Popüler Konu Sevgili günlük...

Allah'ım, bana derin, sağlam, gerçek, ömürlük bir sevgi, mutluluk, huzur, güven nasip eyle. Mutlu olayım ve bu mutluluk asla hayal kırıklığı yaşatmasın bana, gönlümce seveyim, sevileyim, mutlu olayım, güleyim, güveneyim. Lütfen.
Bu dünyada bunu yaşamak mümkün mü?
Bilmiyorum ama hasretini çekiyorum resmen...

Dolu dolu ağlayıp ardından mışıl mışıl uyumak çekiyor canım.

Tam unutacağım özleyiveriyorum...
Çok güzel hislerdi... Bazıları tamamen ilkti benim için bazıları da uzun zaman sonra ilkti...
Çok güzel olabilirdi diye düşünmeden edemiyorum. Belki de bana öyle geldi bilmiyorum ve bence sana da öyle geldi ama bir illüzyon muydu acaba, sadece bir hayal miydi... Gerçi bizi zorlayacak durumlar da yok değildi ama ne bilim...
Hakkımızda en güzeli en hayırlısı olsun ve kolaylıkla güzellikle nasip olsun inşallah.

Sevgili günlük;
Bugün 31 günlük bebeğim ağzıma s.çtı. Saat gündüz 12’den akşam 8.30’a kadar emme, çiş yapma, kaka yapma arasında şamar oğlanına döndüm. Eşim işe döndüğü için herşeye yalnız yetişmeye çalışıyorum. Bu süreçte rahmetli annemi x100 özlemeye başladım. Ykluğuna alıştığımı düşünüyordum ama yanılmışım. Doğumun üzerinden 31 gün geçmesine rağmen babam bir kere bile aramadı. Lohusanın mezarı 40 gün açık olur derler ya işte belli ben öldüm ondan bile haberi yok. Anne olunca babamı daha bir anlayamamaya başladım. İnsan nasıl vazgeçebilir hiç suçu olmayan evladından aklım almıyor. Allah büyüktür diye avutuyorum kendimi. Bir gün ilahi adalet tecelli eder inşallah. Neyse uzatmayayım. Kendine iyi bak günlük.

Ne zaman geçecek merak ediyorum. 1200 kişi içinde neden bizi buluyor bunu da anlamıyorum. bunu sorgulama hakkım bile yokmuş gibi hissediyorum. Bitti derken en başa sarmasından artık bıktım.

Sinüzit oldum galiba. Antibiyotiksiz geçse bari. Bugün aile hekimine aferin sinüs yazdırdım. Sonbaharı onunla karşılayıp ilkbahara onunla veda ediyorum. Son zamanlardaki yorgunluk ve dalgalı ruh halim yüzünden mi hastalandım acaba.. who knows… gözümün açık olduğu ve içimin uyuduğu bir hafta olacak. Geçen kış aldığım sinüs rinse kiti bana hatırlatan, kullan diyen arkadaşım çok sağol. Kendime hayrım yok çok yorgunum. Mal gibi yatmak istiyorum

…

Bir işaret...

Azıcık ağlayabildim şükür...

Ya ben istemiyordum böyle bir şey, niye geldi ki, gerçekten çok sıkıldım bunaldım yoruldum bitsin gitsin artık lütfen... Ne olması gerekiyorsa olsun sonlansın artık yeter...
Yokluğunu hissetmediğim ya da alıştığım şey çıkageldi ama sonra tekrar yok gibi oldu ve şu an çok bunalmış durumdayım...
Yani yok da olamıyor tamamen arafta bırakıyor...

Yeni başladığım terapiste, terapinin daha 5.dakikasında ağlamam şoku... Hayır bir şey de yoktu niye ağlamaya başladım ve duramadım bilmiyorum. Acayip bir gündü.

Erkekler hasta olunca biz her nanenin yağını çıkarıp hücrelerine uyguluyoruz da biz hasta olunca niye g.t gibi ortada bırakılıyoruz? Neden ill söylemek lazım ki hiç aklıma kendiliğinden gelmesin zaten hıh.
Ev kalktı gidiyor ben ayakta duramıyorum

Çıkmam lazım artık bu konfor alanından... Gitmem lazım buralardan...

Bir de, Allah'ım, neden çıktı bu adam karşıma? Lütfen artık kopabilir mi bağlarımız güzel, hayrıma bir şeyler olmayacaksa ve alacağım dersler bittiyse... Ve eğer güzel bir şeyler olacaksa da olabilir mi artık lütfen...

Az önce annemle babamı memlekete yolcu ettik. Geldikleri zaman yoruluyorum, içimden gitmelerini istediğim zaman suçluluk hissediyorum, gittikleri zaman da üzülüp ağlıyorum. Hayat bazen çok zor. Yakın yerde olsaydık da ayda bir gidip görseydik. Kardeşim bari memlekette olsaydı. Mok vardı başka başka yerlere gittik

Çok kötü hissediyorum günlük..

Bu sefer duble uzaklık yaşıyorum. Hem fiziksel mesafe, hem iletişimsizlik, sadece enerji.. Eskiden sadece fiziksel mesafe olurdu...

Sevdiğin ama sevgini gösteremediğin kişi başkasıyla nişanlanıyormuş gibi bir gün.

Ya ben özgürce sevmek istiyorum, güven vermek istiyorum(tabi hak edene, aynılarını gördüğüm kişiye) ama bunlar hep zarar verici bir etki yapıyor, tam tersi katı ve umursamaz olmam gerekiyor, kendi değerime, öz sevgime odaklanmam gerekiyor. Ama ben mutsuz oluyorum böyle de, özgürce gönlümden geçtiği gibi olmak istiyorum. Olması gereken bu gereklilikler değil... Ama benim böyle düşündüğüm durumlarda dünya sürekli bana "burada olması gereken bu" diyerek zorla, acı bir şekilde durumu kabullendiriyor bir noktada. Ve ben bir gün bir şekilde bu kabullendiklerime alışsam bile ara ara özgürce yapamadığım her şeye çok özlem duyuyorum... Of.

Issız adaya kaçmak istiyorum. Kendimi bile almasam ne güzel olur

Bu gece de evde yalnızım günlük.