çok uzatmadan konuya giriş yapmak istiyorum. 10 gün önce hayatımda ilk kez bir çocukla sevgili oldum. beni sosyal medyada gördüğü anda etkinlendiğini söyledi. instagram yazdı bir sürü sevgi sözcükleri vs. ben ise sınava hazırlandığımı ve kimseyle sevgili olmak istemediğimi söyledim. beni engelle yoksa tutamam kendimi yazarım dedi. engelledim fakat 3 gün boyunca aklımda o vardı benimde aklım 3 gün boyunca ondaymış . instagramdan sesli konuştuk . numaramı istedi verdim. benimde onun da hayatında yapmıcağı bir şey. sosyal medyadan birine güvenip numara vermek. neyse her gün konuşuyoruz yazışıyoruz vs. konuştukça bazı şeylerin farkına vardım. bana dair hiçbir şey sormuyordu. o sormadan ben anlatıyordum. ama ben hep onunla ilgili ailesiyle ilgili vs. aklıma gelen her şeyi sordum. ilk günler güzeldi güzel duygular yaşıyordum. beni delisiye mecnun gibi seven biri olmuştu ilk kez hayatımda. günler geçtikçe her saat aramak istemesinden bunalmaya sıkılmaya başladım. sonra şüpheleri vardı. sürekli sen benimle mutlu musun beni seviyor musun diye soruyordu. hatta benimle sevgilisin başkasıyla konuşuyor musun diye soruyordu. sürekli kendi hayatını dertlerini iç sıkıntılarını anlatıyordu. bu arada çok ağır çok kötü şeyler yaşamış. bunalıyordum ama sırf onu kırmamak için bana ne senin dertlerinden sürekli dertlerini mi konuşacağız demedim. bana senin güzelliğin umrumda değil diyordu .bana kaç kez fotoğraf attı ama hiç etkilenmedim hani derler ya içimde pır pır kelebekler uçuştu diye hiçbir şey olmadı bende .dün gece bir konudan dolayı tartıştık benimle ilgisi hem vardı hem yoktu. sırf dm den karaktersizin biri ailesine küfretti diye sinir krizi geçirdi telefonda benimle konuşurken . sakinleştirmeye çalıştım. hatta ağladı bile. gidicem o çocuğu bulucam dedi. zor ikna ettim .başını belaya sokmaması için. sonra beni suçladı sonra kendini gece vakti dışarı attı saatlerce dışarıda vakit geçirip evine gitti.bu sabah görüntülü arıcam dedi istemedim yine tartıştık. birkaç saat sonra mesaj attı aramak istedi bitirelim dedim. bana sanki 5 yıldır ilişki yaşıyormuşuz da bir anda bitirmişim gibi davrandı. oysa sadece 10 gündür çıkıyorduk. hatta sırf üzülmesin canı yanmasın diye acaba devam etsem mi diye düşündüm ilişkiye. telefonda öyle içli konuştu canı yanmıştı acı çekiyordu ki dayanamadım ağladım duygusal biri olduğum için. yaptığı hataları anlattım. en son var mısın yok musun diye sordu .olmaması daha hayırlıymış dedim. beni her yerden engelle diye mesaj attı engelledim.özgüveni düşük sevgi görmediğini söyledi sevgiye aç biri yani. hayatında ilk kez beni sevmiş ilk kez sırlarını bana anlatmış vs. bana nasıl aşıksa benimde ona bir anda aşık olmamı bekledi. defalarca anlattım tanımadan görmeden göz göze gelmeden elini tutmadan aşık olamam dedim .bana elimi tutmayacağımı söyledi neden diye sordum. kitlenip kalırmış konuşamazmış yüzü kızarırmış hayatında hiç bir kızın elini tutmamış. hem ailevi problemleri vardı saygı duydum herkesin olabilir sadece bu değil. kişisel psikolojik problemleri de var. telefonda konuşurken onu sakinleştirmeye çalışıyordum psikologluk yapıyordum resmen. beni temiz tertemiz sevdi ama sevmek yetmiyor demekki sağlıklı bir psikoloji gerekiyormuş . ilişkide çok hızlı davrandı hemen ona aşık olmamı istedi. peki ben niye şu an vicdan azabı duyuyorum neden bu kadar duygusalım ... engeli kaldırıp yazsam yüzsüzlük de olur . içimden hem yazmak geliyor hem yazmamak. ilişki tecrübesi olanlar tavsiye verebilir mi