Sevgisiz günlük..
Neden yalnızca bir sefer bile olsa bana cevap vermiyorsun. Neden konuşamıyoruz.. Kime ne anlatıyorum böyle sayfalarca. Anlatacak kimsem olmadığında, baş ucumda durarak beni avutabildiğini mi sanıyorsun? Sadece bir cümle. Bana tek bir cümle söyle. Tek bir cevap.. Tüm istediğim bu. Orada biri var mı.. Ne olur sayfaların bir ruhu, bir dili olduğunu söylemeyin bana. Bir yazarım. Ama günlük yazarak rahatlıyor muyum.. Bilmiyorum.
Yoruldum. İnsanlardan yoruldum.. Uçup gitmek istiyorum. Özgürce uçarak hep daha uzağa gitmek. Hesap vermeden 5 parasız.. Parkta uyumak, diskoya türbanlı girip vaaz vermek. Saçmalıklar yapmak istiyorum. Bir gün çok önemli bir insanla karşılaşırsam ona şunu sormak istiyorum
"Kısıtlı, kafesin içinde insanlığa adanmış süslü bir kuş gibisin. Kendini nasıl hissediyorsun?"
Hayallerim var. Biri bile gerçekleşmeyecek türden hayaller.. Ama fantastik düşünmek, beni gerçekleri düşünmekten daha çok mutlu ediyor. Gerçekler öyle sıkıcı ki.. Öyle ciddi ve kararlı olmalısın. Bazen net, bazen politik olmalısın. Yoksa bir böcek gibi ezerler.. Sonra açıklamalar yapmalısın. Seni üzüp kıran durumla ilgili açıklamalar. Son derece yorucu ve gereksiz olan şu açıklamalardan söz ediyorum. Malesef bu tür hassasiyetleri anlayamayacak kadar düşüncesiz ve anlayışsız insanlar var. Yorulmak zorundayım.. Gerçekler bunu gerektirir.. Yani yorgunum işte.
Bu senin için bir şey ifade ediyor mu? Hayır.. Sn. Rahatlama aracı..