Canim sana ne desem boş dunyanin en zor imtihani evlat acisi okurken gozyaslarima engel olamadim bende 15 haftalik kaybettim minigimi.Acinizi anliyorum Ama takdiri ilahi vardir bundada bir hayir. acinizi bastirmayin bu yas sureci gececek inşallah.Rabbim hayirli saglikli evlat nasip etsin Amiiin35+5 günlük kaybettim bende yavrumu... o kadar rahat güzel bir hamilelik yaşadım ki hiç bir problemimiz yoktu 12.haftamızda öğrendik bir oğlumuz olacağını daha evlenmeden hep bir oğlum olsun isterdim rabbim gönlüme göre vermişti 2 li taramamızda hiç problem yoktu ne midem bulandı ne iştahsızlık yaşadım 10 kilo almıştım hamileliğim boyunca yalnızca 32. haftamda ayaklarım şişmeye başlamıştı özellikle sağ ayağım daha fazla şişerdi 1 gün önce anneannesi ve babaannesiyle odasını kurduk eşyalarını tek tek hazırladık güzelce yerleştirdik hastane çantamızda hazırdı çok mutluydum mutluluğum oraya kadarmış sabaha karşı 5 te suyumun gelmesiyle uyandım ve suyum rengini görünce bişeylerin ters gittiğini anladım ama yavruma kötü bişey olduğunu konduramadım çok sakindim her şey bi saat içinde oldu hastaneye gitmem ameliyata alınmam ve yavrumun cansız bedenini görmem dünya üzerime yıkıldı 1 ayı geçti ben ben değilim hiçbir sebep yok stres yapıp kakasını yuttuğu için kurtulamadı Allah’ın takdiri dedi doktor ama ben günlerce sebep aradım kendimi suçladım nasıl hissetmedim kötü olduğunu diye ben Doğum yaptım ama herkes bana başın sağolsun dedi desinler hiç istemedim ben Doğum yaptım neden bu başın sağolsunlar ?? Ağlamadığım tek bir gün yok göğsümde kocaman bir ağrı karnımda kocaman bir boşluk dikiş izime bakmaya cesaretim bile yok etrafıma iyi görünmeye çalışmaktan yoruldum sanki gün geçtikçe daha dibe çöküyorum nasıl dayanılır bu acıya bilmiyorum oğlum gözümün önünden bir an olsun gitmiyor ne aldığım nefes nefes ne yediğim yemek yemek benim için her şeyim yarım kaldı ilk günler defalarca aynı soruyu sordum kendime ben şimdi anne miyim oğlum nerde diye.. arayış içindeyken bu formu buldum ilk sayfasından sonuna kadar okudum buradaki yazılanlardı benim hissettiklerim bazılarıyla ağladım bazılarında umut buldum yüreği yanan her anne aynı hissi yaşıyormuş demek ki dedim düşenin halinden düşen anlarmış gerçekten buraya yazıp yazmamak konusunda çok kararsızdım ama beni kimse anlamıyor anlamalarını beklemiyorum zaten herkes artık kendine bak toparlan diyor ama gel de söz geçir kahroluyorum her gün sanki hiç iyi olamayacağım bundan sonra.. allah kimseye evlat acısı yaşatmasın Allah bizlere meleklerimizin kardeşlerini göndersin tüm melek annelerine sabır versin...
Basım sağolsun35+5 günlük kaybettim bende yavrumu... o kadar rahat güzel bir hamilelik yaşadım ki hiç bir problemimiz yoktu 12.haftamızda öğrendik bir oğlumuz olacağını daha evlenmeden hep bir oğlum olsun isterdim rabbim gönlüme göre vermişti 2 li taramamızda hiç problem yoktu ne midem bulandı ne iştahsızlık yaşadım 10 kilo almıştım hamileliğim boyunca yalnızca 32. haftamda ayaklarım şişmeye başlamıştı özellikle sağ ayağım daha fazla şişerdi 1 gün önce anneannesi ve babaannesiyle odasını kurduk eşyalarını tek tek hazırladık güzelce yerleştirdik hastane çantamızda hazırdı çok mutluydum mutluluğum oraya kadarmış sabaha karşı 5 te suyumun gelmesiyle uyandım ve suyum rengini görünce bişeylerin ters gittiğini anladım ama yavruma kötü bişey olduğunu konduramadım çok sakindim her şey bi saat içinde oldu hastaneye gitmem ameliyata alınmam ve yavrumun cansız bedenini görmem dünya üzerime