Merhaba kızlar yine ben. Tekrar işgal ediyor gibi oldum kusura bakmayın ama bir sürü cevap gelmişti ve hepsine yetişemedim yanlış anlaşıldığım yerleri düzeltmek istedim. Öncelikle herkese iyi veya kötü mesajları için teşekkür ederim. Emin olun bana çok şey kattı. Onca eleştiriye rağmen iyi ki de açmışım konuyu dedim. İlk konum olduğu için öyle direkt düşünmeden yazmıştım paragraf falan yapmamış olmam okumayı zorlaştırmış buna da dikkat edeceğim. Yazım ve imla yanlışlarım için kusura bakmayın dört dörtlük değilim öyle de bir imam yok zaten sadece dikkat ediyorum elimden geldiğince daha da öğreneceğim inşallah.
Yaşımı soranlar için 25 yaşındayım öncelikle erkek arkadaşım da öyle. Herkes 2 seneden sonra mı aklına geldi, öğrencilik bitince mi aklına geldi, iş sahibi olmaya yaklaşınca mı gözüne battı tarzı şeyler söylemiş. Hayır kızlar bunun iş sahibi olmakla ilgisi yok ki zaten henüz işim yok ve ilk konumda da söylediğim gibi atanacağımın garantisi de yok. İlk zamanlar ilişkimi annem ve çevrem bilmiyordu. Ben mezun olduktan sonra ve ilişkimizin sağlıklı bir ilişki olduğuna karar verdikten sonra artık anneme söylemek istedim. Annemin de ilk tepkisi direkt işine oldu. Annem kesinlikle kötü biri ya da insanları küçümseyen biri değildir. Sadece bana bir gün inşallah nasip olurda atanırsam gittiğim yerde kendi iş ortamımda veya başka bir yerde kendime daha uygun birini bulabileceğimi, bu devirde geçinmenin zor olduğunu, şartları ve maaşı daha iyi olan birilerini değerlendirmem gerektiğini söyledi. Ben istersem ve kararlı olursam ailem benim seçimlerime saygılı ve destekçi olur. Bunu hep söylüyorlar ama bir anne olarak belki o da kendince düşüncelerini söyledi bana. Bende kendisi annem olduğu için tabii ki de düşüncelerini silip atmak yerine acaba annem haklı olabilir mi diye düşündüm. Burda bir hata yaptığımı düşünmüyorum. Erkek arkadaşımı seviyor olabilirim ama annemin beni düşünerek söylediklerini de kestirip atmak istemedim. Öğretmen maaşı çok mu yüksek diyenler için de evet çok iyi bir maaşım olmayacağının farkındayım. Günümüzde iyi şartlar altında yaşamak bu kadar zorken ve çok iyi bir maaşım olmayacağı ortadayken benden daha az maaşı olan biriyle evlenmek doğru bir karar olur mu diye düşünüyor olmak sevgilimi küçümsemek mi oluyor bilmiyorum. Hep belirttiğim gibi evet seviyorum ama benim için sadece duyguların ön planla olduğu yaşı geçtiğimi düşünüyorum. Tabii ki ilerde yaşayacağım koşulları daha evlenmeden henüz sevgililik aşamasındayken düşünmeliyim. Sevgililik bu yüzden değil mi zaten?
Asker, polis bulma derdinde değilim inanın ki. Onlar sadece çevreden duyduklarım üzerine söylediklerimdi. Benim de babam asker ve hala devam ediyor işine. Zorluklarının da çok farkındayım çünkü içinde büyüdüm zaten. Bir memur çocuğu olduğum için, kendim de devlet işinde çalışmayı hedeflediğim için belki de annem memur biriyle daha uygun olacağımı düşünüyordur bilemiyorum. İlişkimden henüz babamın haberi yok ama onun da az çok annem gibi düşündüğünü biliyorum.
Bir de şu cahillik konusunu açıklayıp bitireceğim çok uzattım kusura bakmayın ama kendimi açıklamak istiyorum. Üniversite bitiren herkesin çok kültürlü olmadığını ya da lise mezunlarının cahil olmadığını zaten ilk konumda belirtmiştim. Dediğim gibi bende kendimi hiçbir zaman tam hissetmiyorum. Bilmediğim o kadar çok şey var ki. Daha yol almam gereken o kadar kıymetli bilgiler, beceriler var hepsinin farkındayım. Kendimi asla çok bir şey başarmış hissetmiyorum. Belki de körelip giderim şu an bildiklerimi bile unuturum veya kullanamam bilemiyorum. Ama eğitime, ilime, bilime önem veren ve kendini hep geliştirmek isteyen öğrenmeye aç bir insan olduğumdan eminim. İlerde çocuklarım olduğunda onlara bu konuda destek olabilecek, doğru yönlendirmeler yapabilecek bir anne profili çizmek istiyorum. Tabii ki karşımdaki insanın da biraz bilgi birikimi olsun bana bir şeyler katsın isterim. Sevgilimi sözlü yapmadım bu da saçma gelmiş sizlere. Dediğim gibi ders çalışıyorum bu sene full. İster istemez sevgilimle muhabbetlerimiz bazen benim derslerime, çalışmalarıma kayıyor. O an ki konuşmamızda da bana 'Öğretmenim beni de sınav yap, bana da not ver' tarzı bir şey geçmişti. Bende İstanbul'un fethinin sonuçlarını sormak yerine o an basitçe bir kaç çarpım tablosu sordum. 6x7 kaç, 4x9 kaç gibi. O da benim okulda da matematiğim çok kötüydü çarpım tablosunu bir türlü ezbere bilemezdim vs. dedi. Tabii ki söyledi ama 6'şar 6'şar sayarak mesela çat diye değil. O zaman sana Türkçe sorayım söyle bakalım alfabe kaç harf dedim 26 mıydı öyle kalmış aklımda dedi. Yoksa durup dururken ben şu çocuğa bir sözlü yapayım demedim. Bunları bilememesi tabii ki cahil olduğunu göstermez ama dediğim gibi o an acaba ilerde evlenir de çocuklarımız olursa onların basit ödevlerinde bile yardımcı olamaz mı sorusunu aklıma getirdi. Bu da beni düşündürdü. Cahillik tabii ki akademik bilgiden ibaret değil ama bu konuda sevgilimin zayıf olduğu ortada. Ama onun dışında karakter olarak asla yeniliklere kapalı olan, kıskançlıklar yapan birisi değildir. Beni her konuda destekler, başarımla mutlu olur. Motive eder, ilgilenir. Ayrıca dünya iyisi bir insandır ve çok merhametlidir. Ondan daha düşünceli, anlayışlı birini tanımadım hiç. ASKER babamdan çok daha sakin, insanlara saygılı ve dürüst biridir. 2 yıllık ilişkimizde bir kere bile beni incitmedi, kalbimi kırmadı. Onu çok seviyorum. Hiçbir zaman yetersiz hissettirmedim çünkü yetersiz değil. Herkes aynı şartlarda aynı imkanlarda değil maalesef ki. Liseden sonra ihtiyacı olduğu için direkt işe girmiş 10 yıldır da parasını kazanıyor. Benim henüz bir işim bile yok. Ayrılmayı da aklıma koymadım ben sevgilimle bu yolu yürümek istiyorum zaten. Ama bu anlattıklarıma benzer şeyler yaşayanların ya da bu konuda fikri olanların görüşlerini öğrenmek istemiştim sadece. Herkese yorumları için teşekkür ederim.