başın sağolsun seni çok iyi anlıyorum bende nisanda yavrum melek oldu üç ay olacak Allah kimseye evlat acısı vermesin bende şiddetli bir kanamayla hastaneye gitti bebeğim eşinden ayrılmış sağlıklı bir doğum oldugunu sanıyordum taki ameliyattan uyanana kadar herşey nasip nasibimizde bu olayı yasamak varmiş ilk ay nefes alamıyordum o kadar sıkılmış bunlmış ve sürekli ağlamaklıydım sagolsun eşim ailem cok yardımcı oldu onlar omasa atlatamazdım ben iyi olayım diye gözmün üçine baktılar o zamanalr üzülme herşey olacagına varır bunda da bir hayır var dediler dedim siz ne diyorsunuz ben yavrumu kaybettim.Ama zamanla alışıyorsun üç ay oldu şu bir haftadır Allaha şükürler olsun bir ferahlık geldi bana hamile görmeye dayanamazdım hemen suratım düserdi ama artık bişey olmuyor sadece dua ediyorum kendime gördüğüm hamilelere rabbimin izniyle yeniden hamile lacagım diyorum saglıkla yavrumu kucagıma alacagım diyorum Allah büyük nimetleri sonsuz yaşamaya mecburuz benim gözümün içine bakan beş yaşında bir evladım daha var şükür Alahım ona sağlık sıhhat versin acısını göstermesin35+5 günlük kaybettim bende yavrumu... o kadar rahat güzel bir hamilelik yaşadım ki hiç bir problemimiz yoktu 12.haftamızda öğrendik bir oğlumuz olacağını daha evlenmeden hep bir oğlum olsun isterdim rabbim gönlüme göre vermişti 2 li taramamızda hiç problem yoktu ne midem bulandı ne iştahsızlık yaşadım 10 kilo almıştım hamileliğim boyunca yalnızca 32. haftamda ayaklarım şişmeye başlamıştı özellikle sağ ayağım daha fazla şişerdi 1 gün önce anneannesi ve babaannesiyle odasını kurduk eşyalarını tek tek hazırladık güzelce yerleştirdik hastane çantamızda hazırdı çok mutluydum mutluluğum oraya kadarmış sabaha karşı 5 te suyumun gelmesiyle uyandım ve suyum rengini görünce bişeylerin ters gittiğini anladım ama yavruma kötü bişey olduğunu konduramadım çok sakindim her şey bi saat içinde oldu hastaneye gitmem ameliyata alınmam ve yavrumun cansız bedenini görmem dünya üzerime yıkıldı 1 ayı geçti ben ben değilim hiçbir sebep yok stres yapıp kakasını yuttuğu için kurtulamadı Allah’ın takdiri dedi doktor ama ben günlerce sebep aradım kendimi suçladım nasıl hissetmedim kötü olduğunu diye ben Doğum yaptım ama herkes bana başın sağolsun dedi desinler hiç istemedim ben Doğum yaptım neden bu başın sağolsunlar ?? Ağlamadığım tek bir gün yok göğsümde kocaman bir ağrı karnımda kocaman bir boşluk dikiş izime bakmaya cesaretim bile yok etrafıma iyi görünmeye çalışmaktan yoruldum sanki gün geçtikçe daha dibe çöküyorum nasıl dayanılır bu acıya bilmiyorum oğlum gözümün önünden bir an olsun gitmiyor ne aldığım nefes nefes ne yediğim yemek yemek benim için her şeyim yarım kaldı ilk günler defalarca aynı soruyu sordum kendime ben şimdi anne miyim oğlum nerde diye.. arayış içindeyken bu formu buldum ilk sayfasından sonuna kadar okudum buradaki yazılanlardı benim hissettiklerim bazılarıyla ağladım bazılarında umut buldum yüreği yanan her anne aynı hissi yaşıyormuş demek ki dedim düşenin halinden düşen anlarmış gerçekten buraya yazıp yazmamak konusunda çok kararsızdım ama beni kimse anlamıyor anlamalarını beklemiyorum zaten herkes artık kendine bak toparlan diyor ama gel de söz geçir kahroluyorum her gün sanki hiç iyi olamayacağım bundan sonra.. allah kimseye evlat acısı yaşatmasın Allah bizlere meleklerimizin kardeşlerini göndersin tüm melek annelerine sabır versin...