yıkıldı 1 ayı geçti ben ben değilim hiçbir sebep yok stres yapıp kakasını yuttuğu için kurtulamadı Allah’ın takdiri dedi doktor ama ben günlerce sebep aradım kendimi suçladım nasıl hissetmedim kötü olduğunu diye ben Doğum yaptım ama herkes bana başın sağolsun dedi desinler hiç istemedim ben Doğum yaptım neden bu başın sağolsunlar ?? Ağlamadığım tek bir gün yok göğsümde kocaman bir ağrı karnımda kocaman bir boşluk dikiş izime bakmaya cesaretim bile yok etrafıma iyi görünmeye çalışmaktan yoruldum sanki gün geçtikçe daha dibe çöküyorum nasıl dayanılır bu acıya bilmiyorum oğlum gözümün önünden bir an olsun gitmiyor ne aldığım nefes nefes ne yediğim yemek yemek benim için her şeyim yarım kaldı ilk günler defalarca aynı soruyu sordum kendime ben şimdi anne miyim oğlum nerde diye.. arayış içindeyken bu formu buldum ilk sayfasından sonuna kadar okudum buradaki yazılanlardı benim hissettiklerim bazılarıyla ağladım bazılarında umut buldum yüreği yanan her anne aynı hissi yaşıyormuş demek ki dedim düşenin halinden düşen anlarmış gerçekten buraya yazıp yazmamak konusunda çok kararsızdım ama beni kimse anlamıyor anlamalarını beklemiyorum zaten herkes artık kendine bak toparlan diyor ama gel de söz geçir kahroluyorum her gün sanki hiç iyi olamayacağım bundan sonra.. allah kimseye evlat acısı yaşatmasın Allah bizlere meleklerimizin kardeşlerini göndersin tüm melek annelerine sabır versin...
Amin cümlemize inşallah.. hep öyle dua ettim Doğuma girerken bile allahım hakkımızda hayırlısı ne ise onu ver diye dua ettim rabbim verdi rabbim aldı vardır bir bildiği oğlumun cennetinde olduğunu bilmek düşünmek beni biraz olsun rahatlatıyor hamdolsunCanim sana ne desem boş dunyanin en zor imtihani evlat acisi okurken gozyaslarima engel olamadim bende 15 haftalik kaybettim minigimi.Acinizi anliyorum Ama takdiri ilahi vardir bundada bir hayir. acinizi bastirmayin bu yas sureci gececek inşallah.Rabbim hayirli saglikli evlat nasip etsin Amiiin
Bende sadece benim başıma geldi diye düşünmüştüm ama yüreği yanan ne çok anne varmış... bende güzel düşünerek oğlumun acı çekmediğini beni orda karşılayacağını düşünerek teselli ediyorum zaman hemen akıp geçse ben hayata biraz daha umutla bakabilsem... bende her sabah ilk gözümü açtığımda oğluma günaydın deyip dua ediyorum uyumadan önce en son ona iyi geceler dileyip dua edip uyuyorum bu dünyada meleklerimizle yaşayamadıklarımızı rabbim cennetinde yaşatsın bizlereBasım sağolsunçok zor bilirim.hic gecmiyecek gibi geliyor geçmiyorda ama alisiyorsun zamanla.her hamile görünce her anne görünce ne kadar zaman gecsede yanıyor insanın içi.bu acı çok zor.allah sabır versin inşallah .cennette kavusacagiz bebeklerimize inşallah .zaten böyle bir acının tek tesellisi o başka hiç bir şey değil.orda yavrularimiz bizi bekliyor.en azından güzel yerde acı çekmeden gittiler bu dünyadan.ben içimi hep belkide bu dünyaya gelseydi daha kötü bir şey olucakti bebeğime belki Allah oğlumu yanına o yüzden erken aldı diye düşünüp teselli ettim.artik neden ben neden benim başıma geldi diye sormuyorum.cunku biz ne kadar sadece kendi başımıza geliyor diye dusunsekte çevreye baktıkça ne çok varmış evladını kaybeden anneler bunu anladım.kokusunu cekemedik sesini anne diyisini duymadık.onunla uyumadik.emziremedik.her gece uykuya dalarken oğlumu emzirdigimi kayak Edip uyuyorum ama biliyorum bu dünyada olmasa da öteki dünyada yanibasima olacak.allah bize ve kimseye inşallah birdaha bu acıları yasatmaz.allah sabır versin...
