Bize bizden başkası Anlamaz ama yaptığı gerçekten cok can yakici. Tam iyi olamiyoruz ki hic en ufak bişey bize meleklerimizi hatırlatıyor darmadagin yapıyo bizi.. Ozelden atmasi da sacma sosyal medyadan paylassa neyse
Aynen öyle imtihan içinde imtihan yaşıyoruz.ben bu siteye o yüzden yazıyorum iyiki burası var yoksa etrafımda bı tane gerçekten anliyan yok inşallah bu kötü zor gunlerin geçtiği meleklerimizin kardeşlerini kucağımiza aldığımız günleri görürüz yine buralara yazıp başkalarına umut oluruz en büyük dileğim bu
Bencede cnm iyiki burası var. Ben ilk kızımı kaybettiğimde sanki sadece ben kaybettim sandım ama burayı okudukca umutlandım tekrar hamile kalıp sağlıkla kucgaina alanlari gördükçe.. Ins bizde bizden sonra gelenlere umut oluruzAynen öyle imtihan içinde imtihan yaşıyoruz.ben bu siteye o yüzden yazıyorum iyiki burası var yoksa etrafımda bı tane gerçekten anliyan yok inşallah bu kötü zor gunlerin geçtiği meleklerimizin kardeşlerini kucağımiza aldığımız günleri görürüz yine buralara yazıp başkalarına umut oluruz en büyük dileğim bu
Benimde kızımın mezarı kayınvalidemlerin hemen evinin üstünde köyde onların yanı başında yavrum hergün cıkıp kızımın yanına dua edıyolar gözüm arkada kalmıyor bende haftada bir oraya gidip kızımın yanına cıkıyorum ama çok zorlanıyorum düne kadar benim içimde en yakınımdayken şimdi toprağını okşuyabılıyorum dualarımla bulusabılıyorum onu orda bırakıp dönmek çok acıtıyor arkama baka baka yola düşüyorum eşimle mezarın basındayken öyle karsıdan resmimize bakıyorum nasıl bu hale geldik ıkı tarafında en kucuk cocukları nasıl en buyuk acıyı tattı dıye bazen hala bi kabusun içinde gibi hissediyorum hala inanamıyorum bunları yaşadığıma ama bu kabustan asla uyanamayacağım bilincindeyim...Kızlar bugün kaynanamlar oğlumun mezarına gitmişler oğlumun mezarı memleketimizde biz gurbetteyiz.Cok duygulandım eşimde ağlamış tuhaf oldum annem oglumuzun yanına gittik diyince dedi..hayat çok garip hiç görmedikleri torunlarının mezarını seviyorlar düşündükçe kötü oluyorum onlar açısından da çok zor acı tek benim acım degil hepimiz çekiyoruz ben hep kendi açımdan düşünüyorum bazı şeyleri ama onlarada çok zor biliyorum ne hazırlıklar yaptı oğluma babannesi ananesi yelekler bereler ilk torunlariydi aşırı heveslilerdi düşündükçe kahroluyorum üzülüyorum...
Bugün kendimi topluyamadim sizlerle paylaşmak istedim umarım herkes iyidir
Aynen öyle imtihan içinde imtihan yaşıyoruz.ben bu siteye o yüzden yazıyorum iyiki burası var yoksa etrafımda bı tane gerçekten anliyan yok inşallah bu kötü zor gunlerin geçtiği meleklerimizin kardeşlerini kucağımiza aldığımız günleri görürüz yine buralara yazıp başkalarına umut oluruz en büyük dileğim bu
İnşallah canım inanıyorum ben bunaBencede cnm iyiki burası var. Ben ilk kızımı kaybettiğimde sanki sadece ben kaybettim sandım ama burayı okudukca umutlandım tekrar hamile kalıp sağlıkla kucgaina alanlari gördükçe.. Ins bizde bizden sonra gelenlere umut oluruz
Acımız hep aynı şekilde canım kabullendik diyoruz sonra bı an geliyor nasıl olur diyoruz bu süreç bu şekilde geçiyor acıyla yaşamayı ogreniyoruz bı sure sonra için acıya acıya kaldığın yerden devam ediyorsun napalim bizimde kaderimizde evlatlarımızın mezarını öpüp koklamak varmış...Rabbim veriyorsa vardır bil bildigi
