• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sevgisizlik

sonbaharsonuyok

Guru
Kayıtlı Üye
19 Temmuz 2011
1.221
814
323
merhaba arkadaşlar, 12 senelik evliyim. Eşim ilk aşkım. Çok ciddi mücadeleler ve zorluklarla evlendik sonrasında da çok fazla hastalık ve sıkıntı yaşadık. İlk seneler ailesi yüzünden ciddi sorunlar yaşadık. Kendimden bahsetmem gerekirse aşırı savaşçı ve gerçekten güçlü bir kadınım. Kendi ayaklarım üzerinde duruyorum eşime de her konuda sonsuz destek veriyorum kendisi de bunu iyi biliyor. Ve çok da seviyorum. Eşim genel olarak aşırı sessiz biridir. Beni böyle kabul et der. Ama tam bir anne kuzusudur. Kendisi aksini iddia etse de. Ailesine karşı hiçbir konuda durun yapmayın demedi. Ailesiyle birkaç senedir aram çok iyi çünkü bana yaşattıkları her şeyi yaşadılar ve pişman oldular. Ben de geçmişi kapattım. Gel gelelim yoruldum. Yorulduk sanırım. O kadar çok yoldaş olmak zorunda kaldık ki karı koca olmayı unuttuk. Sevgi ve saygı baki olsa da eşim sadece hastalık sağlık ya da sıradan konularda ilgilenir oldu benimle. Kariyerine çok destek oldum hatta çocuğuma tek başına bakıyorum şu an. Görev sık sık yurt dışında. İnanın bunlar da sorun değil. Kendi hayallerimi de boşvermedim evladım için de çok çaba gösteriyorum. Ama ben kendime artık bir eş istiyorum. Ruhumu besleyecek bana özel olduğumu hissettirecek ben söylemeden beni sevecek bir eş. Özel günlerimi unutmayacak, bir gün olsun sarılıp sarmalayacak bir eş istiyorum. Biliyorum hakkım da. Her şeyden önce çok seviyorum. Ama sevildiğimi hissetmiyorum. Ben grip olsam dağları aşan adam bir gün olsun saçımı okşasın istiyorum. İki arkadaş gibi evli olmaktan çok yoruldum. Bunu son 3 senedir sürekli dile getiriyorum. Anlatıyorum hislerimi kırıp dökmeden ama resmen umursamıyor. Ne alakası var ben seni seviyorum diyip geçiyor. Karı koca muhabbeti de kalmadı. Artık bunu da açıkça söyledim. Hiç umursamadı. Boşanmayı da düşündüm gözümün nuru yavruma iyi bir baba ve şu an olmaz biliyorum. Her yol denendi mi bilmiyorum.
 
Yavrunuza her şeyden önce sizin mutlu olma borcunuz var, mutsuz bir anne ile büyüyen çocuk ilerde kendini ne yapıp edip mutlu etmemeyi başarıyor , ona göre insanlar seçiyor bilinç altına kazınıyor sizin mutsuzluğunuz ve nesilden nesile aktarılıyor
 
Yavrunuza her şeyden önce sizin mutlu olma borcunuz var, mutsuz bir anne ile büyüyen çocuk ilerde kendini ne yapıp edip mutlu etmemeyi başarıyor , ona göre insanlar seçiyor bilinç altına kazınıyor sizin mutsuzluğunuz ve nesilden nesile aktarılıyor
Biliyorum mutsuz olduğumu gizlemekte zorlanıyorum ama umudumu kesmek istemiyorum yani bundan sonrası nasıl olacak ki diyorum. Aşk istiyorum diye güvenli alandan çıktığımda ömür boyu yalnızlık beni bulacak. Korkuyorum yalnız kalmaktan. Yaşlanmaktan.
 
Terapi sürecinde okuma yapıyordum.
En azından 1 kere alevlenmiş, tutku olmuş, sevginin var olduğu çiftlerde sönen duyguların yerine gelebileceği yazıyordu.
Belli ki konuşarak yapamıyorsunuz. O halde çift terapisine gidilecek.
Şu haliyle çekip gitmek iyi olmaz. Çocuğu falan geçtim, zaten size de iyi gelmez diye düşünüyorum.
Terapiye şans verin.
 
