27.12.2020
Sabah sabah yine hüzünlü uyandım, offf şu melankoli peşimi bırakmıyor.
Allah'a şükür mutlu olmak için çok nedenim var, en önemlisi benim ve ailemin sağlığı yerinde, bundan büyük şükür nedeni olamaz ama..
İşte insanoğlu yetinmeyi bilemiyoruz.
Saçma sapan insanlardan gelmeyeceğini bildiğim ilgiyi bekliyorum.
İnsan değer verdiği arkadaşının 2 haftadır hiç halini hatrını sormaz mı, aramayı geçtim bir naber mesajı bile atmaz mı, demek ki hiç kıymetim yokmuş.
Oysa bense aptal gibi hala değer veriyorum, verdiğim değerin karşılığı olmadığını bile bile.
Neden bazı insanları hayatımdan kestirip atamıyorum, atamadığım gibi üzmelerine izin veriyorum.
Ben adam olmam, kaç yaşına geldi ama hala bir çocuk saflığındayım. Beni kandırmak, ikna etmek o kadar kolay ki...