Evet canım insan dayanamam nasıl devam ederim bu acıyla derken acıyla yaşamayıda öğreniyormuş kaderimiz yazımızmış bunları tadıp yaşamak inşallah mükafatı büyük olur rabbim bizlerin içinde yeniden umutlar filizletip yüzümüzü güldürürAcımız hep aynı şekilde canım kabullendik diyoruz sonra bı an geliyor nasıl olur diyoruz bu süreç bu şekilde geçiyor acıyla yaşamayı ogreniyoruz bı sure sonra için acıya acıya kaldığın yerden devam ediyorsun napalim bizimde kaderimizde evlatlarımızın mezarını öpüp koklamak varmış...Rabbim veriyorsa vardır bil bildigi
Canm sen bebeğini doğduktan sonrami kaybetmiştin?Evet canım insan dayanamam nasıl devam ederim bu acıyla derken acıyla yaşamayıda öğreniyormuş kaderimiz yazımızmış bunları tadıp yaşamak inşallah mükafatı büyük olur rabbim bizlerin içinde yeniden umutlar filizletip yüzümüzü güldürür
Evet canım doğduktan sonra hamıleliğimde hiç problem yasamadım o da bende cok sağlıklı gecırdık sezeryan oldum ıkıncı gun benı taburcu etceklerdi ondan kan aldılar dedıler hafif sarılıgı var bu gece yoğun bakımda kalsın yarın sabah alırsınız öylece bıraktım kızımı herseyden habersiz son bi kere koklayamadan gecesi kalbı duruyor ıste şok mu travmamı cok buyuk şaşkınlık ınanamamak sapasağlamdı uyuttuk emzırdım en zoruma gidende hıcbırseyi yokken nasıl olur hala sonuc cıkmadı otopsi yaptrdık beklıyoruz
Evet hıcbırseyi yokken en kötüsüde işte ben artık nasıl bı hamıleliliği korkusuz gecırırım bılmıyorum sonlara dogru boyle bi anda karnındada bu durumu yaşamak var benım gıbı kucagına alıpta kaybetmek var ben kucagıma alınca oh bitti yasıcak yavrum dıyemem artık hep korkarım
Çok üzüldüm canım Allah Sabrlar versin anlıyorum çok zor hepsi zor kucağına alıp eve gidecekken daha zor büyüyüp kaybedince daha zor hepsi farklı farklı...sosyal medyada gördüm geçen bı tane melek annesi 6 aylıkken bı bebek çok özel bi hastanede kontrol oluyo acilde bı ilaç veriyolar hiç birşeyi yokken bebeğin ilaç ağır geliyor kalbi duruyor ya o kadar uzuldumki o annenin acısını düşünemedim şimdi tekrar anne olmuş ona çok sevindim ama işte acı yasandimi hep kalbinde ölünceye dek...
Çok haklısın o kadar haklsinki...
Sağol amin canım hepımıze çok sabır versin benimde çok özel bilindik bi hastaneydi çok korkuyorum ihmal gıbi bı durum söz konusu olmasından kafayı yerim hepsini mahvederim doktordan tut hemsiresine kadar zaten o hastanenin adını bıle duymak ıstemıyorum ama işte bebekken yapılan otopsiler pek doğru sonucu vermeyebiliyormus bakalım evet o annenin yaşadığını dusunemıyorum bile rabbim onun yuzunu güldürmus bir evlat daha vererek bizlerinde güldürür inşallah
Haklısın canım doğru soyluyosun rabbımıze bırakalım sağ salim dünyaya gelicek onun izniyle ama sana tavsiyem ben öyle yapıcam kımseye soylemıcem annemlere bıle cok sonra zaten gurbetteyım kımse gormuyor benı arkadaslarıma falan kımseye soylemeyı dusunmuyorum dısarı bıle cok cıkmıcam hep göze geldım boyle hamıle mı olur zayıfsın cok guzellesmıssn bir karnın var alın ıste gözünüz çıksın ne duruma düştüm ben insanların gözlerinden cok korktum bi kere sosyal medyamı kapadım kımseyı gormek ıstemıyorum kımsede beni gormesin biz eşimle gercekten cok nazar alıyoduk güzel şeyleri insanlar mahveder o ıclerindeki beslediği kötü bakıslarla imrenır çünkü benim bekar arkadaslarım kendi ağzıyla diyordu ne guzel evlendin cocugunda oluyor hep bir imrenme hep bi kıskanma içten içe o yuzden bu acıyı yasadıktan sonra herseyden elimi ayağımı cektım kımse yasamımı mutluluğumu üzüntümü gormesin size arkadas kaderdaş tavsiyesi lütfen benım dedıklerımı dıkkate alınÇok haklısın o kadar haklsinki...
