Arkadaşlar merhaba... Meleklerini kaybeden annelere rabbim sabırlar versin. Umarım gerçekten hayal ettiğimiz gibi cennetin bir köşesinde mesleklerimiz bizi bekliyordur. Başka türlü kendimi avutamiyorum çünkü.
Benim hikayem sanırım sizinkinden biraz farklı. 2 oğlum var. Biri 20 diğeri 16 yaşında. Hiç kısmet olmadı ikisinide büyütmek, kayınvalidem elimden aldı ve eşimden ayrıldım. Geçen sene tekrar evlendim ve 3 ay sonra hamile kaldım. Doktorlar kalp hastası oldugumdan %90 masada kalirsin dediler. Hatta 6. Ayımda hastaneye yatisimi yapip sağlam bebegimi almaya kalktılar. Kıyameti kopardım o hastanede... Aldirmadim meleğimi. Sezeryanla 38. Haftada doğum yaptım. İki oglumdan sonra minnacık bir de kızım olmuştu. 3.150 Gr. 48 cm. Masada kalirsin diyen doktorlara inat gözümü dünyaya yeniden açmıştım kızımla beraber. Herşey yolundaydı... Kemik ağrılarım ve dikiş sizilarim haricinde... Büyüdük... 80 günlük olmuştuk artık. İkimizde kefeni yirtmistik. O bana tutunmustu, ben ona... Ta ki o akşama kadar...
Bebeğimi uyuttum, besiginde yatirdim.. yanına oturdum, oturduğum yerde icim geçmiş sadece 1 saat... 1 saat sonra uyandım dedim emzireyim kuşumu... elimi besige uzattım hafif soguktu, Allah Allah içerisi de sıcak neden üşümüş ki demem le bebeğimi kucağıma kavramam bir oldu.... Göz çevreleri mor... Dudaklarının çevresi mor... Hemen komşuma kostüm.. yardım edin bebeğim ölmuş diye Sonrasını hatırlamıyorum.. suurumu kaybettim...hayal meyal herşey aklımda... Ambulans hastane polis savcılık...... Çocuğum anlatıyor anne indin indin çıktın yukarı ambulansa bagirdin çabuk olun çabuk çabuk diye....
Bugün bebeğimi kaybedeli 56 gün oldu. Pataloji sonucunu bekliyoruz. Ölüm sebebini kimse söylemedi, kayıtlara adli tıp olarak geçti... İnsan beşiğinde uyurken ölür mü? Aklım almıyor. İlk akla gelen boğazına birşeyin kaçmış olabilecegiydi. Yastığında ağzında boğazında en ufak birşey yoktu kusumun.
80 günlük bebek... Belki inanmazsiniz ama çok rahat ilk günden bu yana basini tutabilen, düz bir zemine yatirdigimda yarı beline kadar kendisini kaldırabilen... Hafif eğimli bir zeminde sırtüstü yatirdigimda yüzüstü dönebilen bir bebek. O kadar sağlıklı o kadar güçlü bir kızım vardı. Neye yenik düştü bilmiyorum... 1 aydır gozyaslari içinde okuyorum yazdıklarınızı... Çok feci birşey... Kokusunu 80 gün içinize çekip, günün 21 saati onu sevip koklayıp sadece 3 saat uyumak.. hemde hergun....3 günde bir yemek yiyordum yanından ayrilasim gelmiyordu. Nasıl oldu ne oldu anlamadim. Rabbim yardım etsin cumlemize... Ben dayanamıyorum.....
Ne yaptıysam olmadı, psikiyatri psikolog ilaçlar... Olmadı... Kalkıp besige elimi uzattigim o andan itibaren hayatım sadece 10 saniye... Kaç bin kez gözümde canlandı o an inanın bilmiyorum. Her an her dakika... Hep elimi uzatıyorum ve ölmuş bir bebek kucaklıyorum.
Doktorum doğumdan itibaren 6 ay sonra
tüp bebek tedavisine baslayalim dedi .. Mayıs Haziran gibi gel dedi... ( Melegimin doğumunda perinatoloji doktorum kalp hastası ve iki oğlum olduğundan tuplerimi bağlatmak için 3-4 defa ısrar etti. Bizde peki dedik... Şimdi ise, ben bilmiyordum ikinci eşin olduğunu üzüldüm dedi sadece) doğum doktorum ile takipli doktorum farklıydı...
Ne yapacağımı bilmiyorum şuan .. bı yandan sizinde dediğiniz gibi sanki kızıma ihanet edecekmisim gibi geliyor ama öte yandan kucagim bomboş kaldı... 80 günde 800 foto ve video kaldı elimde... Başka da birşey yok. Kafayı yememek için kendimi çok zor tutuyorum. Rabbim cümlemize sabırlar versin inanın çok feci, çok zor.. Allah dusmanimi evlat acısıyla sinamasin
Insallah canim umarim sende hayirlisinla bir evlat sahibi olursun rabbim gonlune gore versin 
Nasıl dayanıcam bilmiyorum
