- 3 Haziran 2015
- 36.928
- 118.982
- 598
- 35
hiç üşenmeden hepsini okudum nasıl duygusal yazmişsin yasemincim.08.09.2016 08:24
Bugün gün aymadı bana. Bugün en karalık günüm. Bugün seni kaybettiğim gün oğlum. Oysa ne kadar büyük bir sevinçle gitmiştim hastaneye seni göreceğim diye. Baban muayene için kayıt yaptırırken hemşireye “Artık sık görüşeceğiz 2-3 güne bir buradayız” diyordum. Nerden bilebilirdim o hastaneye bir daha ayak basmayacağı?
NST için kayıt yaptırdık, hemşireyi bekliyoruz. Bense senin o minik ama güçlü kalp atışlarını duyacağım için heyecanlıyım. Hemşire geldi probları bağlamak için yok bir türlü kalp atışlarını alamadı. Ben telaşlanmadım çünkü biliyordum o NST problemli olan NST idi. Daha önce NST’ye girdiğimizde o NST’de başka bir bebeğin kalp atışlarını bulmakta zorlanmışlardı. Uzun uğraşlardan sonra ancak bulabilmişlerdi bebeğin kalp atışlarını. Bunu hemşireye söyledim, dedim bu NST arızalı zaten, diğer NST nerede? Doğumhanede olduğunu söyledi, biz apar topar babanla doğumhaneye gittik. Baban endişelendi bir şey olduğunu düşündü ben onu sakinleştiriyorum o NST bozuk diye. Kontrollere gittiğimiz DR da doğumhanedeymiş, o gece nöbetçiymiş. Diğer NST ile kalp atışlarını bulmaya çalıştılar, yok… Kalbin atmıyordu… Dr. Hemen ultrasonu istedi, ultrasonla bakmak için. Yok orada da kalp atışların yoktu. O minik kalbinin atmadığını ben de görmüştüm. Bağırdım kalbi atmıyor, kalbi atmıyor diye… Feryatla ağlamaya başladım. Detaylı USG ile bakalım, kesin emin olalım dedi. Baban dışarıda bizi bekliyor her şeyden habersiz. Ben ağlayarak çıkınca anladı, ne oldu dedi? Oğlumuzun kalbi durmuş, atmıyor dedim. Detaylı USG’ye gönderdi Dr. Dedim.
Sonucun değişmeyeceğini bile bile girdim USG’ye. Dr. Kalbi durmuş yaklaşık 12 saat önce dedi. Ben anneydim, nasıl anlamadım oğlum? Nasıl anlamadım senin sıkıntıda olduğunu? Anlamadım, anlayamadım L Beni affet oğlum. Sen benim ilkimdin. Annen bilmiyor ki neyin normal, neyin anormal olduğunu? Dr.a soruyorum her şey normal. Hareketleri çok azaldı diyorum, Normal yeri dar. Tekme bile atmıyor artık, sadece dönüyor diyorum, normal artık çok büyüdü. Her yerim çok şiş diyorum, normal yaz gebesisin… Her şey normal, normal, normal…
Sonuç: Seni KAYBETTİM L Seni ilk göz ağrımı, evladımı, cennet kokulumu kaybettim.
Oysa sen benim minik yaramazım olacaktın, sen benim minik bal böceğim… Bal böceğim diye severdim seni. Seni kaybettikten sonra tesadüf mü bilmiyorum oğlum uzun bir süre bir arı pencereden hep aynı saatlerde evimize giriyor, evi şöyle bir dolanıp çıkıyordu. Sen miydin acaba diye çok düşündüm. Ne saçma sapan düşünce değil mi? Ama biliyorum oğlum, sen hep benim yanımdasın. Annenin koruyucu meleğisin. Hatta şu an bile ağladığım için belki de sen de üzülüyorsun. Gözyaşlarımı silmeye çalışıyorsun belki de Annecim ağlama diye… Ama olmuyor kuzum. Sabahtan beri annen gözyaşlarına engel olamıyor… Olmuyor, tutamıyorum gözyaşlarımı… İstemsizce gözlerimden akıyorlar…
Bekle beni annem, bekle… Annenin sana kavuşmayı beklediği gibi sen de bekle. Bu dünya yalan, bu dünya geçici. Sonsuz dünyada birlikte olacağız Cennet Kuşum… Birlikte çoook mutlu olacağız. Hayal edip de yapamadığımız her şeyi yapacağız orada… Sadece sabredeceğiz oğlum. Sadece sabredeceğiz…
Annen seni içine ilk düştüğün andan itibaren çok sevdi ve her zaman da çok sevecek. Sen benim en sevdiğimsin Mustafam…
ağlamadim degil. ağladim okudukça..
öteki dünyada biz evlatlarimza kavuşacagiz amin inşallah..