- 17 Aralık 2015
- 760
- 2.627
Günlük şöyle içimden geçenleri anlatmayı isterdim. Sonunu düşünmeden acaba demeden hepsini. Bazen duygusala bağlıyorum. Çalışırken o gün bir olay üzerine kendimi kötü hissettim. Yine aklıma gelen şeyler gözlerimin dolmasına neden oldu. Ama belli etmemeye çalıştım. Kendi kendime sordum neden bu kadar değersizim, neden diye. Pek sormam bu soruyu kendime ama sordum işte üzüldüm biraz. O an yardımcı olmaya çalıştığım biri elindeki tatlıyı uzatıp ikram etti, senin için dedi, gülümsedim sanki içimden geçenleri anlamış gibi. Kötü hissediyorum günlük. Ardından aynı gün oraya yeni gelen biri geldi rahatsız ediyorum ama konuşmak istedim dedi ve birkaç şey dedi. Basit şeyler belki ama farklı günlük. Anlatamıyorum da tükendiğimi her zerreme kadar hissediyorum. Ayrıca cesaret edip randevu almayı düşündüm aradım hastaneyi, belkide bir uzmandan yardım almam daha iyi olur. Uykudan uyandığımda telefonumdaki kedi kartı borcunu görünce aynı gün içinde bunu yapmak ne kadar mantıklı bilemiyorum. Maddi sıkıntı çekmekte istemiyorum. İyi olmakta istiyorum ama aşamıyorum. Eskiden sürekli başka şeyler derdim burada ama biryandan toparlanmak güçlü olmak istiyorum. Güçlü bir kadın, ayaklarının üstünde duran biri. Bu isteğim eskiye oranla çok daha arttı. Bu güzel ama şöyle bir şey var eskiye oranla daha çok yoruldum. Her zerremin tükendiğini hissediyorum. Bazen düşünüyorum yıllar önce tamam deseydim gitseydim yurtdışına şimdi daha farklı olur muydu? Çok sürmüyor bu, sonradan hayır diyorum ben bunu istemezdim. Gitseydim mutlu olmazdım orada. Sadece maddi açıdan iyi olacaktı belki. Kendimi bazen çok çaresiz hissediyorum. Günlük anlatmam normalde anlatamam ama konuşmaya ihtiyacım var şuan. Geçer birazdan. Şuan umutlu gibiyim ya çok sürmez nasılsa. Sana her umutlu bir şey yazdığımda hemen sonrasında daha kötü şeyler oluyor. Bilmiyorum ama yazmak istedim günlük. Şuan umutluyum. Bunu yazarken umutluyum.