Yaşadıkların çok zor ama bu dünyada herkesin sınavı farklı bizim de buymuş öyle diyorum ben, diğer arkadaşa dediğim gibi doğduktan sonra koklayıp emzirip büyüme aşamasında kaybetmek daha zor olurdu her türlüsü zor ama hayırlısı böyleymiş daha beterinden korumuştur inş Allah, yeni bebeklerimiz olsa da onların yeri farklı olacak ama acımız hafifleyecek inşallah bol bol dua edelim Allah sabrımızı artırsın35+5 günlük kaybettim bende yavrumu... o kadar rahat güzel bir hamilelik yaşadım ki hiç bir problemimiz yoktu 12.haftamızda öğrendik bir oğlumuz olacağını daha evlenmeden hep bir oğlum olsun isterdim rabbim gönlüme göre vermişti 2 li taramamızda hiç problem yoktu ne midem bulandı ne iştahsızlık yaşadım 10 kilo almıştım hamileliğim boyunca yalnızca 32. haftamda ayaklarım şişmeye başlamıştı özellikle sağ ayağım daha fazla şişerdi 1 gün önce anneannesi ve babaannesiyle odasını kurduk eşyalarını tek tek hazırladık güzelce yerleştirdik hastane çantamızda hazırdı çok mutluydum mutluluğum oraya kadarmış sabaha karşı 5 te suyumun gelmesiyle uyandım ve suyum rengini görünce bişeylerin ters gittiğini anladım ama yavruma kötü bişey olduğunu konduramadım çok sakindim her şey bi saat içinde oldu hastaneye gitmem ameliyata alınmam ve yavrumun cansız bedenini görmem dünya üzerime yıkıldı 1 ayı geçti ben ben değilim hiçbir sebep yok stres yapıp kakasını yuttuğu için kurtulamadı Allah’ın takdiri dedi doktor ama ben günlerce sebep aradım kendimi suçladım nasıl hissetmedim kötü olduğunu diye ben Doğum yaptım ama herkes bana başın sağolsun dedi desinler hiç istemedim ben Doğum yaptım neden bu başın sağolsunlar ?? Ağlamadığım tek bir gün yok göğsümde kocaman bir ağrı karnımda kocaman bir boşluk dikiş izime bakmaya cesaretim bile yok etrafıma iyi görünmeye çalışmaktan yoruldum sanki gün geçtikçe daha dibe çöküyorum nasıl dayanılır bu acıya bilmiyorum oğlum gözümün önünden bir an olsun gitmiyor ne aldığım nefes nefes ne yediğim yemek yemek benim için her şeyim yarım kaldı ilk günler defalarca aynı soruyu sordum kendime ben şimdi anne miyim oğlum nerde diye.. arayış içindeyken bu formu buldum ilk sayfasından sonuna kadar okudum buradaki yazılanlardı benim hissettiklerim bazılarıyla ağladım bazılarında umut buldum yüreği yanan her anne aynı hissi yaşıyormuş demek ki dedim düşenin halinden düşen anlarmış gerçekten buraya yazıp yazmamak konusunda çok kararsızdım ama beni kimse anlamıyor anlamalarını beklemiyorum zaten herkes artık kendine bak toparlan diyor ama gel de söz geçir kahroluyorum her gün sanki hiç iyi olamayacağım bundan sonra.. allah kimseye evlat acısı yaşatmasın Allah bizlere meleklerimizin kardeşlerini göndersin tüm melek annelerine sabır versin...
Amin.. rabbim kucaklarımızı boş bırakmasın doktorum 1 yıl beklememi istedi ama ben 1 yıl dayanamam burda okuduğum kadarıyla 6 ay bekleyip evladına kavuşanlar olmuş omları okudukça içime biraz olsun su serpildi çünkü hemen kardeşi olsun istiyorum allahım gönlümüze göre verir inşallahYaşadıkların çok zor ama bu dünyada herkesin sınavı farklı bizim de buymuş öyle diyorum ben, diğer arkadaşa dediğim gibi doğduktan sonra koklayıp emzirip büyüme aşamasında kaybetmek daha zor olurdu her türlüsü zor ama hayırlısı böyleymiş daha beterinden korumuştur inş Allah, yeni bebeklerimiz olsa da onların yeri farklı olacak ama acımız hafifleyecek inşallah bol bol dua edelim Allah sabrımızı artırsın
