Popüler Konu Sevgili günlük...

yok günlügüm ifla olmam ben, umutsuz vakayim...

cok kizginim kendime...

korkagin tekiyim....

aldigi kararlari uygulamaktan bu kadarmi aciz olur insan...

yok yok...

Bugün de canım çok sıkılıyor,bugün de hava kasvetli,bugün de sinirliyim,bugün de regl olamadım,dün gece de uyuyamadım,hafta sonu için deniz planı da iptal oldu,olmadım olmadım pat yarın olurum ben kesin,başka da bir şey yok,çok pis alışveriş yapasım var yalnız,ona da para yok.:dilcikar:

Günlük Güneşlik
Portal sayfamızda bir siyasi anket açtık bakalım tadında bitecek mi bu anket.

Sen demi katılmak istiyorsun ? tabi veririm adresi

Kadınlar Kulübü - KADIN KADINCA KADINLAR KULUBU sağda altta gördün mü ? Hadi ver oyunu .....

yine ben ve yine sıkıntılarım...
içimin sızısı geçmiyor günlük hamileyim ama ne olacağım hala belli değil test sonuçlarım iki yerde sürekli farklı çıkıyor test sonuçlarımı alıp doktor doktor dolaşıyorum bir umut diye :gitme:bi doktor çok rikli bebek alınmalı diğer doktor bu durumda gebeliğe devam edebiliriz diyor bebek 12haftalık oldu o artık bir bebek :gitme: bebeği aldır diyen doktor böyle bir işlemi sadece üniversite hastanesi yapar diyor üniversite hastanesine gidiyorum gebeliğe devam diyor anlamadım hiçbirşeyi...
insanlar bebeğimi istemediğimi düşünüyor ben bebeğimi istiyorum ama sağlılkı olsun istiyorum bir öyle bir böyle verilen cevaplar kimsenin almak istemediği koca bir sorumluluk anlamıyorum madem gebeliğe devam diyorsunuz benim içimi rahatlatın diyorum normal bir hamileye göre daha çok risk var ama müdahale edilecek kadar risk olduğunu düşünmüyoruz diyorlar peki sağlıklı olacakmı diyorum ultrasonda görünmeyen bir sorun olabilir bizde doğumda öğrenicez diyorlar yarın ikili testim var bebeğim ultrasonda olması gerektiğinden küçük çıkıyor neden neden neden kimse benim anlayabileceğim bir cevap vermiyor....
ben özürlü bir babanın kızıyım böyle bir riski nasıl alabilirim babamın durumu benim seçimim değildi ama bebğimle ilgili seçim benim ona sahip olmayı ben istedim kimse anlamıyor özürlü bir insanın yaşadıklarına en yakından şahit olmanın verdiği ızdırabı....
yarın doktorlarla kesin konuşacağım ya bana içimi rahatlatacak bir cevap verecekler yada bebeğimi alsınlar ....
bebeğimden vazgeçmak kolay değil ama özürlü bir çocuğa göz göre göre sahip olmam mümkün değil ben anneyim bir bebeğin kokusunu bir bebeğin gülüşünü anneliğin tarifsiz mutluluğunu biliyorum tek isteğim ikinci bebeğiminde ablası gibi sağlıklı dünyaya gelmesi....

nezaman bitecek bu sinir stres :bbo:

Günlükcanım çok gerginim yaşadklarıma inanamıyorum yaw hiçmi benim de iyi bir günüm olmayacak. herşey bukadarmı ters olur. Her sabah uyandığımda dua ediyorum nolursun Allah'ım bugün bari iyi şeyler olsun dışarı çıkcınca başıma birşey gelmesin diye ama nafile hep aynı nakarat.
malum sağlık sorunlarımdan dolayı zeynep kamil hastanesine gidiyordum ama vazgeçtim doktorlar ve hastaların dialogları gördüğüm muamele beni hayrete düşürdü. Herşeyin çivisi çıkmış yahu berbat bence işini sevmeyen yapmasın ayrıca ciddi psikolojik tedavaiye ihtiyaçları olduğunuda düşünüyorum hastanenin doktor be diğer çalışanlarının.
Patolojiden sonucum çıksın alıp başka bir doktora gidicem bakalım ne olucak böyle işte günlük canım hayat zor sabır diyorum yoluma devam ediyorum...

Ya günlük takıldım kaldım buraya.
Hiçbir şey yemiyorum.
Çikolata ve limonlu tatlıyı saymıyorum tabi.sempatiksalakcinni
Yemek adına bir şey yemedim hala.
En iyisi gidip kendime bir şeyler hazırlayayım ben.kaydirigubbakcemile

hayat akip giderken avuclarimdan
egilip yerden toplayamiyorum parcalarimi...etrafımı izliyorum..sadece izliyorum..ama hiçbirşeye anlam veremiyorum..etrafımdaki olan hiçbirşeye..insanlara yardımım dokunuyor ama kendime hiçbir yardımım olmuyor kendime hiçbirşey yapamıyorum gün boyu herkes teşekkür ediyor bana..bir kişi abna merhem olsa yada kendim..neler yapmaz yada vermezdim düşünemiyorum bile..ellerin kolların bağlı haksızlıkları izliyorum...ve bu beni her gün öldürüyor..her geçen gün..eriyorum ama kimse göremez bunu..yaşım genç..ama küçüklüğümden beri yaşadıklarımı düşünüyorum..kimsenin bilmediği kimseye anlatamadığım duygusal enkazlar..içimde herşey..yüreğimde hapsolmuş..çok mu şey istedim ben...beni sevdiğine inandığım adamı sevmek..çok sevmek..her zorlukta yanında olmak..onu sevmek ya sadece sevmek? bişey istemeden sevmek...çok basit değilmi..o olmadan onu sevmeye devam etmek çok acı birşeyler yapmak istiyorum ..sanki tüm yollar kapalı..( açık bir yol varmı