- 13 Ekim 2009
- 1.371
- 12
- 158
3 yılı aşkın süredir beraber olduğum kişiyle geçen sene nişanlandık. 1 ay sonra da düğünümüz var. Evlilik sürecimiz benim yönlendirmemle gibi oldu. Tam 2 yıl önce ona 2012 yazından evlenmek istediğimi, kendisi buna sıcak bakmıyorsa yollarımızı şimdiden ayırabileceğimizi söyledim. Ona kalsa hem yaşını evlilik küçük buluyordu, hem de maddi olarak hazır olmadığını düşünüyordu. Ama sevgisi için, beni kaybetmemek için ikna oldu. 1 ay öncesine kadar herşey güzel giderken, temmuzun başından bu yana, onu tanıyamıyorum. Müthiş bir evlilik fobisi yaşamaya başladı. Sorunun benimle ilgili olmadığını, benimle evlenmeyi çok istediğini ama kendisini hazır hissetmediğini, hazır hissetmek için elinden geleni yapacagını söyledi. Bunun üzerine bende de bir çok pişmanlık başladı, neden onu mecbur bıraktığımla ilgili. Resmen onu bensizlikle cezalandırabileceğimi söylemiştim 2 yıl önce. Halbuki samimi değildim, çünkü ben de onu çok seviyordum. Şimdi onu bu durumdan nasıl çıkaracagımı bilmiyorum. 1 aydır her akşam ağlar olduk. Ona yardımcı olamıyorum. Ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum. Bu konuyu nereye bağlayacağım: Eğer erkek arkadaşınızın sizi gerçekten sevdiğini düşünüyorsanız, evlilik adına onun üzerinde çok baskı yapmayın. Evlilik bir çoğumuzun hayali, vakitlice olsun istiyoruz. Ben de 28 yaşındayım ve evliliğe git gide geç kaldığımı düşündüğüm için acele ettirdim ama şimdi diyorum ki, 1-2 sene daha bekleyebilirmişim halbuki..
siz onu arasanız? ne haldeymiş bir sorsanız? olmaz mı?
Kendimi o kadar istenilmiyomus gibi hissettim ki..benimle bir gelecek dusuncesi ona bu kadar korkunc geliyor,demek ki ya beni evlenecek kadar sevmiyor ya da beni evlenecegi kisi olarak gormuyor diye dusunmeye balsadim,her ne kadar o aksini soylese de..bana dedi ki simdi sana gelecekle ilgili bisey soylesem ya ilerde olmazsa,o yuzden onu da diyemem.bu kadar umutsuz yani benle bir gelecek ihtimali. Durum boyle olunca hic icimden aramak gelmiyor..eminim onun da morali bozuk smdi,ama gururumu cok kirdi
Kendimi o kadar istenilmiyomus gibi hissettim ki..benimle bir gelecek dusuncesi ona bu kadar korkunc geliyor,demek ki ya beni evlenecek kadar sevmiyor ya da beni evlenecegi kisi olarak gormuyor diye dusunmeye balsadim,her ne kadar o aksini soylese de..bana dedi ki simdi sana gelecekle ilgili bisey soylesem ya ilerde olmazsa,o yuzden onu da diyemem.bu kadar umutsuz yani benle bir gelecek ihtimali. Durum boyle olunca hic icimden aramak gelmiyor..eminim onun da morali bozuk smdi,ama gururumu cok kirdi
Bunu bu kadar kişisel algılamayın bence, sizinle bir gelecek düşüncesi degil onu korkutan, resmi bir bağlılık düşüncesi bence. Yani karşisindaki kim olursa olsun, cok yuksek ihtimal ayni korkulari yaşardi. Kaldı ki kendi anne babası da vakti zamaninda ayrilmis. Kim bilir ne büyük çocukluk travmalari vardir. Belki de bir terapötik destek iyi gelir?
Bence küsüp kabugunuza cekilmektense, kim bilir içinde kendinin bile farkinda olmadigi ne fırtınalar kopan, adam görünümlü savunmasiz çocuga yardimci olarak bu işin üstesinden gelebilirsiniz.. Eger sevginize ve ugraşmaniza deger görüyorsaniz tabi..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?