ACIN COK TAZE GERCI YILDA GECSE GECMIYOR BENIMDE 3 AY OLDU BEBEGIMI KAYBEDELI BENDE SENIN GIBI BANA KADER ARKADASLARI LAZIMDI BULMUSTUM ARADIGIM SAYFA BUYDU BE EVET SORULARIMIN CEVABI ACILARIMIN TAZELENMESI HERSEY AYNI ANDA YASADIM BEN BU FORM SAYFASINDA VE SONRA BURDAN BI ARKADAS BENI VHATSAP GRUBUNA EKLEDI ONLARDA MELEK ANNESIYDI VE O GRUPDA BEBEGINI KAYBEDENLER VE YENIDEN HAMILE KALANLAR VARDI BENIM ICIN ARADIGIM ORTAM BUYDU VE HEPSI BANA UMUT OLDU BENDE OGLUMU KAYBETTIM 33.HAFTAMDA ANIDEN HERSEY YOLUNDAYKEN BIR GÜN ÖNE KONT GELMISKEN BENIM OGLUM KARNIMDA OLMUSTU VE DOGUM YAPTIM AMA ELLERIM BOSTU AGLADIM SIZLADIM AMA OGLUM GERI GELMEDI SONRA DEDIM TOPLA KENDINI YENIDEN BEBEK YAPACAKSIN ALLAHIMN IZNIYLE DEDIM VE SUAN KORUNMAYI DR KONT BIRAKKTIM ALLAH NE ZAMAN VERIRSE ARTIK AGLA SIZLA BEBEGIN MEZARINA GIT ISTE O ZAMAN KABULLENIYORSUN BI MELEK ANNESI OLDUGUNU35+5 günlük kaybettim bende yavrumu... o kadar rahat güzel bir hamilelik yaşadım ki hiç bir problemimiz yoktu 12.haftamızda öğrendik bir oğlumuz olacağını daha evlenmeden hep bir oğlum olsun isterdim rabbim gönlüme göre vermişti 2 li taramamızda hiç problem yoktu ne midem bulandı ne iştahsızlık yaşadım 10 kilo almıştım hamileliğim boyunca yalnızca 32. haftamda ayaklarım şişmeye başlamıştı özellikle sağ ayağım daha fazla şişerdi 1 gün önce anneannesi ve babaannesiyle odasını kurduk eşyalarını tek tek hazırladık güzelce yerleştirdik hastane çantamızda hazırdı çok mutluydum mutluluğum oraya kadarmış sabaha karşı 5 te suyumun gelmesiyle uyandım ve suyum rengini görünce bişeylerin ters gittiğini anladım ama yavruma kötü bişey olduğunu konduramadım çok sakindim her şey bi saat içinde oldu hastaneye gitmem ameliyata alınmam ve yavrumun cansız bedenini görmem dünya üzerime yıkıldı 1 ayı geçti ben ben değilim hiçbir sebep yok stres yapıp kakasını yuttuğu için kurtulamadı Allah’ın takdiri dedi doktor ama ben günlerce sebep aradım kendimi suçladım nasıl hissetmedim kötü olduğunu diye ben Doğum yaptım ama herkes bana başın sağolsun dedi desinler hiç istemedim ben Doğum yaptım neden bu başın sağolsunlar ?? Ağlamadığım tek bir gün yok göğsümde kocaman bir ağrı karnımda kocaman bir boşluk dikiş izime bakmaya cesaretim bile yok etrafıma iyi görünmeye çalışmaktan yoruldum sanki gün geçtikçe daha dibe çöküyorum nasıl dayanılır bu acıya bilmiyorum oğlum gözümün önünden bir an olsun gitmiyor ne aldığım nefes nefes ne yediğim yemek yemek benim için her şeyim yarım kaldı ilk günler defalarca aynı soruyu sordum kendime ben şimdi anne miyim oğlum nerde diye.. arayış içindeyken bu formu buldum ilk sayfasından sonuna kadar okudum buradaki yazılanlardı benim hissettiklerim bazılarıyla ağladım bazılarında umut buldum yüreği yanan her anne aynı hissi yaşıyormuş demek ki dedim düşenin halinden düşen anlarmış gerçekten buraya yazıp yazmamak konusunda çok kararsızdım ama beni kimse anlamıyor anlamalarını beklemiyorum zaten herkes artık kendine bak toparlan diyor ama gel de söz geçir kahroluyorum her gün sanki hiç iyi olamayacağım bundan sonra.. allah kimseye evlat acısı yaşatmasın Allah bizlere meleklerimizin kardeşlerini göndersin tüm melek annelerine sabır versin...
