• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sezeryan doğumla bebeğini kaybedip :( tekrardan hamilelik düşünenler...

ya bana etraftan görmemi sölediler görürsen her şeyde onu ararsın her bebeği ona benzetirsin falan dediler ama ben görmek istedim çok hemd emerak ediyordum kime benzediğini pskolog da görmemi istedi getirdiler hemşireler odaya ama tabutla tabi tabutu görünce yıkıdlım çünkü konduramıyodum ona ölümü tabutu kötü olduğum için götürdüler...:((

ben meleğimi çok görmek istedim.ama görmesen daha iyi olur. Her bebekte onu görürsün dediler.ve görmedim.aynı oğlumuza bak.onun aynısı dedi eşim.. Dünya güzeli bir oğlum var.aynı abisi gibi dünya güzeli bir kızım olmuş demekki. şu anda da her bebekte onu hayal ediyorum.keşki görseydim. Bazen pişman oluyorum. Onu çok özliyorum.bundan sonra bu duygularla nasıl başedip yaşacağız biz bilmiyorum. Psikoloğa gitmeyi düşünüyorum. Araştırıyorum.iyi birini.
 
Meleğimin mezarına her gittiğimde yanına yeni melekler gelmiş oluyor görüyorum. Daha 3.5 ay oldu ama yanı dolmuş..

canim ben mezarina bir kere gidebildim... yurtdisinda oldugum icin kizim bursada..... bende gittigimde yaninda bir melek daha vardi....ne güzel istedigin zaman gider mezarini ziyaret edebilirsin ben onu bile yapamiyorum
 
ben meleğimi çok görmek istedim.ama görmesen daha iyi olur. Her bebekte onu görürsün dediler.ve görmedim.aynı oğlumuza bak.onun aynısı dedi eşim.. Dünya güzeli bir oğlum var.aynı abisi gibi dünya güzeli bir kızım olmuş demekki. şu anda da her bebekte onu hayal ediyorum.keşki görseydim. Bazen pişman oluyorum. Onu çok özliyorum.bundan sonra bu duygularla nasıl başedip yaşacağız biz bilmiyorum. Psikoloğa gitmeyi düşünüyorum. Araştırıyorum.iyi birini.

görebilseydin inan bana senin icin daha iyi olurdu.. ben arkadasimla ayni günde dogum yaptim benim öldü o aglayan cocuguyla cikti dogumhaneden... ama onun cocugunu baktigimda hic benimkini görmedim yani görseydin bebegini kimsenin bebeginde seninkini aramazdin... ama senin icin böyle si daha hayirlidir diye düsün gecmis bitmis zamani geri getiremezsin o yüzden üzülme. demekki böyle olmasi gerekiyodu... bende cok özlüyorum canim resmine bakip konusuyorum ama geri gelmiyo... simdi tam 8 ay oldu ve 6 haftalik hamileyim... üzülsemmi sevinsemmi onu bile bilemiyorum...bu aci bir ömür boyu bizimle olacak rabbim hepimizin yardimci olsun.........
 
ya bana etraftan görmemi sölediler görürsen her şeyde onu ararsın her bebeği ona benzetirsin falan dediler ama ben görmek istedim çok hemd emerak ediyordum kime benzediğini pskolog da görmemi istedi getirdiler hemşireler odaya ama tabutla tabi tabutu görünce yıkıdlım çünkü konduramıyodum ona ölümü tabutu kötü olduğum için götürdüler...:((

ya anlamiyorum nasil taputla sana getirirler inanamiyorum.. ne düsüncesizlik.....benim melegimi giydirmislerdi güllerle süslemislerdi kücük bir sepetle getirdiler..... tabi sepetle görmekte beni yikmisti ama kucagima aldigimda uyuyan bir bebek sanki.. onunla sadece 3 saat gecirebildim.. ellerini öptüm.. kokladim... doyamadan.. aldilar....cok zor ya:43:
 
görebilseydin inan bana senin icin daha iyi olurdu.. ben arkadasimla ayni günde dogum yaptim benim öldü o aglayan cocuguyla cikti dogumhaneden... ama onun cocugunu baktigimda hic benimkini görmedim yani görseydin bebegini kimsenin bebeginde seninkini aramazdin... ama senin icin böyle si daha hayirlidir diye düsün gecmis bitmis zamani geri getiremezsin o yüzden üzülme. demekki böyle olmasi gerekiyodu... bende cok özlüyorum canim resmine bakip konusuyorum ama geri gelmiyo... simdi tam 8 ay oldu ve 6 haftalik hamileyim... üzülsemmi sevinsemmi onu bile bilemiyorum...bu aci bir ömür boyu bizimle olacak rabbim hepimizin yardimci olsun.........

