Aşmam gereken kara bulutlar var önümde, insanların, hayatın ağır enerjileri.. Beynime kodlanmış negatif düşünceler bir parazit gibi kemiriyor enerjimi yıllardır. Aile baskısıyla, huzursuzluklarıyla birlikte.. Aşamıyorum. Aşabilecek gücü bulamıyorum. Ama o güce yaklaştığımı hissediyorum. Çok ağır, yavaş bir şekilde... Aşabilsem, dünya varmış diyeceğim gibi... Enerjimin güçlenmesi gerekiyor...
Aile her şeydir.. Her şey... Desteksizim, anlaşılmadım ve hep suçlu benim. Fazlasıyla da hassasım. Aşması çok güç kırgınlıkları. Doğru şekilde hazırlamadılar beni hayata hep yetersiz hissettim. Tek başıma kaldım hep.. Ama yapamadıklarımdan tek suçlu hep ben oldum. İş büyüdü, ilaç desteğine gitmek zorunda kaldı işte sonunda. Aslında ben yıllardır destek almak istiyordum ama söyleyemedim işte, söylenemiyor aileme böyle şeyler. Kaldırmakta zorlandığım çok şey vardı zaten...
Bilinçli/bilinçli olmaya çabalayan aile her şeydir. Nimettir. Tam tersi bir çiledir bence.
Keşke resim yeteneğim olsa.