- 3 Ekim 2010
- 11.455
- 3.697
- 448
Merhaba Meltem hanım,
Ben 4-5 yıldır anksiyete hastasıyım bu hastalıga kardesimin arkadasının vefat etmesiyle yakalandım.. Bundan önce de bir cok kez depresyon tedavisi görmüstüm o zamanlar sadece ve sadece ölmek istiyordum sonrasında ise yendim depresyonu hayata baglandım, kendimi sevmeye baslamıstım dedigim gibi ta ki, sevdigim arkadasımın ölümüne kadar ondan sonra cok yalnız kaldım sürekli kendimi dinledim calıstıgım oda bana aitti ve yalnızlık beni yine bunalıma itti sürekli ölümü düsünür olmustum hep aniden birseylerin olmasından kaygılanıyordum aileme, kendime, sevdiklerime vs. Yine yavas yavas hayattan zevk alamaz hale gelmistim ve o günden bugüne de böyleydim..
Bu kadar korkak ve caresizken de cok kısa bir süre önce annemi kaybettim bu' da bende cok agır bir travma yarattı. Ölüm nasıl birsey? Sürekli bunu irdeliyorum, hic birseyden mutluluk, haz almıyorum annem aklımdan cıkmıyor kalabalıktan cok korkuyorum, topluluga giremiyorum, fenalasıyorum yarın da annemin mevlütü var ve olacak kalabalık beni cok tedirgin ediyor, sürekli bunu düsünüyorum psikiyatr' a gittim ve ilac verdi kullandım ama bir degisim olmadı. Aynı zamanda da cok sinirliyim, cok cabuk kızarım sinirlenince kendimi kaybediyorum etrafıma saldırıyorum bazen kendimden bile korkuyorum o raddeye geldim artık..
Gelecege dair hic bir beklentim yok kimse bana dokunmasın ben sadece nefes aldıgım icin yasıyorum, öylesine yani. Her gece aglama krizleri, sıkıntı geliyor birde uykusuzluk.. Beynim hep dolu, hep birseyler düsünüyorum elimde olmadan..
Bu sıkıntılarla yasamak bana cok agır geliyor artık dayanamıyorum.
Simdiden Tesekkür ediyorumm..
Ben 4-5 yıldır anksiyete hastasıyım bu hastalıga kardesimin arkadasının vefat etmesiyle yakalandım.. Bundan önce de bir cok kez depresyon tedavisi görmüstüm o zamanlar sadece ve sadece ölmek istiyordum sonrasında ise yendim depresyonu hayata baglandım, kendimi sevmeye baslamıstım dedigim gibi ta ki, sevdigim arkadasımın ölümüne kadar ondan sonra cok yalnız kaldım sürekli kendimi dinledim calıstıgım oda bana aitti ve yalnızlık beni yine bunalıma itti sürekli ölümü düsünür olmustum hep aniden birseylerin olmasından kaygılanıyordum aileme, kendime, sevdiklerime vs. Yine yavas yavas hayattan zevk alamaz hale gelmistim ve o günden bugüne de böyleydim..
Bu kadar korkak ve caresizken de cok kısa bir süre önce annemi kaybettim bu' da bende cok agır bir travma yarattı. Ölüm nasıl birsey? Sürekli bunu irdeliyorum, hic birseyden mutluluk, haz almıyorum annem aklımdan cıkmıyor kalabalıktan cok korkuyorum, topluluga giremiyorum, fenalasıyorum yarın da annemin mevlütü var ve olacak kalabalık beni cok tedirgin ediyor, sürekli bunu düsünüyorum psikiyatr' a gittim ve ilac verdi kullandım ama bir degisim olmadı. Aynı zamanda da cok sinirliyim, cok cabuk kızarım sinirlenince kendimi kaybediyorum etrafıma saldırıyorum bazen kendimden bile korkuyorum o raddeye geldim artık..
Gelecege dair hic bir beklentim yok kimse bana dokunmasın ben sadece nefes aldıgım icin yasıyorum, öylesine yani. Her gece aglama krizleri, sıkıntı geliyor birde uykusuzluk.. Beynim hep dolu, hep birseyler düsünüyorum elimde olmadan..
Bu sıkıntılarla yasamak bana cok agır geliyor artık dayanamıyorum.
Simdiden Tesekkür ediyorumm..
Son düzenleme: