merhaba arkadaşlar
şu an bebeğim 3 aylık ve ben ancak fırsat bulabiliyorum doğum hikayemizi yazmaya.
gebeliğimi sorunsuz geçirdim sayılır.ilk 4 ayımda çok kötü aşermem vardı.onun dışında herşey normal geçti.doğum için verilen günüme 15 gün kala annem memleketten yanıma geldi.yaptığı çeyizleri de getirdi.biz de hazırlığa başladık.bir yandan da temizlik yapıyorduk.hergün bi eksik çıkıyordu çarşıya gidiyorduk.ben hem çok ağırlaşmıştım bi an önce doğurmak istiyordum,hem de çok korkuyordum,her gece yatağa girince allahım bu gece olmasın diyordum,sabah uyanınca da bu gece de doğuramadım diye üzülüyorduma.s hergün kayınvalidem,dayımlar,kardeşlerim,babam bizi arıyordu,daha bir belirti yok mu diye.artık sıkılmaya başlamıştım yok demekten.son kontrolümde doktorum sezeyanda olabilir,çatın çok dar, %50 şans veriyorum demişti.çok üzülmüştüm.ben normal doğum istiyordum hep.başka bi dr.a da göründüm.o da muayene etmeden normal olup olmayacağı son anda belli olur dedi.neyse bi umut var diye sevndim
doğumdan bi gün önce annemle çarşamba pazarına gittik.son eksikleri de aldık.perşembe günü halsizdim.sabahtan beri belim ağrıyordu.gidip uyuyordum tekrar kalkıyordum.öğleden sonra ağrım devam edince saate baktım.1 saatte bir geliyordu belimin ağrısı.şüphelendim ama ihtimal vermedim doğum sancısı olduğuna.anneme de telaşlanmasın diye birşey söylemedim.ama eşime bugün yarın kızımız gelebilir ama söyleme kimseye şimdilik dedim çok sevindi:1hug:
1gece 1 gibi uyuduk,saat 3 kadar uykum gelmedi,sonra eşim uyandı,bende kalktım,bi tuvalete gideyim dedim,tuvalette nişan geldi,hafif pembemsi bi sıvı,eşim de banyodaydı,ben klozetin üstünde kalakaldım.titremeye başladım,şaşkındım,eşime şimdi ne yapıcam dedim,eşim sevinsene bebeğimiz geliyo hadi hastaneye gidelim deyince kendime geldim.tam miadımdı 15 mayıs
annemi uyandırdım,kadın panik oldu :roflol: hazırlandık,sancılarımı saat tutuyorduk 5 dk da bir geliyordu,eşim arkadaşını çağırdı arabasıyla geldi aldı bizi,4 te hastanedeydik.bende korku gitmişti,sanki başka bi aleme gidiyordum,herşey olsun bitsin istiyordum.doğumhaneye indik hep beraber.sancı odasına geçtik.nöbetçi ebe geldi,drumun kim olduğunu sordu,sonra muayeneye aldı beni,sonra drmu arayıp bilgi verdi.
sancılar sıklaştı.4 dk ya düştü,nst ye bağlandım,sancılar tavan yapıyordu,sürekli doktorum ne zaman gelecek diyordum,serum bağladılar,kızım halsiz kalmış,neyse kalp atışları normale döndü,ebe tlfla sürekli bilgi veriyordu,bense bi an önce drmu yanımda görmek sitiyordum ama nerdee.4 ten 8,30 a kadar sancı çektim.annem ve eşim yanımda elimi tutuyorlar dua okuyorlardı,annemim sancı anında 'elimi sık' deyişini unutamam.ondan kuvvet alıyordum.
ebe açılman süper ilerliyo ama çatın dar,seb biraz zor normal doğun yaparsın ama son sözü dr.un söyler dedi,drum geldi saat 8,30 du.beni muayene etti,kadından zaten korkuyorum çok sert bi kadın,muayene masasında titriyorum,ebe sırtımı sıvazlıyo geçecek diye,neyse muayene bitti,annemlerin yanına geldik,dr bu normal doğum yapamaz çatı çok dar ayrıca çocuk hala yukarda dedi,gerçekten de bebeğim hala karnımın yukarısındaydı hiç aşağı inmemişti.isterseniz bi 5 saat daha sancı çeksin belki aşağı iner ama ben sezeyan yapma taraftarıyım dedi.ben zaten halsiz bi drumdaydım.kabul ettik,hemen beni hazırladılar,lavman yapıldı,hiç de korktuğum gibi değilmiş,ameliyat sedeysinde buldum kendimi,işte orda ağlamaya başladım annemi eşimi arkamda bırakırken,eşim arkamdan koştu sarıldı bana öptü ağlama dedi,o anı unutamam çok duygulandım.
ameliyathanede bi sürü ebe ,hemşire,hastabakıcı var,belki 15 kişi,hepsine bakıorum yaşlı gözlerle,onlar da beni hazırlıyorlar,bi sürü soru soruyorlar,hiç halim kalmamış,anestezi verildi,drum göbek adı ne olsun hatice olsun mu dedi,olsun dedim,birazdan uykun gelecek dedi,hayır gelmiyo diyecekken dalmışım:roflol:
uyandığımda kafamda hemşireler,ameliyathanedeyim,beni uyandırmaya çalışıyorlar,kafamda 4,5 hemşire betül hanım uyanın diyorlar,uyanmak istemiyorum,çok uykum var,midem bulanıyo,anne anne diye sayıklıyorum,sonra kızım mı oldu dedim,evet dediler,odama çıkardılar,bulanık görüyorum,kızım yatağında yatıyo,annem bek kızın dedi,o kadar rahatladım ki o an,dünya tatlısı,sanki önceden tanıyormuşum gibi,hastabakıcı geldi emzirmem için kucağıma verdi,mememi uzattı,tabi ben hareket edemiyorum,sütümo anki duygularımı anlatamam.müthiş bi duygu,hayatımın hiç bi döneminde bu kadar mutlu değildim.ona bakıyorum doyamıyorum.hala öyleyim bakmalara doyamıyorum kızıma.sancı çekerken hep dua ettim rabbim olmayanlara da versinn,herkes bu mutluluğu yaşasın istedim
biraz uzun oldu kızlar kusura bakmayın,buraya yazmasam içimde kalacaktı,şimdi anneleri ve hayatı daha iyi anlıyorum.tüm bebeklere bi mucize gözüyle bakıyorum.rabbim bebeklerimizi korusun inşallah opuyorumnanaktan
şu an bebeğim 3 aylık ve ben ancak fırsat bulabiliyorum doğum hikayemizi yazmaya.
gebeliğimi sorunsuz geçirdim sayılır.ilk 4 ayımda çok kötü aşermem vardı.onun dışında herşey normal geçti.doğum için verilen günüme 15 gün kala annem memleketten yanıma geldi.yaptığı çeyizleri de getirdi.biz de hazırlığa başladık.bir yandan da temizlik yapıyorduk.hergün bi eksik çıkıyordu çarşıya gidiyorduk.ben hem çok ağırlaşmıştım bi an önce doğurmak istiyordum,hem de çok korkuyordum,her gece yatağa girince allahım bu gece olmasın diyordum,sabah uyanınca da bu gece de doğuramadım diye üzülüyorduma.s hergün kayınvalidem,dayımlar,kardeşlerim,babam bizi arıyordu,daha bir belirti yok mu diye.artık sıkılmaya başlamıştım yok demekten.son kontrolümde doktorum sezeyanda olabilir,çatın çok dar, %50 şans veriyorum demişti.çok üzülmüştüm.ben normal doğum istiyordum hep.başka bi dr.a da göründüm.o da muayene etmeden normal olup olmayacağı son anda belli olur dedi.neyse bi umut var diye sevndim
doğumdan bi gün önce annemle çarşamba pazarına gittik.son eksikleri de aldık.perşembe günü halsizdim.sabahtan beri belim ağrıyordu.gidip uyuyordum tekrar kalkıyordum.öğleden sonra ağrım devam edince saate baktım.1 saatte bir geliyordu belimin ağrısı.şüphelendim ama ihtimal vermedim doğum sancısı olduğuna.anneme de telaşlanmasın diye birşey söylemedim.ama eşime bugün yarın kızımız gelebilir ama söyleme kimseye şimdilik dedim çok sevindi:1hug:
1gece 1 gibi uyuduk,saat 3 kadar uykum gelmedi,sonra eşim uyandı,bende kalktım,bi tuvalete gideyim dedim,tuvalette nişan geldi,hafif pembemsi bi sıvı,eşim de banyodaydı,ben klozetin üstünde kalakaldım.titremeye başladım,şaşkındım,eşime şimdi ne yapıcam dedim,eşim sevinsene bebeğimiz geliyo hadi hastaneye gidelim deyince kendime geldim.tam miadımdı 15 mayıs
annemi uyandırdım,kadın panik oldu :roflol: hazırlandık,sancılarımı saat tutuyorduk 5 dk da bir geliyordu,eşim arkadaşını çağırdı arabasıyla geldi aldı bizi,4 te hastanedeydik.bende korku gitmişti,sanki başka bi aleme gidiyordum,herşey olsun bitsin istiyordum.doğumhaneye indik hep beraber.sancı odasına geçtik.nöbetçi ebe geldi,drumun kim olduğunu sordu,sonra muayeneye aldı beni,sonra drmu arayıp bilgi verdi.