Seni anlıyorum ama yinede inşallah tekrar Rabbim nasip ettiğinde bu korkuyu yenmelisin ben hamileyken çok evhamliydim hep bişey mi olacak oldumu böyle kendi kendime bı tedirginim rahat değildim çok korumaciydim ve başıma korktuğum başıma geldi tekrar anne olursam rahat olucam sakın olucam diye telkin ediyorum kendimi sende öyle yap inşallah bu defa hiç bişey olmayacak evimize getirip sarıp sarmalayip doyasıya öpüp kokluycaz
Ben sadece bir kere gittim kızımın mezarına ve eşim benimle gelmedi, hiç gitmedi. İnanışımıza göre kızımız zaten orada yatmıyor sadece bedeni orada ama ruhu dolaşıyor bundan dolayı gitmedik. Sadece ben bir kere babamların o gün gideceğini bildiğim için (çünkü dedemin ölüm senesiydi) onlardan önce bir kere gidip görmeliyim diye düşünüp gitmiştim. Psikolojik olarak insan kendini oradayken ona yakın hissediyor belki ama gerçek öyle değil.Kızlar bugün kaynanamlar oğlumun mezarına gitmişler oğlumun mezarı memleketimizde biz gurbetteyiz.Cok duygulandım eşimde ağlamış tuhaf oldum annem oglumuzun yanına gittik diyince dedi..hayat çok garip hiç görmedikleri torunlarının mezarını seviyorlar düşündükçe kötü oluyorum onlar açısından da çok zor acı tek benim acım degil hepimiz çekiyoruz ben hep kendi açımdan düşünüyorum bazı şeyleri ama onlarada çok zor biliyorum ne hazırlıklar yaptı oğluma babannesi ananesi yelekler bereler ilk torunlariydi aşırı heveslilerdi düşündükçe kahroluyorum üzülüyorum...
Bugün kendimi topluyamadim sizlerle paylaşmak istedim umarım herkes iyidir
Canım benim çok dolmussun seni çok iyi anlıyorum.bu süreçte eş ve aile o kadar önemli o kadar önemli ki en ufak biseyden etkileniyoruz onların dediği en ufak bişey bizim için çok etkileyici kirici incitici olabiliyor haklsiin insan bu acıyı yaşayınca ilk zamanlar sadece bebeğinden bahsetmek istiyor anlatmak istiyor ağlamak herkesle beraber ağlamak istiyor başka konular saçma boş geliyor hepsini yaşadım dibine kadar bende ama benim ailem eşimin ailesi bu konuda biraz daha hassaslardi diyebilirim 8 aydır ben ne cektiysem cekiyorsam onlara bakıyorum hüzünlü gözlerle bana bakiyolar konuşmalarını seçiyor herkes ve hep benim mutlu olmam için uğraşıyorlar bunun için ne kadar sukretsem az bu konuda şanslıyım galiba.keza eşimde öyle sadece benim mutluluğum için uğraşıyor ağlasam sarılıp teselli eder annem babam kardeşim kaynanam kayinbabam görümcem herkes ben anlatmaya başlıyinca anlat rahatla ağla diyolar sarılıp teselli ediyorlar ben o açıdan yazdım onlar içinde çok zor diye benim oğlum ilk torun ilk göz ağrısı idi.biraz da bekledik hemen olmadı çünkü çok istahliydi herkes ben bı tek eşya almadım herseyini onlar yaptı o kadar sevinclillerdiki...tabiki şu an onlarda en az benim kadar uzuluyorlar akıllarına geldikçe ağlıyorlar hiç görmedi kimse ama oğlum kendisini göstermeden aşık etti kendisine...şu an kardeşi olsun diye dua ediyor herkes akrabalrim arkadaşlarım belki gözümüzun yaşı az da olsa diner diye bu şekilde yani eğer eşin ailen destek oluyor acına ortak oluyorlarsa süreç daha kolay oluyor inşallah Rabbim sana da bütün melek annelerine de sabr versin en hayrlı vakitte kucağını kardeşiyle doldursun
Kesinlikle o konuda katılıyorum sana çünkü bende goze geldiğimizi düşünüyorum tek ben değil herkes öyle düşünüyor yeni ev almıştık arabamz vardı ev alır almazda hamile kaldım herkes ya Rabbim tek tek herseyinizi veriyor hey masallah diye diye bu hale geldik yinede çok şükür en azından eşim hayatta ailem hayatta ama işte evlat kaybı çok zor en zoru...
Sözde bizi düşünüyorlar hayatımiza devam etmemizi istiyor ailelerimiz ama içimizde kopan fırtınayı bilmiyorlar anlamiyolar.. Esine kızma bence toparlanman için oyle diyodur. Bebeğin kuvozdeyken durumu nsısldı peki yani düğün ertelenemez miydi?
Bende nazara cok inanıyorum bizde evlendik atandik ev aldık araba aldik sonra kizimiz geldi migde bulantim falan da olmadı teyzem şaşırıyorum sana ne güzel iyisin dedi. Kilo aldım ama sadece göbeğim çıktı ne güzel hamilesin diyolardi