benimde 3 ay oldu nası geçiricez bu zamanları nası avutucaz kendimizi bilmiyorum yeniden hamileymişin Rabbim hayırlısıyla kavuşmayı nasip eder inş bende düşünüyorum hamile kaldığımda nası hisdicem kendimi die nasıl şuan duyguların....
 
benimde 3 ay oldu nası geçiricez bu zamanları nası avutucaz kendimizi bilmiyorum yeniden hamileymişin Rabbim hayırlısıyla kavuşmayı nasip eder inş bende düşünüyorum hamile kaldığımda nası hisdicem kendimi die nasıl şuan duyguların....

sagol canim rabbim sanada kisa zamanda nasip eder insallah... bilmiyorumki anlatamam buruk sevinc desem test pozitif ciktiginda ilk cok sevinip sonra cok agladim. anlatmasi cok zor.. korkuda var biraz. sanki tekrar kizima hamile gibiyim. sanki tekrar o gelcek. belki ben öyle istedigim icin bana öyle geliyo bilemiyorum.. senin ilk bebeginmiydi..
 
sagol canim rabbim sanada kisa zamanda nasip eder insallah... bilmiyorumki anlatamam buruk sevinc desem test pozitif ciktiginda ilk cok sevinip sonra cok agladim. anlatmasi cok zor.. korkuda var biraz. sanki tekrar kizima hamile gibiyim. sanki tekrar o gelcek. belki ben öyle istedigim icin bana öyle geliyo bilemiyorum.. senin ilk bebeginmiydi..

Evt ilk bebeğimdiii ilk hamileliğimdi çok hassasdım neler yedim neler iyi olsun kilosu iyi olsun die çok şükür kilosu herşeyi süperdi ama nasibimiz böleymiş:( şimdi duygularım çok karışık bazen diyorum 3 ay sonrada istemiyorum bazende hemen olsa geçermi acaba içimdeki bu acı hafiflermi bilmiyorum bide o 9 ay nası geçerrr o kaybetme korkusu ilee ilkinde o kadar rahattımki hep doktorum çok ii derdi sevinçlee gider geliridm kontrolee şimdi herşey farklı olucak neler hissederim bilmiyorum gebeliğim boyunca hiç girmemişim buralara hiç kaybederim düşüncesini getirmemişim herşey süper yaa insan bu benim başıma gelir die düşünemiyo neden seeee ......:(
 
merhaba kızlar
in-ay, 24kasım, MELEKANNESİ35 cevap verdiğiniz için teşekkürler kızlar.
24kasimcim dediğin gibi inşallah yeni gebeliklerimizi konuşuruz burada. bebeğimin yerini tutmaz ama evladımı kucağıma almayı çok istiyorum kızlar:14: her gün kucağımda olduğunu hayal edip ağlıyorum.
bir de benim regl olayı karışık aslında. doğum esnasında hayati tehlikem olduğu için ve ilk bebeğim olduğu için önce beni sonra da rahmimi kurtarmak için rahmimi çok zedelemişler. acaba ondan mı regl olmadım dedim ama doktor rahmimin regl için hazırlandığını söylediğinden bu şıkkı eledim kafamda. doğumun 30.günü de aşırı kanamadan tekrar hastaneye yatırılmıştım. acaba diyorum aşırı kan kaybından vücutta kan azaldığından mı rahim hazırlanmasına rağmen halen adet göremiyorum yoksa? üfff bilmiyorum. iyi bir doktor bulup ona sormam gerekiyor galiba:((
 
birde neden vefat oldu kaçıncı haftaydın paylaşmak istermisin?

canım 27. haftadaydım. hatta 30 aralık günü hiç unutmuyorum! bebeğimi ilk kez hissetmedim. ve inanmayacaksınız ama o günün gecesinde rüyamda kızımı hiç acı çekmeden doğurdum, kucağıma aldım, emzirdim, göğsümden süt geldiğini hissettim, karnı doyunca göğsümü kapatıp onu kokladım. o kadar gerçekçi bir rüyaydı ki size anlatamam. rüyada koku alınır mı demeyin gerçekten yavrumun kokusunu aldım:14: sonra ertesi gün gidip iş yerindeki herkese sevinçle rüyamı anlattım. nerden bilirdim ki evladım o gece karnımda hayattan vazgeçmiş, beni bırakıp gitmiş:14: sonraki günler bebeğimi hissetmediğimi hem ben hem de eşim arkadaşlarımıza söyledik. herkes aynı tepkiyi verdi. yok ben abartıyormuşum, yok onlar 35. haftalarında bile üç-beş gün hissetmemişler, yok kuruntu yapıyormuşuz, yok daha küçükmüş tabiki hissetmeyebilirmişim... ama kaç kişi böyle dedi inanamazsınız. doktor kontrolüne de 1 hafta önce gittiğimde suyum, bebek, kalp atışı, tansiyonum...her şey normal olduğundan ve ilk gebeliğimin verdiği tecrübesizlikten dolayı insanlara inandık. belki de konduramadığımızdan inanmak istedik! hatta eşime hep şöyle kızıyordum: kızın annesini korkutuyo ya çıkınca onun pontişini şaplaklıycam! keşke o kelimeleri hiç etmeseydim:((
ve arkadaşlar 2 ocak gecesi artık içim içimi yediğinden eşime surat astım. o da o kadar konduramıyordu ki bu durumu biraz da kızarak tamam, istersen hemen doktora gidelim dedi. ertesi gün gittiğimde bebeğimin öldüğünü öğrendim... sonra farklı farklı şoklar, ekşınlar vsvs.
işte böyle hikayem. bir dokunun bin ah işitin benden:50:
 
görebilseydin inan bana senin icin daha iyi olurdu.. ben arkadasimla ayni günde dogum yaptim benim öldü o aglayan cocuguyla cikti dogumhaneden... ama onun cocugunu baktigimda hic benimkini görmedim yani görseydin bebegini kimsenin bebeginde seninkini aramazdin... ama senin icin böyle si daha hayirlidir diye düsün gecmis bitmis zamani geri getiremezsin o yüzden üzülme. demekki böyle olmasi gerekiyodu... bende cok özlüyorum canim resmine bakip konusuyorum ama geri gelmiyo... simdi tam 8 ay oldu ve 6 haftalik hamileyim... üzülsemmi sevinsemmi onu bile bilemiyorum...bu aci bir ömür boyu bizimle olacak rabbim hepimizin yardimci olsun.........

gözün aydın aysem, senin adına çok sevindim. inşallah rabbim sağlıcakla evladını kucağına almayı nasip eder.
bir de kızlar ben bir den fazla psikologla görüştüm. hepsi bebeğin görülmesinin daha iyi olacağını, bunun yas sürecini kısaltacağını ve daha sağlıklı bir yas süreci geçirilmesine neden olacağını söyledi. fakat benim bebeğimi de hemen beze sarıp morga indirmişler. sonrasında da bezi acarsa derisi kavlar, bebeği o halde görmek istemezsiniz diye göstermediler. keşke kızımı görseymişim diyorum şimdi.
 
canim ben mezarina bir kere gidebildim... yurtdisinda oldugum icin kizim bursada..... bende gittigimde yaninda bir melek daha vardi....ne güzel istedigin zaman gider mezarini ziyaret edebilirsin ben onu bile yapamiyorum

Bende Bursadayım belki benim meleğimin yanındadır...
 