sancılar sıklaştı.4 dk ya düştü,nst ye bağlandım,sancılar tavan yapıyordu,sürekli doktorum ne zaman gelecek diyordum,serum bağladılar,kızım halsiz kalmış,neyse kalp atışları normale döndü,ebe tlfla sürekli bilgi veriyordu,bense bi an önce drmu yanımda görmek sitiyordum ama nerdee.4 ten 8,30 a kadar sancı çektim.annem ve eşim yanımda elimi tutuyorlar dua okuyorlardı,annemim sancı anında 'elimi sık' deyişini unutamam.ondan kuvvet alıyordum.
ebe açılman süper ilerliyo ama çatın dar,seb biraz zor normal doğun yaparsın ama son sözü dr.un söyler dedi,drum geldi saat 8,30 du.beni muayene etti,kadından zaten korkuyorum çok sert bi kadın,muayene masasında titriyorum,ebe sırtımı sıvazlıyo geçecek diye,neyse muayene bitti,annemlerin yanına geldik,dr bu normal doğum yapamaz çatı çok dar ayrıca çocuk hala yukarda dedi,gerçekten de bebeğim hala karnımın yukarısındaydı hiç aşağı inmemişti.isterseniz bi 5 saat daha sancı çeksin belki aşağı iner ama ben sezeyan yapma taraftarıyım dedi.ben zaten halsiz bi drumdaydım.kabul ettik,hemen beni hazırladılar,lavman yapıldı,hiç de korktuğum gibi değilmiş,ameliyat sedeysinde buldum kendimi,işte orda ağlamaya başladım annemi eşimi arkamda bırakırken,eşim arkamdan koştu sarıldı bana öptü ağlama dedi,o anı unutamam çok duygulandım.
ameliyathanede bi sürü ebe ,hemşire,hastabakıcı var,belki 15 kişi,hepsine bakıorum yaşlı gözlerle,onlar da beni hazırlıyorlar,bi sürü soru soruyorlar,hiç halim kalmamış,anestezi verildi,drum göbek adı ne olsun hatice olsun mu dedi,olsun dedim,birazdan uykun gelecek dedi,hayır gelmiyo diyecekken dalmışım:roflol:
uyandığımda kafamda hemşireler,ameliyathanedeyim,beni uyandırmaya çalışıyorlar,kafamda 4,5 hemşire betül hanım uyanın diyorlar,uyanmak istemiyorum,çok uykum var,midem bulanıyo,anne anne diye sayıklıyorum,sonra kızım mı oldu dedim,evet dediler,odama çıkardılar,bulanık görüyorum,kızım yatağında yatıyo,annem bek kızın dedi,o kadar rahatladım ki o an,dünya tatlısı,sanki önceden tanıyormuşum gibi,hastabakıcı geldi emzirmem için kucağıma verdi,mememi uzattı,tabi ben hareket edemiyorum,sütümo anki duygularımı anlatamam.müthiş bi duygu,hayatımın hiç bi döneminde bu kadar mutlu değildim.ona bakıyorum doyamıyorum.hala öyleyim bakmalara doyamıyorum kızıma.sancı çekerken hep dua ettim rabbim olmayanlara da versinn,herkes bu mutluluğu yaşasın istedim
biraz uzun oldu kızlar kusura bakmayın,buraya yazmasam içimde kalacaktı,şimdi anneleri ve hayatı daha iyi anlıyorum.tüm bebeklere bi mucize gözüyle bakıyorum.rabbim bebeklerimizi korusun inşallah opuyorumnanaktan
Son düzenleme:
