Merhabalar öncelikle yeni yılınız çok güzel huzur dolu geçsin inşallah..
Benim derdim burada gördüğüm bazı konular kadar zor ya da ağır değil fakat sıkıntının azı çoğu olmuyor bazen malesef..
Hemen konuya giriyorum; Martta 2 senenin dolacağı bir ilişkim var 3 senedir de tanışıyoruz.. O başka şehirde şu an, okulumu onun yaşadığı şehirde okumuştum ordan tanışıyoruz. Haziranda mezun oldum ayrılmak çok zor geldi ordayken hergün buluşurduk çünkü. Ben ordan buraya gelirken fazla ayrı kalamicamızı biliyorduk o yüzden o bana bi kaç ay sonra en azından istemeye geliriz adı konulur buluşmalarımız rahat olur demişti ama kendisi işsiz ben 25 oysa 27 yaşında bu yaşa kadar düzenli bi işi olmamış o konuda çok rahatlar ailecek taki ben iş olmadan isteme olamicanı söyleyene kadar ilk başta onlar evlendikten sonra işte olur demeye kalktılar ama benim ailem kesinlikle kabul etmez böyle bişeyi. Tabi eylül geldi geçti böylece, ben birinin emri altında çalışmam dedi en başından beri ve kendi işini kuracağını söyledi ben önce tamam dedim ama beklediği para 1 senede gelmemişti 2-3 ayda gelicenide sanmıyodum :) Ona sen yinede bi B planı yapta işimiz şansa kalmasın dedim ama duvara konuşsam daha iyiydi Nuh dedi peygamber demedi.. 6 ay sonra oda anladı ve bana napalım diye sordu tabi bi şok geçirdim o an.. Çünkü o zamana kadar sen karışma ben halledicem modundaydı.. Şimdi geldin mi lafıma desemde haklı çıkmam banada bi mutluluk vermedi açıkçası. Şimdi 6 buçuk ay geçti o kadar zaman olmicak duaya amin dedi buraya gelirken çok güzel hayallerim vardı üstelik ailemide hazırlamıştım bu konuya babam hariç bütün herkes biliyor diyebilirim.. Hala iş bulduğum an gelip isticem çokta uzamicak bu iş hemen evlenicez diye kendi kendine planlar yapıyo sanki şimdiye kadar uzatan o değilmiş gibi.. Hiç aklında benim evlenmemi düşünmeyen annem bana laf sokar oldu milletin oğlu kızı sözlenip nişanlandıkça.. Şimdi iş arıyor ama oda zor her işi beğenmiyor :) Bu arada ilişkide çok yıprandı bazen çok soğuyorum ondan ve kızıyorum yaptıklarına.. Yoksa sallıyor mu beni diye düşünüyorum ama aileside artık gidip isteyelim diye sıkıştırıyor onu.. Yakın bir arkadaşım aynı benim yaşadıklarımdan dolayı benden daha uzun süreli olan ilişkisini bitirdi.. Ki onlar çok şeyler atlatmıştı açıkçası bende böyle giderse sonumuzun aynı olacağını düşünüyorum sizce ne yapmalıyım?? Bir yerden sonra sabırda kalmıyor insanda
Benim derdim burada gördüğüm bazı konular kadar zor ya da ağır değil fakat sıkıntının azı çoğu olmuyor bazen malesef..
Hemen konuya giriyorum; Martta 2 senenin dolacağı bir ilişkim var 3 senedir de tanışıyoruz.. O başka şehirde şu an, okulumu onun yaşadığı şehirde okumuştum ordan tanışıyoruz. Haziranda mezun oldum ayrılmak çok zor geldi ordayken hergün buluşurduk çünkü. Ben ordan buraya gelirken fazla ayrı kalamicamızı biliyorduk o yüzden o bana bi kaç ay sonra en azından istemeye geliriz adı konulur buluşmalarımız rahat olur demişti ama kendisi işsiz ben 25 oysa 27 yaşında bu yaşa kadar düzenli bi işi olmamış o konuda çok rahatlar ailecek taki ben iş olmadan isteme olamicanı söyleyene kadar ilk başta onlar evlendikten sonra işte olur demeye kalktılar ama benim ailem kesinlikle kabul etmez böyle bişeyi. Tabi eylül geldi geçti böylece, ben birinin emri altında çalışmam dedi en başından beri ve kendi işini kuracağını söyledi ben önce tamam dedim ama beklediği para 1 senede gelmemişti 2-3 ayda gelicenide sanmıyodum :) Ona sen yinede bi B planı yapta işimiz şansa kalmasın dedim ama duvara konuşsam daha iyiydi Nuh dedi peygamber demedi.. 6 ay sonra oda anladı ve bana napalım diye sordu tabi bi şok geçirdim o an.. Çünkü o zamana kadar sen karışma ben halledicem modundaydı.. Şimdi geldin mi lafıma desemde haklı çıkmam banada bi mutluluk vermedi açıkçası. Şimdi 6 buçuk ay geçti o kadar zaman olmicak duaya amin dedi buraya gelirken çok güzel hayallerim vardı üstelik ailemide hazırlamıştım bu konuya babam hariç bütün herkes biliyor diyebilirim.. Hala iş bulduğum an gelip isticem çokta uzamicak bu iş hemen evlenicez diye kendi kendine planlar yapıyo sanki şimdiye kadar uzatan o değilmiş gibi.. Hiç aklında benim evlenmemi düşünmeyen annem bana laf sokar oldu milletin oğlu kızı sözlenip nişanlandıkça.. Şimdi iş arıyor ama oda zor her işi beğenmiyor :) Bu arada ilişkide çok yıprandı bazen çok soğuyorum ondan ve kızıyorum yaptıklarına.. Yoksa sallıyor mu beni diye düşünüyorum ama aileside artık gidip isteyelim diye sıkıştırıyor onu.. Yakın bir arkadaşım aynı benim yaşadıklarımdan dolayı benden daha uzun süreli olan ilişkisini bitirdi.. Ki onlar çok şeyler atlatmıştı açıkçası bende böyle giderse sonumuzun aynı olacağını düşünüyorum sizce ne yapmalıyım?? Bir yerden sonra sabırda kalmıyor insanda
bide üstüne onada baskı yapıyorlar ne zaman istemeye gidicez diye sanki ben keyfime bekletiyorum..
