Herkese merhaba, direk konuya giriyorum. Sevgilimle 6 aydir birlikteyiz liseden sinif arkadasimdi cevremiz arkadaslarimiz ayni. Sonra bu polislik egitimindeyken tanistik sevgili olduk. Uzak mesafelerden yurutuyoruz. Bi ay once mezun oldu ve iki haftadir calismaya basladi. O basladigindan beri nerdeyse hic konusamiyoruz gunde 4 5 kere ariyosa simdi 1 2 ye dustu. İliskimiz cok guzeldi konusmasak bile sevdigini hissederdim gonlumu alirdi. Artik onu hissedemiyorum gonlumu almaya bile vakti yok hep yorgun geliyo. Onu anlamaya calisiyorum ama bu sekilde hissedince ben de uzuluyorum. Benim gibi olanlar varsa nasil davraniyosunuz soyler misiniz? İlk sevgili oldugumuzda ben ozelde hemsireydim Şu an calismiyorum bi ay sonra baslayacagim evde durdukca onun yazmasini bekliyorum. Gercekten cok canim yaniyo aklim hep onda ya. Onunla konusmayinca kotu hissediyorum hep. Bi ayrilicak gibi olduk istemedi geri baristik. Hayatimin merkezini o yapmak istemiyorum ama oluyo kendiliginden. Evli bi arkadasim da cicim aylari geciyo ilk baslardakini bekleme diyo ama 6. Ayimizda da ne bileyim ciddiye mi oturuyoruz hala cicim aylarinda miyiz bilmiyorum. Bu arada mesafeleri onceden hic sorun etmezdik ama suan sorguladigim sey, kac sene daha boyle devam ederiz? Cunku baslarda niyetinin ciddi oldugunu, iki seneye evlenmek istedigini bildigim icin icim rahatti nasil olsa en sonunda kavusucaz derdim. Ama son zamanlarda hazir olmadigini dile getirdi, annesi yatalak hasta onu kendi evine alicak bakici tutucak, babasi ayri problem. Annemle ablamla tanisti bize geldi babamla yasamadigimiz icin, ailem onu cok seviyor ben de ablasiyla tanistim. Sizce sabredersem guzel gunleri gorur muyuz, yoksa bosa mi sabretmis olurum. Ablalarim daha iyi bilir sabrin sonu selamet midir gercekten bilemiyorum. Kusura bakmayin cok yazdim, belki icin rahatlatir soyledikleriniz ya da ozellikle tavsiyeleriniz, cok ihtiyacim var.