canım 27. haftadaydım. hatta 30 aralık günü hiç unutmuyorum! bebeğimi ilk kez hissetmedim. ve inanmayacaksınız ama o günün gecesinde rüyamda kızımı hiç acı çekmeden doğurdum, kucağıma aldım, emzirdim, göğsümden süt geldiğini hissettim, karnı doyunca göğsümü kapatıp onu kokladım. o kadar gerçekçi bir rüyaydı ki size anlatamam. rüyada koku alınır mı demeyin gerçekten yavrumun kokusunu aldım:14: sonra ertesi gün gidip iş yerindeki herkese sevinçle rüyamı anlattım. nerden bilirdim ki evladım o gece karnımda hayattan vazgeçmiş, beni bırakıp gitmiş:14: sonraki günler bebeğimi hissetmediğimi hem ben hem de eşim arkadaşlarımıza söyledik. herkes aynı tepkiyi verdi. yok ben abartıyormuşum, yok onlar 35. haftalarında bile üç-beş gün hissetmemişler, yok kuruntu yapıyormuşuz, yok daha küçükmüş tabiki hissetmeyebilirmişim... ama kaç kişi böyle dedi inanamazsınız. doktor kontrolüne de 1 hafta önce gittiğimde suyum, bebek, kalp atışı, tansiyonum...her şey normal olduğundan ve ilk gebeliğimin verdiği tecrübesizlikten dolayı insanlara inandık. belki de konduramadığımızdan inanmak istedik! hatta eşime hep şöyle kızıyordum: kızın annesini korkutuyo ya çıkınca onun pontişini şaplaklıycam! keşke o kelimeleri hiç etmeseydim:((
ve arkadaşlar 2 ocak gecesi artık içim içimi yediğinden eşime surat astım. o da o kadar konduramıyordu ki bu durumu biraz da kızarak tamam, istersen hemen doktora gidelim dedi. ertesi gün gittiğimde bebeğimin öldüğünü öğrendim... sonra farklı farklı şoklar, ekşınlar vsvs.
işte böyle hikayem. bir dokunun bin ah işitin benden:50:

biliyomusun ben de 24 kasım günü sabahı rüyamda bebeğimi gördüm bi anda hiç acısız doğum yapmışım dizleirmde duruyo ama karanlık ses falan yok içim bi garip oldu uyandığımda dedim bugunmu doğum yapıcam acaba ama doktorum o gün sadece gün vermek için çağırmıştı sezeryan kesinleştiği için çantamı hiç bişiyi almadan yanlız gittim hatta kapıda sıramı beklerken deli gibi oynuyodu oğluşum içimde utandım hırkamla kapadım bi dur artık oğlum dedimki son oynayışı oldu içeri girdim kalp atışında düşme gördü korktu doktorum bugun alalım dedi saat 11e geliodu herkese hemen haber verdim doğuma gidiyorum die herkes sevinçliiii ...ordan bi nsteye çıktım 2 kere kalp atışında düşme oldu yıkıldımo an hemen koştum doktoruma gösterdim kağıdı hiç telaşlanmadı tamam alıcaz bugun zaten git diğer hastaneye bende gelicem dedi doğumla ilgili bi kaç işlem için uğraştım eşimi aradım gelip aldılar diğer hastaneye gittik saat 1ri geçiyodu öle oturuyodum doktorum gelicekde beni hazılıcaklar acil değilim ya kimsede almıyo hemen içimde resmen son bi an kıpırtadı sanki ve kalbi durdu oğlumun dedim benim hemen nst ye alın içime resmen doğdu ve çıktık hemen nsteye kalbi durmuştu.... son saniyelirini içimde hissettim ama yine olmadı yine yine yetişemedik .....çünkü günü saati bu kadar.... onun için üüzülme cnm önceden gitmedim die ben o an ordaydım da ne değişti bunlar bizim başımza gelicekmiş sabır dilicez Rabbimden başka elden bişi gelmiyor.......:(
 
Kızlar , rüyalarınızı okuduğumda gözyaşlarımı tutamadım. Ve çok ilginçtirki demekki allah içimize bu duyguyu veriyor ve rüyalarımıza girmesini sağlıyor. Inanmayacaksınız ama ben ve eşimde ayrı ayrı rüya görmüşüz. Olaydan sonra eşim bana ben ona anlattık sarılıp ağlayarak.