merhaba arkadaşlar, 12 senelik evliyim. Eşim ilk aşkım. Çok ciddi mücadeleler ve zorluklarla evlendik sonrasında da çok fazla hastalık ve sıkıntı yaşadık. İlk seneler ailesi yüzünden ciddi sorunlar yaşadık. Kendimden bahsetmem gerekirse aşırı savaşçı ve gerçekten güçlü bir kadınım. Kendi ayaklarım üzerinde duruyorum eşime de her konuda sonsuz destek veriyorum kendisi de bunu iyi biliyor. Ve çok da seviyorum. Eşim genel olarak aşırı sessiz biridir. Beni böyle kabul et der. Ama tam bir anne kuzusudur. Kendisi aksini iddia etse de. Ailesine karşı hiçbir konuda durun yapmayın demedi. Ailesiyle birkaç senedir aram çok iyi çünkü bana yaşattıkları her şeyi yaşadılar ve pişman oldular. Ben de geçmişi kapattım. Gel gelelim yoruldum. Yorulduk sanırım. O kadar çok yoldaş olmak zorunda kaldık ki karı koca olmayı unuttuk. Sevgi ve saygı baki olsa da eşim sadece hastalık sağlık ya da sıradan konularda ilgilenir oldu benimle. Kariyerine çok destek oldum hatta çocuğuma tek başına bakıyorum şu an. Görev sık sık yurt dışında. İnanın bunlar da sorun değil. Kendi hayallerimi de boşvermedim evladım için de çok çaba gösteriyorum. Ama ben kendime artık bir eş istiyorum. Ruhumu besleyecek bana özel olduğumu hissettirecek ben söylemeden beni sevecek bir eş. Özel günlerimi unutmayacak, bir gün olsun sarılıp sarmalayacak bir eş istiyorum. Biliyorum hakkım da. Her şeyden önce çok seviyorum. Ama sevildiğimi hissetmiyorum. Ben grip olsam dağları aşan adam bir gün olsun saçımı okşasın istiyorum. İki arkadaş gibi evli olmaktan çok yoruldum. Bunu son 3 senedir sürekli dile getiriyorum. Anlatıyorum hislerimi kırıp dökmeden ama resmen umursamıyor. Ne alakası var ben seni seviyorum diyip geçiyor. Karı koca muhabbeti de kalmadı. Artık bunu da açıkça söyledim. Hiç umursamadı. Boşanmayı da düşündüm gözümün nuru yavruma iyi bir baba ve şu an olmaz biliyorum. Her yol denendi mi bilmiyorum.
Konu ne olursa olsun "ne alakası var" diyen birinden yapıcı bir sonuç alınmaz bunu öğrendim ben.

Kocanız daha beter olur ama değişmez çünkü ne kabul ediyor, ne çaba gösteriyor. Ven böyleyim diye bir şey yok "ben sana böyleyim" var.

Ayrıca sanki çok zor bir şey istiyormuşsunuz gibi tavır alması sinir bozucu. Olması gereken paylaşımları talep etmeniz bike gerekmemeliydi.
 
Terapi sürecinde okuma yapıyordum.
En azından 1 kere alevlenmiş, tutku olmuş, sevginin var olduğu çiftlerde sönen duyguların yerine gelebileceği yazıyordu.
Belli ki konuşarak yapamıyorsunuz. O halde çift terapisine gidilecek.
Şu haliyle çekip gitmek iyi olmaz. Çocuğu falan geçtim, zaten size de iyi gelmez diye düşünüyorum.
Terapiye şans verin.
Hanımefendinin konusundan bağımsız ama okuduğunuz kaynakları aşşşırı merak ettim. Nolur üzerime makale kitap ne varsa kürekle atın^^
 
Bugün okuduğum konular hep eşleşti, ne kadar ilginç.

Annelerin paspas yaptığı kız çocukları ve eşlerine anne olmuş kadınlar.
Tam olarak durum bu. Ben ailesinden hiç sevgi görmemiş bu yüzden hırslanmış kendini okumaya vermiş zorluklarla bugüne gelmiş biriyim. Güler yüzüm en temel özelliğim. Herkes beni sevsin isterdim eskiden. Öyle uğraşırdım ki. Sonra terapi aldım rahatladım anne oldum. Annem yüzünden biraz da bu durum. Eşimin sevgisini hissedemeyince gitmem gerekiyor biliyorum ama gidemiyorum korkuyorum. Azla yetinmek de doğru gelmiyor çünkü hakkım olan sevgiyi görmem gerekiyor. Ben annemden sevgi görmediğim halde koşulsuz sevgi veren biriyim. Bu durumu aşmak için nasıl çaba gösterdim. Terapi yetmedi bu alanda eğitimler aldım mesela. Okulunu okuyorum. Aslında cevabı iyi biliyorum ben de sanırım. Ama savaşçı yanım kabul etmiyor
 
Terapi sürecinde okuma yapıyordum.
En azından 1 kere alevlenmiş, tutku olmuş, sevginin var olduğu çiftlerde sönen duyguların yerine gelebileceği yazıyordu.
Belli ki konuşarak yapamıyorsunuz. O halde çift terapisine gidilecek.
Şu haliyle çekip gitmek iyi olmaz. Çocuğu falan geçtim, zaten size de iyi gelmez diye düşünüyorum.
Terapiye şans verin.
Zamanında aldık ailesi ile ilgili aşırı işe yaradı ama şimdi istemiyor çünkü bizde sorun yok tek sorun çalışma şartlarımız kariyer diyor.
 
