Popüler Konu Sevgili günlük...

Ağlamak istiyorum. Uzun zamandır bir ilerleme bekledim, bari bileyim dedim biraz ilerleme oldu ama şimdi de mutsuzum. Henüz netleşmedi ama belirtiler yaşadığım şeyleri anlatıyor. Ama çaresi yok mutsuz olmanın, tam tersi olmam lazım çünkü bu sorunun bir sebebi de mutsuzluk eğer öyleyse. Kabullenip daha pozitif olmam lazım.
Yine de ağlamak güzeldir, lazımdır, gereklidir...
 
Korku, kaygı geri geliyor. Hayır bunu istemiyorum...
Sakin kalmalıyım... Telaşlı davranmamalıyım...
Odamı çok sadeleştirmek istiyorum ama engeller var. Mesela bir evimin değil bir odamın olması engel bana. Bu empoze edildiği için hayatım boyunca...
Sana stresin iyi gelmediği görünüyor diyorsun da anne, baş stres sebebim sensin aslında temelde o ne olacak?
Keşke uzaklaşabilsem ya da anlayış görebilsem ama 2. kısım başkalarının elinde olan bir şey, ilki benim elimde ama hemen olamayacak bir şey. Bir şekilde olabilecek en yüksek uyum, idare olmalı.
 
Sevgili günlük yine başımı belaya soktum ama artık çocuk değilim,bedeli ağır olmaz umarım
 
Her şey güzellikle ilerlesin istiyorum ama isyandan, sert çıkıştan başka çare bırakılmıyor genelde, zorlanıyorum. Ve galiba önemli bir değişim başlatabilmem için benzer bir çıkış yapmam gerekebilir. Kötü olmayı göze almak belki. Of bilmiyorum...
 
Bi yaşananlara dertlerime bakıyorum bi bi zamanlar aynı dertleri yaşamış ama artık bu dünyada olmayanlara bakıyorum sonra taş çatlasa 70 80 yıl sonra ben ve sevdiklerimin de olmayacağı gerçeğine bakıyorum bi tuhaf oluyorum. Sonra geçiyor öncekiler gibi üzülmeye devam ediyorum benden sonrakilerin de yapacağı gibi...Kısır döngü...
 
Doğru değil biliyorum ama bazen hala biraz üzülüyorum kendime. İçimdeki çocuğa... Henüz onu yeterince saramıyorum sanırım...
 
Almış başını gidiyor bu huzursuzluk. Geçmek bilmiyor be günlük. Ne yapacağım, nasıl yok edeceğim bitmeyen bu huzursuzluğu, susmayan bu iç sesimi?
 
Merhaba canım günlük
İki yıldır her ay yüzlerce kez dökülen gözyaşlarımdan sonra benim de anne olabileceğime dair bir umudum var artık, kendime şimdilik bi 6 ay izin veriyorum, tedavisiz olacağına inanıyorum
 
Bugün iyi hissediyorum, hafta sonu mesailerini sevmiyorum umarım iyi ve tartışmalardan uzak geçer.
Arkadaşlarımın dertlerini dinlerken kendi sorunlarımı unutuyorum bazen de şükrediyorum, herşeye rağmen yaşamaya değer bir hayatım var ve gerek işte gerek özel hayatımda insanların hayatına birşeyler katabildiğimi düşünüyorum bu beni mutlu ediyor.
 
Neden ki?
Mantık neden devre dışı kalıyor ve bir türlü aklım başıma gelmiyor.
Neden beklenti içerisindeyim, bu ne zaman son bulacak?
 
Sınava 63 gün 16 saat kaldı sevgili günlük benim burada ne işim var ?
 
Güzel günler gördüm, güzel anılar biriktirdim çoğu zaman onları kendi ellerimle yıktım,neden?
Yeniden yapmak için mi?Legolarla oynayan bir çocuk gibi bazen,daha iyisini yeniden yapabilmek için yıktım.Hırcinlastim yıktım,hirslandim yıktım, beğenmedim yıktım ama zaman bana her seferinde bir şans daha verdi,hepsinde yeniden başladım,arada kaybolan legolar oldu,kirilanlar ama ben hep yeniden başladım.
Şimdi gözlerim doluyorsa, acaba mı diyorsam boşa.. çünkü ben yaptım,benim eserim..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Psikolojiye İlgi Duyanların Okumasını Önerdiğim Kitaplar
2 3 4
Yorumlar
71
Görüntüleme
40K
SARILARIN FILIZ
Doğuma Hazırlık Değişik Ve Modern Bebek İsimleri 2015
2 3
Yorumlar
51
Görüntüleme
124K
asusasus123
A
Donmalarda ilkyardım nasıl yapılır
Yorumlar
1
Görüntüleme
3K
jullyet
2013 YGS Türkçe Çözümleri, Cevap Anahtarı
Yorumlar
0
Görüntüleme
4K
Caddy
Bir bebeğin günlüğü
Yorumlar
0
Görüntüleme
3K
PosetCayVeSigara
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…