Canım hatırlıyorum seni. Kasım Anneleri grubundaydın değil mi? Her zaman daha kötüsünü düşünerek avut kendini. Ve inan eğer bir problem olmasaydı bebekte yaşardı zaten. Çünkü vücut bu haftalarda sağlıklı olmayan bebeği atıyor, reddediyor. Bizleri düşün, kimimiz kucağına almaya günler kala kaybetti meleğini, kimimiz ise doğduktan sonra. İnan böylesi çok daha acı, çok daha zor. Bazen dayanamayıp madem alacaktın Rabbim keşke daha erken alsaydın evladımı benden diyorum. Onun hareketlerini hissetmek, onun hareketlerini görmek ve sen onunla konuşurken sana tepki vermesi o kadar çok bağlıyor ki insanı ona. Ben 7.aya kadar hep kaybedeceğim korkusuyla yaşamıştım hiç bir problem olmamasına rağmen. 28.haftayı atlattık kendi kendime "tamam oğlum çok şükür artık riskli zamanı atlattık, doğsan da artık bir şekilde yaşarsın Rabbimin izniyle" demiştim. O zamana kadar da hiç bir şey almamıştım oğluma... Ama bu şekilde ansızın kalbinin duracağını hiç düşünemedim, hiç aklıma gelmedi... Her şeyini tamamladığım gün kaybettim oğlumu. Sadece şekerleri ve sabunları eksikti Pazartesi günü onları seçip, sipariş vermiştim ve o gece kaybetmişim meleğimi. Odası ve tüm eşyaları hazırken kaybetmek... O kadar hayal kurarken kaybetmek... Kucağına almana günler kala kaybetmek...
kardeşi için hazırlarken odayı nasıl dayanacağım bilmiyorum. Şimdiden bunları düşünüyorum ve kalbim sıkışıyor. Yaşadıklarımız kolay değil hem de hiç değil. Daraldığın zaman Rabbim bana sabır ver diye dua et. Ben ağlama krizlerimde bir taraftan ağlayıp bir taraftan da Rabbim sabır ver bana diye dua ederdim ve bir süre sonra geçerdi ağlama krizim. O emin ol çok iyi bir yerde annesi. Ve şöyle düşün sen ağladıkça ve sen üzüldükçe o da mutlu olamıyor. Onun üzülmesini ister misin annesi? Ben dayanamayıp her ağladığımda aklıma bunu getiriyorum ve sonra "tamam oğlum ağlamıyorum, bak sildim göz yaşlarımı, üzülme sen" deyip siliyorum göz yaşlarımı. Unutma Rabbim bizi kahretmedi, farkında değiliz ama aslında ödüllendirdi. Belki bebeğimize hamileyken yaptığımız küçük bir iyilik O'nun çok hoşuna gitti ve bizi bu şekilde ödüllendirdi. Bilemeyiz ki canım... Düşünsene biz bir anne olarak evlatlarımızı ne kadar çok seviyoruz sence bizi yaratan Rabbim bizi üzmeye, bizi kahretmeye kıyar mı? Onun merhameti hepimizden çok çok daha fazla. İçini ferah tutmaya çalış canım. Aklını başka şeylerle oyala. Çalışmıyorsan eğer spora yazıl, spora git. Halk Eğitim Merkezlerinin açtığı hobi kursları var, onlara katıl. Evde insan kafayı yiyiyor çünkü. Ben bu yüzden doğum iznimin sadece bir ayını kullanmıştım, sonra hemen işe başladım aklım dağılsın diye...