Konu ne olursa olsun "ne alakası var" diyen birinden yapıcı bir sonuç alınmaz bunu öğrendim ben.

Kocanız daha beter olur ama değişmez çünkü ne kabul ediyor, ne çaba gösteriyor. Ven böyleyim diye bir şey yok "ben sana böyleyim" var.

Ayrıca sanki çok zor bir şey istiyormuşsunuz gibi tavır alması sinir bozucu. Olması gereken paylaşımları talep etmeniz bike gerekmemeliydi.
Sorma sinir oluyorum o lafına istenmeden gelen sevgiyi istiyorum ben
 
Birşey söylim mi herkes herşeyi yapmak ister , başarı ve mutlu olmayı hatta olanlarda daha fazla iyi yerlerde olabilmeyi kimse de 4.4 lük değil hayatın getirisi dolayısıyla sizin bu ruh halinden öncelikle cıkmanız gerekir beterin beteri var bir arastırsan bunları ne dertler var ne sıkıntılar var millette yani eşiniz arasında herhangi bir şiddet, anlaşamamazlık, yoksa çok sorun yapmayın bu bir geçiş dönemi sizdeki yaş ilerleyince bir önceki dönemde dusunceler bir hayli değişiyor. O sebebten bazı şeyleri gözümüzde büyütmeyelim. Ayrıca eşiniz sonrasında mı değişti, eğer öyleyse siz aynı şekiilde o ilgi alakayı görmek istersiniz elbet ona lafım yok.:kahve:
 
Biliyorum mutsuz olduğumu gizlemekte zorlanıyorum ama umudumu kesmek istemiyorum yani bundan sonrası nasıl olacak ki diyorum. Aşk istiyorum diye güvenli alandan çıktığımda ömür boyu yalnızlık beni bulacak. Korkuyorum yalnız kalmaktan. Yaşlanmaktan.
Sizin aşk diye tabir ettiğiniz nedir tam olarak ?
 
Genel olarak çok iyi anlaşırız güven ve saygı vardır. Kimse diğerine hakaret etmez ve kolay kolay kızmaz. Saygı dostluk güven var. Ama aşık iki eş yok.
Dostluktan kastınız nedir peki? İyi anlaşmak derken kavga etmemek, sorumlulukları paylaşmak gibi bir şeyden mi bahsediyorsunuz? Yoksa gerçekten arkadaş mısınız? Dostluk dediğiniz uzun muhabbetler, beraber gülmeler, keyifle vakit geçirmeler içerir. İlişkinizde bunlar var mı? Eğer tek eksilmiş şey tutkuysa biraz doğru iletişim ve çabayla canlanabilir sanki, ama eksilmişse. Hiç olmamışsa o zaman bu adamdan o paket çıkmaz denebilir.
 
