Ameliyattan çıktıktan sonra yatağa taşırlarken biraz sarsıldım ve acı çektin. Karnıma kum torbası koyulurken birşey hissetmedim ancak torbayı kaldırdıklarında çok acıdı. Kanı boşaltmak için karnıma bastırdıklarında da fazla acı duymadım. İlk ayağa kaldırılma tam bir işkenceydi. Sanki diyaframımda tonlarca ağırlık vardı. Nefes alamadım. Kaldırılmadan önce ağrılarım başlamıştı. Hemşireler belirli aralıklarla damardan ağrı kesici verdiler. Bir ara hemşireyi bençağırdım ağrı kesici yapın çok ağrım var diye. Ayağa kaldırıldıktan sonra bol bol yürüdüm. Zaten bebeğm küvözde olduğu için 3 saatte bir sağıyordum sütümü. O bölüm ayrı bir hikaye. Sağa sola dönmek, yataktan kalkıp tuvalete çıkmak zulümdü. Eve geldikten sonra her fırsatını bulduğumda yürüyüş yaptım. Sırtım feci ağrıyordu ilk 1 hafta. Evdeyken de yataktan kalkmak zor oldu. Ev işi kayınvalidem yaptı. Zaten bebek küvözde olduğu için ben sadece sütümü sağdım, yürüyüş yaptım. İyileşmem 1 hafta sürdü. 10 gün sonra bebeğim geldi. 15 günlüklen gezmeye bile gittik.
Bu arada doktor 3 kere kontrole geldi. Onun dışında hep hemşireler geldi. Gaz sancısı aşırı olmadı bende. Yalnız taburcu olmadan büyük tuvalete çıkmak gerekiyor . Ben çıkamadığım için lavman yapıldı. Lavmandan sonra tuvalette çektiğim acıdan bahsetmek istemiyorum bile. Sondayı takılırken hiç hissetmedim çünkü doğum sancım vardı o ara. Çıkarırlarken de anlamadım.
Yiyecek hiç canım istemedi doğal olarak . Hastanede verdikleri haşlanmış tavuk iğrençti . Saman gibi...
Zorunlu sezeryan olduğu için mecbur katlanıyorsun. Elimde olsaydı asla sezeryan olmazdım. Kısmetse ve doktor bulabilirsem ikinciyi normal doğurmak istiyorum.
Uzun oldu biraz
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi