suan onlara yardımda bulunuyorum. O ayrı konu. Üstüne simdi de benim evlilik durumuma takmıs durumdalar. Görücü usulü birilerini buluyorlar. Buldukları biri ile görüştüm fakat doğuda olanlar bilir. 1 haftada karar ver demeye başladılar tanımadan etmeden. Nisanlıyken tanırmışım. Bugun de aynısını yaptılar bana. Ben de istemiyorum dedim. Baba dediğim adam sevdiği varsa, BASINA BİR OLAY GELDİYSE söylesin demis. Ben tabi kriz geçirdim. Basıma bir şey geldiği icin istemediğimi düşünmüş. Benim kaderim mi bu. Burdan tayin isticem bir daha da beni aramayın dedim. İçim acıyor. Evlenmeyi istiyorum eevt ama bir yerlerde oturup onla görüşüp tanışmama izin vermez onlar. Ve beni neyle suçladılar. Artık öyle yoruldum ki. Benim yanlız olmamı istemiyorlarmış ablam öyle diyor. Dedim yıllarca bizi yalnız bırakırken yalnız değil miydik simdi mi yalnız kalmış olduk. Her seyden soğuttular beni. Ölmeyi istiyorum artık. Düşündükçe gözyaşlarımı tutamıyorum. Bıktım bu aileden .. uzun oldu kusura bakmayın.
Daha ne diye kabul ediyor anneniz onu. Bir de üstüne maddi destekde bulunuyorsunuz. Maddi destekde bulunduğunuz için adam size güveniyor demek.Emekli değil ki. Hic bir halta yaradığı yok. Ama her haltı da o bilir. İşleri bozuldu döndü 8 snee önce
O değilde yaşamıma son vermek cazip gelmeye başladı ve bağlayıcı sebeplerim var ne demektir? Ne olursa olsun hiçbirşey senden kıymetli değil. Böyle düşünmeni gerektirecek sebepleri kaldır ortadan ki yapabilirsin eğer kendini salmazsan.Yaptiklari ardi arkasi kesilmeyen elestirileri olan bir aile ve esi ile hayat geciriyorum, hayatta kalma mucadelesi veriyorum. Psikolojim o kadar bozuk ki, sizin gibi yasamima son verme dusunceleri cok cazip gelmeye basladi. Durumunun net olarak ne oldugunu bilmeyenler, hakli olarak bosan ve gorusme ailenle dediler. Tabi ki 3.goz olarak bakinca cozum boyledir, ama isin gorunmeyen diger taraflari da var anlatamadigim, buraya yazamadigim, bu sebeplerle ben herseye boyun egmek durumundayim.
Size sorum, benim gibi boyun egmenizi gerektiren bir durum var mi? Eger yok ise, iletisimi kesin. Uzaktan soylemek cok kolay biliyorum, ama umarim benim gibi baglayici nedenleriniz yoktur ve kocaman bir rest cekersiniz hepsine. Omur boyu konusmayacak ya da klasik "hakkimizi helal etmiycez" tehditlerinden zerre kadar etkilenmeyeceginiz kadar guclu olup, bunu basarabilmeniz icin sizin icin dua edecegim.
Ben egildim, siz yapmayin
O değilde yaşamıma son vermek cazip gelmeye başladı ve bağlayıcı sebeplerim var ne demektir? Ne olursa olsun hiçbirşey senden kıymetli değil. Böyle düşünmeni gerektirecek sebepleri kaldır ortadan ki yapabilirsin eğer kendini salmazsan.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?