merhaba arkadaşlar, 12 senelik evliyim. Eşim ilk aşkım. Çok ciddi mücadeleler ve zorluklarla evlendik sonrasında da çok fazla hastalık ve sıkıntı yaşadık. İlk seneler ailesi yüzünden ciddi sorunlar yaşadık. Kendimden bahsetmem gerekirse aşırı savaşçı ve gerçekten güçlü bir kadınım. Kendi ayaklarım üzerinde duruyorum eşime de her konuda sonsuz destek veriyorum kendisi de bunu iyi biliyor. Ve çok da seviyorum. Eşim genel olarak aşırı sessiz biridir. Beni böyle kabul et der. Ama tam bir anne kuzusudur. Kendisi aksini iddia etse de. Ailesine karşı hiçbir konuda durun yapmayın demedi. Ailesiyle birkaç senedir aram çok iyi çünkü bana yaşattıkları her şeyi yaşadılar ve pişman oldular. Ben de geçmişi kapattım. Gel gelelim yoruldum. Yorulduk sanırım. O kadar çok yoldaş olmak zorunda kaldık ki karı koca olmayı unuttuk. Sevgi ve saygı baki olsa da eşim sadece hastalık sağlık ya da sıradan konularda ilgilenir oldu benimle. Kariyerine çok destek oldum hatta çocuğuma tek başına bakıyorum şu an. Görev sık sık yurt dışında. İnanın bunlar da sorun değil. Kendi hayallerimi de boşvermedim evladım için de çok çaba gösteriyorum. Ama ben kendime artık bir eş istiyorum. Ruhumu besleyecek bana özel olduğumu hissettirecek ben söylemeden beni sevecek bir eş. Özel günlerimi unutmayacak, bir gün olsun sarılıp sarmalayacak bir eş istiyorum. Biliyorum hakkım da. Her şeyden önce çok seviyorum. Ama sevildiğimi hissetmiyorum. Ben grip olsam dağları aşan adam bir gün olsun saçımı okşasın istiyorum. İki arkadaş gibi evli olmaktan çok yoruldum. Bunu son 3 senedir sürekli dile getiriyorum. Anlatıyorum hislerimi kırıp dökmeden ama resmen umursamıyor. Ne alakası var ben seni seviyorum diyip geçiyor. Karı koca muhabbeti de kalmadı. Artık bunu da açıkça söyledim. Hiç umursamadı. Boşanmayı da düşündüm gözümün nuru yavruma iyi bir baba ve şu an olmaz biliyorum. Her yol denendi mi bilmiyorum.
Düşüncelerinizde ,hislerinizde ,beklentilerinizde çok haklısınız .
Ama eşiniz oldum olası böyle ise ,beni boyle kabul et deyip ve siz bunu bile bile evlendiyseniz de çok hak veremiyorum size
Yani baştan çok açıkmış, size rol de yapmamış .
Başta problem etmediğiniz takilmadiginiz şeylere şuan takılıp problem ediyorsanız ; sizin aşkınız ya da her neyse sevginizde azalma oluyor demektir
-ki daha gerçekçi bakmaya baslamissiniz -

Çift terapisine gidin yinede bence 🤷🏻‍♀️
 
merhaba arkadaşlar, 12 senelik evliyim. Eşim ilk aşkım. Çok ciddi mücadeleler ve zorluklarla evlendik sonrasında da çok fazla hastalık ve sıkıntı yaşadık. İlk seneler ailesi yüzünden ciddi sorunlar yaşadık. Kendimden bahsetmem gerekirse aşırı savaşçı ve gerçekten güçlü bir kadınım. Kendi ayaklarım üzerinde duruyorum eşime de her konuda sonsuz destek veriyorum kendisi de bunu iyi biliyor. Ve çok da seviyorum. Eşim genel olarak aşırı sessiz biridir. Beni böyle kabul et der. Ama tam bir anne kuzusudur. Kendisi aksini iddia etse de. Ailesine karşı hiçbir konuda durun yapmayın demedi. Ailesiyle birkaç senedir aram çok iyi çünkü bana yaşattıkları her şeyi yaşadılar ve pişman oldular. Ben de geçmişi kapattım. Gel gelelim yoruldum. Yorulduk sanırım. O kadar çok yoldaş olmak zorunda kaldık ki karı koca olmayı unuttuk. Sevgi ve saygı baki olsa da eşim sadece hastalık sağlık ya da sıradan konularda ilgilenir oldu benimle. Kariyerine çok destek oldum hatta çocuğuma tek başına bakıyorum şu an. Görev sık sık yurt dışında. İnanın bunlar da sorun değil. Kendi hayallerimi de boşvermedim evladım için de çok çaba gösteriyorum. Ama ben kendime artık bir eş istiyorum. Ruhumu besleyecek bana özel olduğumu hissettirecek ben söylemeden beni sevecek bir eş. Özel günlerimi unutmayacak, bir gün olsun sarılıp sarmalayacak bir eş istiyorum. Biliyorum hakkım da. Her şeyden önce çok seviyorum. Ama sevildiğimi hissetmiyorum. Ben grip olsam dağları aşan adam bir gün olsun saçımı okşasın istiyorum. İki arkadaş gibi evli olmaktan çok yoruldum. Bunu son 3 senedir sürekli dile getiriyorum. Anlatıyorum hislerimi kırıp dökmeden ama resmen umursamıyor. Ne alakası var ben seni seviyorum diyip geçiyor. Karı koca muhabbeti de kalmadı. Artık bunu da açıkça söyledim. Hiç umursamadı. Boşanmayı da düşündüm gözümün nuru yavruma iyi bir baba ve şu an olmaz biliyorum. Her yol denendi mi bilmiyorum.
Karı koca muhabbeti kalmadıysa onunda etkisi vardir oda evlilikde büyük rol sahibi yani.
Dile getirdiğin halde dikkat etmemesi kötü sizde elinizden geleni yapiyrsnz 😥🙄
 
Back