- 23 Haziran 2019
- 41
- 26
- 18
- 47
Canim sana ne desem boş dunyanin en zor imtihani evlat acisi okurken gozyaslarima engel olamadim bende 15 haftalik kaybettim minigimi.Acinizi anliyorum Ama takdiri ilahi vardir bundada bir hayir. acinizi bastirmayin bu yas sureci gececek inşallah.Rabbim hayirli saglikli evlat nasip etsin Amiiin35+5 günlük kaybettim bende yavrumu... o kadar rahat güzel bir hamilelik yaşadım ki hiç bir problemimiz yoktu 12.haftamızda öğrendik bir oğlumuz olacağını daha evlenmeden hep bir oğlum olsun isterdim rabbim gönlüme göre vermişti 2 li taramamızda hiç problem yoktu ne midem bulandı ne iştahsızlık yaşadım 10 kilo almıştım hamileliğim boyunca yalnızca 32. haftamda ayaklarım şişmeye başlamıştı özellikle sağ ayağım daha fazla şişerdi 1 gün önce anneannesi ve babaannesiyle odasını kurduk eşyalarını tek tek hazırladık güzelce yerleştirdik hastane çantamızda hazırdı çok mutluydum mutluluğum oraya kadarmış sabaha karşı 5 te suyumun gelmesiyle uyandım ve suyum rengini görünce bişeylerin ters gittiğini anladım ama yavruma kötü bişey olduğunu konduramadım çok sakindim her şey bi saat içinde oldu hastaneye gitmem ameliyata alınmam ve yavrumun cansız bedenini görmem dünya üzerime yıkıldı 1 ayı geçti ben ben değilim hiçbir sebep yok stres yapıp kakasını yuttuğu için kurtulamadı Allah’ın takdiri dedi doktor ama ben günlerce sebep aradım kendimi suçladım nasıl hissetmedim kötü olduğunu diye ben Doğum yaptım ama herkes bana başın sağolsun dedi desinler hiç istemedim ben Doğum yaptım neden bu başın sağolsunlar ?? Ağlamadığım tek bir gün yok göğsümde kocaman bir ağrı karnımda kocaman bir boşluk dikiş izime bakmaya cesaretim bile yok etrafıma iyi görünmeye çalışmaktan yoruldum sanki gün geçtikçe daha dibe çöküyorum nasıl dayanılır bu acıya bilmiyorum oğlum gözümün önünden bir an olsun gitmiyor ne aldığım nefes nefes ne yediğim yemek yemek benim için her şeyim yarım kaldı ilk günler defalarca aynı soruyu sordum kendime ben şimdi anne miyim oğlum nerde diye.. arayış içindeyken bu formu buldum ilk sayfasından sonuna kadar okudum buradaki yazılanlardı benim hissettiklerim bazılarıyla ağladım bazılarında umut buldum yüreği yanan her anne aynı hissi yaşıyormuş demek ki dedim düşenin halinden düşen anlarmış gerçekten buraya yazıp yazmamak konusunda çok kararsızdım ama beni kimse anlamıyor anlamalarını beklemiyorum zaten herkes artık kendine bak toparlan diyor ama gel de söz geçir kahroluyorum her gün sanki hiç iyi olamayacağım bundan sonra.. allah kimseye evlat acısı yaşatmasın Allah bizlere meleklerimizin kardeşlerini göndersin tüm melek annelerine sabır versin...