En son 3 hafta önce gitmiştim kuzumun mezarına. Pazar günü anneler günüydü, ben de geçen yıl da yaptığım gibi meleğimin yanına gittim. Üstündeki çimleri kocaman olmuş, saçlarını okşar gibi okşadım, öptüm çimleri. Başımı mezar taşına yasladım sanki göğsüne yaslar gibi. Bir gül fidanı dikmiştim, kocaman oldu şimdi, bir sürü gül vermiş. Yalnız dikmememe rağmen papatya çıkmış oğlumun mezarında hem de kocaman, bir sürü.3 hafta önce hiç biri yoktu. Eşime dedim yalnız kalmak istiyorum. Uzun uzun dertleştim kuzumla, sevdim okşadım doyasıya... Sonra gittim arabaya oturdum. Eşim gitti oğlumun mezarına, dedim yalnız kalmak istiyor herhalde benim gibi. Arabaya bindi, dedi ki "Bak oğlun sen geleceksin diye hazırlanmış, çiçek açmış annesine verebilmek için. Bunlar oğlundan sana" 2 tane papatya koparmış, verdi, bana. Yol boyunca ağladım. Evet dedim, oğlum geleceğimi biliyor, hazırlık yapmış, çiçek açmış
Geçmiyor, acı geçmiyor. Evet bir oğlum var çok şükür ama her evladın yeri ayrıymış... İçim yanıyor hala cayır cayır