İlk görev yerimde meslektaşım iki sene peşimden koşmuştu. Daha da koşardı da tayin isteme zamanı geldi, ben de hayır deyince gitti mecburen
Hatta ortak tanıdğımızdan bu konu için ağladığını, çok üzüldüğünü, hastalanmasından korktuklarını falan duymuştum. Memleketime yerleşmeye hazırdı. Hocam artık yeter bunca zaman geçti dediğimde sen karşı tarafı zorlarsın hemen evet demezsin tanıyorum seni , zorlanmaya beklemeye razıyım demişti. Ama evlensek onun da benden duygusal ve cinsel anlamda beklwntileri olacaktı. Karşılık veremeyecektim ,hiç tarzım değildi. Velhasıl kabul etmedim. Sonrasında belki eşim bile bana o kadar bağlanmamıştır bilemiyorum ama pişmanlık duymadım onunla evlenmediğim için. Benim gönlüm yoktu çünkü ve o da mutsuz olacaktı benden ilgi görmeyince. İstemiyorsanız akrabanın başını yakmayın, bildiğiniz biri zaten ısınacak olsaydınız bu zamana olurdu. Ben olsam avukata açılırım, yakınınızda yaşamıyormuş nasıl olsa, hayır dese de çekip gidecek. İnşallah evet der tabi o ayrı