Oğlumun mezarına sık sık gidiyorum ağlıyorum konuşuyorum onunla ama onu bırakıp eve dönmek ağır geliyor bende saatlerimin çoğunu bu sayfada geçirdim umut buldum hayata dönmeyi çok istiyorum oğlumu çok özlüyorum.. allah tez zamanda gönlünüze göre versin inşallah bende hemen aylar geçsin korunmayı bırakayım istiyorum 6 ay bile beklemek uzun geliyor şuan sizinde mi sezeryandıACIN COK TAZE GERCI YILDA GECSE GECMIYOR BENIMDE 3 AY OLDU BEBEGIMI KAYBEDELI BENDE SENIN GIBI BANA KADER ARKADASLARI LAZIMDI BULMUSTUM ARADIGIM SAYFA BUYDU BE EVET SORULARIMIN CEVABI ACILARIMIN TAZELENMESI HERSEY AYNI ANDA YASADIM BEN BU FORM SAYFASINDA VE SONRA BURDAN BI ARKADAS BENI VHATSAP GRUBUNA EKLEDI ONLARDA MELEK ANNESIYDI VE O GRUPDA BEBEGINI KAYBEDENLER VE YENIDEN HAMILE KALANLAR VARDI BENIM ICIN ARADIGIM ORTAM BUYDU VE HEPSI BANA UMUT OLDU BENDE OGLUMU KAYBETTIM 33.HAFTAMDA ANIDEN HERSEY YOLUNDAYKEN BIR GÜN ÖNE KONT GELMISKEN BENIM OGLUM KARNIMDA OLMUSTU VE DOGUM YAPTIM AMA ELLERIM BOSTU AGLADIM SIZLADIM AMA OGLUM GERI GELMEDI SONRA DEDIM TOPLA KENDINI YENIDEN BEBEK YAPACAKSIN ALLAHIMN IZNIYLE DEDIM VE SUAN KORUNMAYI DR KONT BIRAKKTIM ALLAH NE ZAMAN VERIRSE ARTIK AGLA SIZLA BEBEGIN MEZARINA GIT ISTE O ZAMAN KABULLENIYORSUN BI MELEK ANNESI OLDUGUNU
Oğlumun mezarına sık sık gidiyorum ağlıyorum konuşuyorum onunla ama onu bırakıp eve dönmek ağır geliyor bende saatlerimin çoğunu bu sayfada geçirdim umut buldum hayata dönmeyi çok istiyorum oğlumu çok özlüyorum.. allah tez zamanda gönlünüze göre versin inşallah bende hemen aylar geçsin korunmayı bırakayım istiyorum 6 ay bile beklemek uzun geliyor şuan sizinde mi sezeryandı
EVET BENIMDE SEZERYANDI BANADA 6 AY DEDİ BEN DAHA DOGUMA GİRERKEN YENIDEN BEBEK YAPACAGIM BEN DIYORDUM NASIL BI KAFAYSA VE EVET 3 AY DOLDU DR GITTIM DEDIM BEN 3 AY BEKLIYEMIYORUM KUCAGIM DOLU OLSA EVET BEKLERIM AMA BOS KALDI KOLLARIM DEDIM EVET HAKLISIN O ZAMAN VITAMIN DEGERLERINE BAKTIR TAHLILLERE BAKALIM ONA GORE YOL IZEYELIM DEDI VE SAGLIK OCAGINDA BUTUN TAHLILLERIMI YAPTIRDIM VE TMM BIRAK KORUNMAYI DEDI ARTIK ADET OLUP YUMURTLAMA GUNUMU BEKLIYORUMOğlumun mezarına sık sık gidiyorum ağlıyorum konuşuyorum onunla ama onu bırakıp eve dönmek ağır geliyor bende saatlerimin çoğunu bu sayfada geçirdim umut buldum hayata dönmeyi çok istiyorum oğlumu çok özlüyorum.. allah tez zamanda gönlünüze göre versin inşallah bende hemen aylar geçsin korunmayı bırakayım istiyorum 6 ay bile beklemek uzun geliyor şuan sizinde mi sezeryandı
Canım rabbim sabrını arttırsın düğüm düğüm oldu içim yazdıklarını okudukça işte neden burası bu yüzden başkalarının acısını anlayabiliyorsun acılar ortak evlat acısı tarifi yok ama hissettirdikleri aynı 29 Haziran’da iki ay olacak kızım melek olalı hala inanamıyorum dokuz ay ben miydim hamile kalan ben miydim onu taşıyan şimdi mezarda yatan beden 9 ay benimleydi 14 gün yoğun bakımda gördüğüm öpüp okşadığım ten gerçek miydi kızım hayallerde kaldı bende acıdan ibaret yaşıyorum rabbim sabrımızı arttır rabbim..35+5 günlük kaybettim bende yavrumu... o kadar rahat güzel bir hamilelik yaşadım ki hiç bir problemimiz yoktu 12.haftamızda öğrendik bir oğlumuz olacağını daha evlenmeden hep bir oğlum olsun isterdim rabbim gönlüme göre vermişti 2 li taramamızda hiç problem yoktu ne midem bulandı ne iştahsızlık yaşadım 10 kilo almıştım hamileliğim boyunca yalnızca 32. haftamda ayaklarım şişmeye başlamıştı özellikle sağ ayağım daha fazla şişerdi 1 gün önce anneannesi ve babaannesiyle odasını kurduk eşyalarını tek tek hazırladık güzelce yerleştirdik hastane çantamızda hazırdı çok mutluydum mutluluğum oraya kadarmış sabaha karşı 5 te suyumun gelmesiyle uyandım ve suyum rengini görünce bişeylerin ters gittiğini anladım ama yavruma kötü bişey olduğunu konduramadım çok sakindim her şey bi saat içinde oldu hastaneye gitmem ameliyata alınmam ve yavrumun cansız bedenini görmem dünya üzerime yıkıldı 1 ayı geçti ben ben değilim hiçbir sebep yok stres yapıp kakasını yuttuğu için kurtulamadı Allah’ın takdiri dedi doktor ama ben günlerce sebep aradım kendimi suçladım nasıl hissetmedim kötü olduğunu diye ben Doğum yaptım ama herkes bana başın sağolsun dedi desinler hiç istemedim ben Doğum yaptım neden bu başın sağolsunlar ?? Ağlamadığım tek bir gün yok göğsümde kocaman bir ağrı karnımda kocaman bir boşluk dikiş izime bakmaya cesaretim bile yok etrafıma iyi görünmeye çalışmaktan yoruldum sanki gün geçtikçe daha dibe çöküyorum nasıl dayanılır bu acıya bilmiyorum oğlum gözümün önünden bir an olsun gitmiyor ne aldığım nefes nefes ne yediğim yemek yemek benim için her şeyim yarım kaldı ilk günler defalarca aynı soruyu sordum kendime ben şimdi anne miyim oğlum nerde diye.. arayış içindeyken bu formu buldum ilk sayfasından sonuna kadar okudum buradaki yazılanlardı benim hissettiklerim bazılarıyla ağladım bazılarında umut buldum yüreği yanan her anne aynı hissi yaşıyormuş demek ki dedim düşenin halinden düşen anlarmış gerçekten buraya yazıp yazmamak konusunda çok kararsızdım ama beni kimse anlamıyor anlamalarını beklemiyorum zaten herkes artık kendine bak toparlan diyor ama gel de söz geçir kahroluyorum her gün sanki hiç iyi olamayacağım bundan sonra.. allah kimseye evlat acısı yaşatmasın Allah bizlere meleklerimizin kardeşlerini göndersin tüm melek annelerine sabır versin...
Hayırlı güzel haberler inşallah ben de Temmuz’da 3 ay olacak Doğum yapalı ve benim tüp bebekle oldu çok beklemek istemiyorum bu acının tek ilacı meleğimin kardeşi biliyorum ama ikinci Yavruma yetememekten korkuyorum çünkü ona hamile kaldığımda da hep aynı korkular olacak ister istemez Ağustos’ta tüp bebek doktoruma gideceğim ve olur verirse Kasım Aralık gibi dondurulmuşlarımla deneyeceğim rabbim hayırlısını versin sağlıklı analı babalı büyütmek nasip olsun da ne zaman olursa artık beklerim 4 sene bekledim kızımı tam kavuştum dedim ama doyamadım.hayırlısı buymuş başka söz yok.sağlık ocağında hangi tahlilleri verdin canım genel yaptırmak mı istiyorum dedinEVET BENIMDE SEZERYANDI BANADA 6 AY DEDİ BEN DAHA DOGUMA GİRERKEN YENIDEN BEBEK YAPACAGIM BEN DIYORDUM NASIL BI KAFAYSA VE EVET 3 AY DOLDU DR GITTIM DEDIM BEN 3 AY BEKLIYEMIYORUM KUCAGIM DOLU OLSA EVET BEKLERIM AMA BOS KALDI KOLLARIM DEDIM EVET HAKLISIN O ZAMAN VITAMIN DEGERLERINE BAKTIR TAHLILLERE BAKALIM ONA GORE YOL IZEYELIM DEDI VE SAGLIK OCAGINDA BUTUN TAHLILLERIMI YAPTIRDIM VE TMM BIRAK KORUNMAYI DEDI ARTIK ADET OLUP YUMURTLAMA GUNUMU BEKLIYORUM
Amin.. ben hiç dokunamadım yavruma sadece gördüm ama vermediler kucağıma hep o cansız hali gözümün önünde hayır Allahım onu bana bağışla diye dua ettiğimi hatırlıyorum sakinleştirici verdiler o an sadece izleyebildim ona kalp masajı yaparlarken.. bizim imtihanımız bu rabbim sabırla imtihanımızı kazanmayı nasip etsin bizlere aminCanım rabbim sabrını arttırsın düğüm düğüm oldu içim yazdıklarını okudukça işte neden burası bu yüzden başkalarının acısını anlayabiliyorsun acılar ortak evlat acısı tarifi yok ama hissettirdikleri aynı 29 Haziran’da iki ay olacak kızım melek olalı hala inanamıyorum dokuz ay ben miydim hamile kalan ben miydim onu taşıyan şimdi mezarda yatan beden 9 ay benimleydi 14 gün yoğun bakımda gördüğüm öpüp okşadığım ten gerçek miydi kızım hayallerde kaldı bende acıdan ibaret yaşıyorum rabbim sabrımızı arttır rabbim..
