sevilmeyen evlet olmak... ya da her ne ise...

Narcoleptic insomniac .!.:

Bence sizi endişelendiren yaşlı ya da hasta olmaları değil şimdiye kadar tatmadığınız kabul duygusu. Anne ve babanızdan kabul görme çabanızı tebrik ederim ama, anlattıklarınızdan yola çıkarak söylüyorum, ne yaparsanız yapın kabul göremeyeceksiniz. Öncelikle bunu içinize sindirmeniz gerekiyor. Kendiniz için yaşayın. Hayatınızı kendinize göre şekillendirin ve istediğiniz hayatı yaşayın. Birilerinden kabul görmeye çalışmak fazlasıyla yıpratır, sizi aslında olmadığınız ve olmak istemediğiniz bambaşka biri yapar.

Genişletmek için tıkla...

Deli_zambak .!.:

Ben de ailem için hep en iyisi olsun diye düşündüm zaman zaman onlar için son sırada olduğumu düşünüyorum genelde veren taraf bendim. Son 2 3 yıla kadar.
Kısaca bazı aileler erkek çocuğu önemser ve ona yatırım yapar biz sizi de seviyoruz deseler de gerçekler ortadadır. Biz de öyle.
Ben artık kabullendim. Bencillestim kendimi düşünüyorum artık.
Soylemesi Kolay yapması zor olan ise ailen bile olsa kendinden çok düşünme sevme. Kendine odaklan. Bosver onları ve yaptıklarını. Miras falan da red etme.

Genişletmek için tıkla...

pitpigim .!.:

Ben olsam öyle bir anneye anne bile demem

Genişletmek için tıkla...

Blueberrytimes .!.:

Bu ısrar niye

Genişletmek için tıkla...

neden ısrarla düzelir diye bekliyorum bilmiyorum ya da ne beklediğimi bilmiyorum inanın anne demek içimden bile gelmiyor hani kv ye anne derken garip hissedilir ya öyle oluyorum. bizim şu aralar mesela maddi sıkıntımız var ve kimse bilmez . söylemem de zaten bunlar olurken kardeşime yatırım yapılması beni çok incitiyor. kabul edemiyorum. keşke üvey evlat olsaydım ya da evlatlık belki o zaman beni sevmiyorlar dediğimde gerçek anne babam değiller diye bi dayanak noktam olurdu.

kibirlikontes .!.:

neden ısrarla düzelir diye bekliyorum bilmiyorum ya da ne beklediğimi bilmiyorum inanın anne demek içimden bile gelmiyor hani kv ye anne derken garip hissedilir ya öyle oluyorum. bizim şu aralar mesela maddi sıkıntımız var ve kimse bilmez . söylemem de zaten bunlar olurken kardeşime yatırım yapılması beni çok incitiyor. kabul edemiyorum. keşke üvey evlat olsaydım ya da evlatlık belki o zaman beni sevmiyorlar dediğimde gerçek anne babam değiller diye bi dayanak noktam olurdu.

Genişletmek için tıkla...

Siz yine kendinizi üzüyorsunuz, dogurmakla anne olunmuyor...
Anne baba aslında dünyaya gelmemiz için vesile seçim hakkımız yok ama onları olduğu gibi kabul edip kendimizi üzmemek bizim elimizde.
Boşverin inanın daha kötü anneler var. Çocuğuna kocası tarafından taciz edilip susan kadınlardan biri de anneniz olabilirdi. Sukredin halinize.
Ben sizin yerinizde olsam ufak ufak borcumunn olduğunu cıtlatıp düşündüklerimi kibarca söyleyip olanları seyredip mesafe koyardım duruma göre.
Gerekirse hiç gitmem ama kafa rahat olur

Bence artık vicdanınızı bir kenara bırakıp görüşmemeyi düşünün. Ve asla geri adım atmayın. Özellikle anneniz cidden size zarar veriyor. Bu ne böyle ya, amaç ne, kime ne için bu hareketler? Yazık değil mi size?
Üzgünüm ama akıllanmazlar ne ablanız ne anneniz.
Vicdan olayı çoktan boyu aşmış vicdan yapılacak hiçbir şey kalmamış. Kesinlikle haketmiyorlar. Bundan sonrada görüşür aynı şeylere maruz kalırsanız bile bile lades demiş olursunuz.

ne kadar zor şeyler yaşamışsınız ve hala daha yaşamaya devam ediyorsunuz
annenizle babanızın arası nasıl normalde
anneniz ablanız size böyle davranırken babanız görmüyor mu
benden 2 yaş küçük erkek kardeşimle annemin arası çok iyidir ama bizim aramız hiçbir zaman iyi olmadı
bu saatten sonra da çok umutlu değilim
ikiz kardeşinizle sizin aranız nasıl
abiniz şehit olduktan sonra mı böyle bir karar vermişler
Allah Rahmet Eylesin mekanı cennet olsun