Bende hast.kontrole gittiğimde öğrenmiştim kalbinin artık atmadığını ya 2 gün olmuş tahmini dediler öleli. 2 gün öncesinde rüyamda cenaze görmüştüm, herkes siyah giyinmişti. Ve ben herkese kim öldü diye haykırıp soruyordum. Ama kimse bana cevap vermiyordu ve sanki hayaletmişim gibi davranıyorlardı. Sonra mezar taşını gördüm. Kendi adım yazıyordu.
Eşim ise oda yine olaydan 2-3 gece önce görmüş, rüyasında ailende ölüm olacak kızın mı karın mı diye sormuşlar? Oda karımın yaşamasını tercih ederim demiş. Demekki insanın içine veriyor allah bu duyguyu. Ister iananın ister iananmayın ama biz bunları yaşadık. Ve ben her an sağlıklı bir gebelik olmasına rağmen içimde hep onu kaybetme korkusuyla yaşadım. Ve bunu hep geç bulmama bağlıyordum. Her aldığım en ufak bir çorabı bile çekmecesine kaldırıken allahım giydirmeyi nasip et diye dua ederek koydum. Sanki hep bunu beklemiş gibi.
Benim şua andaki duygum tekrardan hamile kalsam sanki hemen yeri dolsun istiyorum. Bu rüyadan uyanmadan tekrar kldığım yerden devam etmek istiyorum. Sadece bunları hissediyorum.
 
canım 27. haftadaydım. hatta 30 aralık günü hiç unutmuyorum! bebeğimi ilk kez hissetmedim. ve inanmayacaksınız ama o günün gecesinde rüyamda kızımı hiç acı çekmeden doğurdum, kucağıma aldım, emzirdim, göğsümden süt geldiğini hissettim, karnı doyunca göğsümü kapatıp onu kokladım. o kadar gerçekçi bir rüyaydı ki size anlatamam. rüyada koku alınır mı demeyin gerçekten yavrumun kokusunu aldım:14: sonra ertesi gün gidip iş yerindeki herkese sevinçle rüyamı anlattım. nerden bilirdim ki evladım o gece karnımda hayattan vazgeçmiş, beni bırakıp gitmiş:14: sonraki günler bebeğimi hissetmediğimi hem ben hem de eşim arkadaşlarımıza söyledik. herkes aynı tepkiyi verdi. yok ben abartıyormuşum, yok onlar 35. haftalarında bile üç-beş gün hissetmemişler, yok kuruntu yapıyormuşuz, yok daha küçükmüş tabiki hissetmeyebilirmişim... ama kaç kişi böyle dedi inanamazsınız. doktor kontrolüne de 1 hafta önce gittiğimde suyum, bebek, kalp atışı, tansiyonum...her şey normal olduğundan ve ilk gebeliğimin verdiği tecrübesizlikten dolayı insanlara inandık. belki de konduramadığımızdan inanmak istedik! hatta eşime hep şöyle kızıyordum: kızın annesini korkutuyo ya çıkınca onun pontişini şaplaklıycam! keşke o kelimeleri hiç etmeseydim:((
ve arkadaşlar 2 ocak gecesi artık içim içimi yediğinden eşime surat astım. o da o kadar konduramıyordu ki bu durumu biraz da kızarak tamam, istersen hemen doktora gidelim dedi. ertesi gün gittiğimde bebeğimin öldüğünü öğrendim... sonra farklı farklı şoklar, ekşınlar vsvs.
işte böyle hikayem. bir dokunun bin ah işitin benden:50:



Canım sizin ölüm nedeniniz saptandımı? Bir açıklama yaptılarmı.
 
Kızlar , rüyalarınızı okuduğumda gözyaşlarımı tutamadım. Ve çok ilginçtirki demekki allah içimize bu duyguyu veriyor ve rüyalarımıza girmesini sağlıyor. Inanmayacaksınız ama ben ve eşimde ayrı ayrı rüya görmüşüz. Olaydan sonra eşim bana ben ona anlattık sarılıp ağlayarak.

Bende hast.kontrole gittiğimde öğrenmiştim kalbinin artık atmadığını ya 2 gün olmuş tahmini dediler öleli. 2 gün öncesinde rüyamda cenaze görmüştüm, herkes siyah giyinmişti. Ve ben herkese kim öldü diye haykırıp soruyordum. Ama kimse bana cevap vermiyordu ve sanki hayaletmişim gibi davranıyorlardı. Sonra mezar taşını gördüm. Kendi adım yazıyordu.
Eşim ise oda yine olaydan 2-3 gece önce görmüş, rüyasında ailende ölüm olacak kızın mı karın mı diye sormuşlar? Oda karımın yaşamasını tercih ederim demiş. Demekki insanın içine veriyor allah bu duyguyu. Ister iananın ister iananmayın ama biz bunları yaşadık. Ve ben her an sağlıklı bir gebelik olmasına rağmen içimde hep onu kaybetme korkusuyla yaşadım. Ve bunu hep geç bulmama bağlıyordum. Her aldığım en ufak bir çorabı bile çekmecesine kaldırıken allahım giydirmeyi nasip et diye dua ederek koydum. Sanki hep bunu beklemiş gibi.
Benim şua andaki duygum tekrardan hamile kalsam sanki hemen yeri dolsun istiyorum. Bu rüyadan uyanmadan tekrar kldığım yerden devam etmek istiyorum. Sadece bunları hissediyorum.

