- 19 Temmuz 2011
- 1.217
- 813
- 323
- Konu Sahibi sonbaharsonuyok
- #1
merhaba arkadaşlar, 12 senelik evliyim. Eşim ilk aşkım. Çok ciddi mücadeleler ve zorluklarla evlendik sonrasında da çok fazla hastalık ve sıkıntı yaşadık. İlk seneler ailesi yüzünden ciddi sorunlar yaşadık. Kendimden bahsetmem gerekirse aşırı savaşçı ve gerçekten güçlü bir kadınım. Kendi ayaklarım üzerinde duruyorum eşime de her konuda sonsuz destek veriyorum kendisi de bunu iyi biliyor. Ve çok da seviyorum. Eşim genel olarak aşırı sessiz biridir. Beni böyle kabul et der. Ama tam bir anne kuzusudur. Kendisi aksini iddia etse de. Ailesine karşı hiçbir konuda durun yapmayın demedi. Ailesiyle birkaç senedir aram çok iyi çünkü bana yaşattıkları her şeyi yaşadılar ve pişman oldular. Ben de geçmişi kapattım. Gel gelelim yoruldum. Yorulduk sanırım. O kadar çok yoldaş olmak zorunda kaldık ki karı koca olmayı unuttuk. Sevgi ve saygı baki olsa da eşim sadece hastalık sağlık ya da sıradan konularda ilgilenir oldu benimle. Kariyerine çok destek oldum hatta çocuğuma tek başına bakıyorum şu an. Görev sık sık yurt dışında. İnanın bunlar da sorun değil. Kendi hayallerimi de boşvermedim evladım için de çok çaba gösteriyorum. Ama ben kendime artık bir eş istiyorum. Ruhumu besleyecek bana özel olduğumu hissettirecek ben söylemeden beni sevecek bir eş. Özel günlerimi unutmayacak, bir gün olsun sarılıp sarmalayacak bir eş istiyorum. Biliyorum hakkım da. Her şeyden önce çok seviyorum. Ama sevildiğimi hissetmiyorum. Ben grip olsam dağları aşan adam bir gün olsun saçımı okşasın istiyorum. İki arkadaş gibi evli olmaktan çok yoruldum. Bunu son 3 senedir sürekli dile getiriyorum. Anlatıyorum hislerimi kırıp dökmeden ama resmen umursamıyor. Ne alakası var ben seni seviyorum diyip geçiyor. Karı koca muhabbeti de kalmadı. Artık bunu da açıkça söyledim. Hiç umursamadı. Boşanmayı da düşündüm gözümün nuru yavruma iyi bir baba ve şu an olmaz biliyorum. Her yol denendi mi bilmiyorum.