Amin amin kardeşim..Amin.. ben hiç dokunamadım yavruma sadece gördüm ama vermediler kucağıma hep o cansız hali gözümün önünde hayır Allahım onu bana bağışla diye dua ettiğimi hatırlıyorum sakinleştirici verdiler o an sadece izleyebildim ona kalp masajı yaparlarken.. bizim imtihanımız bu rabbim sabırla imtihanımızı kazanmayı nasip etsin bizlere amin
Evet cnm genel herşeye bakılsın dedim dr sağolsun herşeye bakmış seninde hakkında hayırlısı cnm allah bi daha nasıp eder insallah üzülmeHayırlı güzel haberler inşallah ben de Temmuz’da 3 ay olacak Doğum yapalı ve benim tüp bebekle oldu çok beklemek istemiyorum bu acının tek ilacı meleğimin kardeşi biliyorum ama ikinci Yavruma yetememekten korkuyorum çünkü ona hamile kaldığımda da hep aynı korkular olacak ister istemez Ağustos’ta tüp bebek doktoruma gideceğim ve olur verirse Kasım Aralık gibi dondurulmuşlarımla deneyeceğim rabbim hayırlısını versin sağlıklı analı babalı büyütmek nasip olsun da ne zaman olursa artık beklerim 4 sene bekledim kızımı tam kavuştum dedim ama doyamadım.hayırlısı buymuş başka söz yok.sağlık ocağında hangi tahlilleri verdin canım genel yaptırmak mı istiyorum dedin
bende aynı şekilde günlerce oğluma karnimdaymis gibi iyi geceler diyordum ama sabah uyanınca onun orda olmadığını bilmek ne bileyim.sabah uyanınca insan uyanabildigi için üzülür mü ben oyleydim iste.Hep uyumak istedim hiç düşünmemek hiç .ama zamanla sukrettim annem yaşıyor dedim kocam yaşıyor yanımda.en azından onlar benimle.hala adam akıllı uyuyamıyorum.hala adepte olamıyorum dünyaya.ama konuşmak iyi geliyor seni anlayan insanlarla.senin gibi geldi olan insanlarla.kafani farklı şeylere yorman gerek.beynini meşgul etmen gerek.psikolojin ve bedenin iyi olmalı ki en kısa zamanda toparlanıp meleğinin kardeşini bekleyebilmen için .umarım bizim için hersey bundan sonra güzel olurBende sadece benim başıma geldi diye düşünmüştüm ama yüreği yanan ne çok anne varmış... bende güzel düşünerek oğlumun acı çekmediğini beni orda karşılayacağını düşünerek teselli ediyorum zaman hemen akıp geçse ben hayata biraz daha umutla bakabilsem... bende her sabah ilk gözümü açtığımda oğluma günaydın deyip dua ediyorum uyumadan önce en son ona iyi geceler dileyip dua edip uyuyorum bu dünyada meleklerimizle yaşayamadıklarımızı rabbim cennetinde yaşatsın bizlere
Ben hala öyleyim uyumak istemiyorum uyuyunca da uyanmak istemiyorum her sabah başa sarıyorum gün içinde hep gözümün önünde çok özlüyorum o günleri bebeğimi çok özlüyorum... olaydan üç gün önce eşime mesaj yazmışım hadi artık gelsin dünyaya bizimkini çok merak ediyorum diyebende aynı şekilde günlerce oğluma karnimdaymis gibi iyi geceler diyordum ama sabah uyanınca onun orda olmadığını bilmek ne bileyim.sabah uyanınca insan uyanabildigi için üzülür mü ben oyleydim iste.Hep uyumak istedim hiç düşünmemek hiç .ama zamanla sukrettim annem yaşıyor dedim kocam yaşıyor yanımda.en azından onlar benimle.hala adam akıllı uyuyamıyorum.hala adepte olamıyorum dünyaya.ama konuşmak iyi geliyor seni anlayan insanlarla.senin gibi geldi olan insanlarla.kafani farklı şeylere yorman gerek.beynini meşgul etmen gerek.psikolojin ve bedenin iyi olmalı ki en kısa zamanda toparlanıp meleğinin kardeşini bekleyebilmen için .umarım bizim için hersey bundan sonra güzel olur
Zamanla biraz daha iyi olucaksin canım.her geçen gün daha çok gulumsemeye daha çok muhabbet etmeye baslayacaksin.evet hep aklında bebeğin olacak ama alışmaktan başka yolu yok.bazen daha iyi hissediceksin bazen dibe vurmuş hayat bitmiş gibi.istersen psikolojik tedavi gör.bende gittim.iyi olmak zorundayız ..Ben hala öyleyim uyumak istemiyorum uyuyunca da uyanmak istemiyorum her sabah başa sarıyorum gün içinde hep gözümün önünde çok özlüyorum o günleri bebeğimi çok özlüyorum... olaydan üç gün önce eşime mesaj yazmışım hadi artık gelsin dünyaya bizimkini çok merak ediyorum diyenasıl dayanılır bu acıya bilmiyorum baş edemiyorum içimin yandığını hissediyorum günler geçiyor ama sanki dünün aynısı..
Ben hala öyleyim uyumak istemiyorum uyuyunca da uyanmak istemiyorum her sabah başa sarıyorum gün içinde hep gözümün önünde çok özlüyorum o günleri bebeğimi çok özlüyorum... olaydan üç gün önce eşime mesaj yazmışım hadi artık gelsin dünyaya bizimkini çok merak ediyorum diyenasıl dayanılır bu acıya bilmiyorum baş edemiyorum içimin yandığını hissediyorum günler geçiyor ama sanki dünün aynısı..
Çok sağolun teşekkür ederim yüreği yanan tüm annelere rabbim sabır versin çok acı çok zor her gün gözümü onunla açıyorum sanırım günler geçtikçe kabullenmeye başladım ama acım aynı yüreğimin ağrısı aynı çok özlüyorum o günlerimi çok özlüyorum oğlumu her gün onunla çekildiğimiz fotoğraflarıma bakıp iç geçiriyorum rabbime dua ediyorum bana bir daha bu duyguyu yaşatsın diye... dibe vurmuştum doğru düzgün beslenmiyordum bile üzüntüden başka başka sıkıntılarım olmaya başlamıştı ama En kısa zamanda rabbim nasip ederse bir kardeşi olsun istiyorum oğlumun o yüzden toparlanmam gerek dikişlerim beni en çok korkutan bir sorun olursa aynı şeyleri Yaşar bir yavrumu daha kaybedersem diye çok korkuyorumCanım benim başın sağ olsun, Rabbim dayanma gücü versin. Yazdıklarını okudukça 4 yıl öncesine gittim. Hissettiklerimiz ne kadar da benzer... Zamanla alışıyorsun bu acıyla yaşamaya ama ne kadar zaman geçerse geçsin yara aynı... Ama sana en iyi gelecek şey meleğinin kardeşi... En kısa sürede tekrar bebek sahibi olmaya çalış. Ben de sezaryen ile doğum yapmıştım, meleğimi kaybettikten 5 ay sonra kardeşine hamile kaldım, sorunsuz bir gebelik ve doğumum oldu çok şükür. Sana tavsiyem çabuk iyileşebilmek için bol bol kelle paça çorbası iç, protein ağırlıklı beslen, her yemeğinde kemik suyu kullan... O zaman dikişlerinin iyileşmesi hızlanıyor.
Çok zor, çooook. Sonra arkana dönüp baktığında bu acıları ben mi yaşadım, nasıl dayanmışım diyorsun...
Rabbim yardımcınız olsun, dayanma gücü versin. Geçecek kaderdaşlarım, geçecek...Daha doğrusu yanmaya alışacaksınız. Meleğinizin kardeşi tüm yaralarınızı saracak. Sonra her gün Yaradana kardeşini verdiği için şükredeceksiniz. Onu koklarken meleğinizi de kokladığınızı hayal edeceksiniz... Evet hiç bir zaman unutmayacaksınız ama bu acıyla yaşamaya alışacaksınız...
Bu acıyla yaşamaya alışmamız lazım bu acı öylece kalacak çünkü On gün sonra işe başlıyorum Doğum iznim bitiyo ama ben hala bana başın sağolsun dediklerinde ya da en basitinden nasılsın dediklerinde ağlamaya başlıyorum çok zor allahım nolur sabır verÇok sağolun teşekkür ederim yüreği yanan tüm annelere rabbim sabır versin çok acı çok zor her gün gözümü onunla açıyorum sanırım günler geçtikçe kabullenmeye başladım ama acım aynı yüreğimin ağrısı aynı çok özlüyorum o günlerimi çok özlüyorum oğlumu her gün onunla çekildiğimiz fotoğraflarıma bakıp iç geçiriyorum rabbime dua ediyorum bana bir daha bu duyguyu yaşatsın diye... dibe vurmuştum doğru düzgün beslenmiyordum bile üzüntüden başka başka sıkıntılarım olmaya başlamıştı ama En kısa zamanda rabbim nasip ederse bir kardeşi olsun istiyorum oğlumun o yüzden toparlanmam gerek dikişlerim beni en çok korkutan bir sorun olursa aynı şeyleri Yaşar bir yavrumu daha kaybedersem diye çok korkuyorumbu forumu okurken sizlerin tekrar hamile olduğunuzu yavrularınızı kucağınıza aldığınızı okudukça umut buldum mutlu oldum sizinle rabbim bir gün bizlere de nasip eder inşallah dikişlerinizden yana bir problem yaşadınız mı Benim gerçi çok daha yeni 1.5 ay oldu karnımın içi biraz acıyor ne zaman tam anlamıyla bu acı hissi geçiyor ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?