Annelik işte öle içten hissediyorus ve seviyoruzki bebeklerimizi içimize doğuyo ve dayanıyoruz çünkü Rabbim dayanma gücü veriyo okudukça konuştukça bi yandan tek değiliz diyoruz bi yandan her okuyuşumda en az yarım saat kendime gelemiyorum ağlıyorumm:( artık Allahın izniyle hayata güzel bakmalıyıs umutlu olmalııyıss herşey güzel olucak demeliyis en başta biz inanmalıyız..... """İnş her şey güzel olucak can yoldaşlarım....melek annelerim"""
 
Evt ilk bebeğimdiii ilk hamileliğimdi çok hassasdım neler yedim neler iyi olsun kilosu iyi olsun die çok şükür kilosu herşeyi süperdi ama nasibimiz böleymiş:( şimdi duygularım çok karışık bazen diyorum 3 ay sonrada istemiyorum bazende hemen olsa geçermi acaba içimdeki bu acı hafiflermi bilmiyorum bide o 9 ay nası geçerrr o kaybetme korkusu ilee ilkinde o kadar rahattımki hep doktorum çok ii derdi sevinçlee gider geliridm kontrolee şimdi herşey farklı olucak neler hissederim bilmiyorum gebeliğim boyunca hiç girmemişim buralara hiç kaybederim düşüncesini getirmemişim herşey süper yaa insan bu benim başıma gelir die düşünemiyo neden seeee ......:(

benimde hic aklima gelmemisti insan ölümü evladina hic yakistirabilirmiydiki... benim ücüncü bebegimdi iki oglum var. hepisinin hamileligi cok güzel gecmisti. hic sorun yasamadan iki dogum yapmistim ücüncünün böyle olabilecegi aklimin ucuna bile gelmemisti. 2 cocugun var sükret diyolar ama belki sanada öyle gelir ama öyle degil iste. on tanede olsa acisi cok büyük. hele 2 oglandan sonra bir kiz, cok istemistim herseyini hazirlamistim bir sevinc bir mutluluk adeta etrafimdakiler nese dagitiyordum... aci hafifliyo canim ama gecmiyo.. umudunu hic yitirme hepsi öyle olacak diye birsey yok. yakinda seninde güzel haberini aliriz insallah..
 
gözün aydın aysem, senin adına çok sevindim. inşallah rabbim sağlıcakla evladını kucağına almayı nasip eder.
bir de kızlar ben bir den fazla psikologla görüştüm. hepsi bebeğin görülmesinin daha iyi olacağını, bunun yas sürecini kısaltacağını ve daha sağlıklı bir yas süreci geçirilmesine neden olacağını söyledi. fakat benim bebeğimi de hemen beze sarıp morga indirmişler. sonrasında da bezi acarsa derisi kavlar, bebeği o halde görmek istemezsiniz diye göstermediler. keşke kızımı görseymişim diyorum şimdi.

sagol canim rabbim bütün arkadaslara kisa zamanda nasip eder insallah. zaman öyle cabuk geciyo bence keskeleri hic söyleme o zaman öyle gerektirmis. hic bilebilirmiydikki böyle seyler yasiyacagiz yada bebek ölünce nasil davranmaliyiz. zaten soktan aglamaktan aklimiza ne geldiki. büyükler ne dediyse onu yaptik. ben kizimi ilk gün gördüm sonra hic görmedim. bende pismanim keske bir daha görseydim alsaydim diye ama dedimya düsüncelerimiz saglikli degildiki. ama bizi cennette bekleyen meleklerimiz var. rabbim bizden bir parcayi cennetine koydu buda cok güzel bir ödül degilmi... en büyük tesellimiz canim bu...
 
Back