Merhaba sevgilim.Sana uzun zamandır hiçbir şey yazmadığımı fark ettim bu yüzden hemen içimden geçenleri yazmak istiyorum.Seni ne kadar çok sevdiğimi anlatıcak doğru kelimeleri bulmakta zorlanmıyorum aslında.Seni seviyorum lafına "çok" eklersek bu yeterince açıklayıcı olur.Fakat seni ne kadar farklı sevdiğimi anlatıcak doğru kelimeyi bulmakta zorlanıyorum.Sanki herkesin birbirine söylediği sevgi sözcükleri çok genelmiş gibi, sanki benim sana olan sevgimi kimsenin kullanmadığı kelimelerle anlatmam gerekiyormuş gibi hissediyorum.
Ah sevgilim şu an neler yaşadığımı bir bilsen keşke.Seninle 7yıllık arkadaşlığımız boyunca bana her türlü duyguyu yaşattın.Başlarda küçük bir kızın hayran olduğu o yakışıklı basketçi çocuktun benim için.Sonra sıradan bir arkadaş, hani şu gençlik dönemlerinde birbirmize bulaştığımız sıralar.Sonraysa en yakın arkadaş,birbirimize hoşlandığımız kişileri anlatırdık ya da sana kız ayarlama da yardımcı olurdum.Sonra ikimiz hakkında hep "büyüyünce çıkarlar, evlenirler" tarzı söylentiler var birde.Aslında komik olan bu geçen 5 yıl boyunca içimde her zaman sana karşı bir sevginin varoluşu. Bunu kendime bile itiraf edemezken insanların 13-14 yaşında ki bu sana aşık kıza "siz ilerde evlenirsiniz" falan demesi o kızı ne kadar mutlu ediyordu.Ama bi yandan o kişilere " saçmalamayın biz en yakın arkadaşız" demek zorunda kalırdı o küçük kız çünkü biliyordu ki o yakışıklı basketçi çocuk ona hayatta bakmazdı.Ergenlik dönemi malum ne kadarda ağır geçirmişim..
Sonra bir gün , ben 14 sen 16 yaşındayken, senin çevrende istemiceğin kadar güzel kız varken beni seçmen..Üstelik senden hoşlandığımı ufacık bir ihtimal bile anlamış olma şansın yokken..Ah sevgilim sana hayır dediğimde beni nasılda güzel ikna etmiştin.Sen -ki hiç kimseyi sevmediğini en iyi bilen bendim- bana gerçekten aşık olmuştun..Fakat ben neden sevememiştim seni?Ben neden sana o kadar kötü davranmıştım..5yıllık arkadaşlık,hayranlık sonucu sen benimdin , niye bu sadece bi elde etme hevesiymiş benim için?Çıktığımız ilk andan itibaren sana olan hislerim neden söndü?Neden o arkadaşken bana yaptığın ufacık bi hareketle benim içimi titreten yakışıklıya karşı hiç bir şey hissetmiyordum şu an?
Ben salak gibi sana kötü davrandıkça sen beni daha da çok sevmeye başladın, ayrılmak gittikçe zor oldu.Ayrılamıyordum ama ayrılmayı her şeyden çok istiyordum.Çok güzel şeyler yaşıyorduk ama ben hiçbirinin değerini bilemiyordum.
Sonra 2 ay sana dayanabildikten sonra senden ayrıldım.Hem de lise heveslerim için.
Sen her şeyi alttan alırdın , %100 haklıyken bile yinede özür dilerdin neden çünkü seni aptal bi lise hevesi yüzünden bırakan o kızı -yani beni- kaybetmemek için!Sonra noldu?o kızın senden sonra ki 3. sevgilisi seni hayatından çıkarmasını istedi ve bende itiraz bile etmeden seni hayatımdan çıkardım.
*şimdi ne haldeyim sevgilim biliyor musun?
nerdeyse 2 yıllık bir ilişkim var.üstelik beni çok seviyor ve bende başlarda seni hayatımdan çıkartmamı istediğinde hiç bir şey diyemicek kadar çok seviyordum.Ama şu an , şu an varya pişman olmanın ne demek olduğunu çok iyi biliyorum.belki sadece 17 yaşımda olabilirim ama belki de 40 yaşında olan birinden daha fazla hata yapmış gibi hissediyorum.Seni çok seviyorum ben çok hemde..Ama bunu kendime bile itiraf edemiyorum biliyor musun?Çünkü her seferinde seni kaybetmemi sağlayan nedenler canımı yakıyor.Kendime bunların hiçbirini yakıştıramıyorum ben sevgilim..Senden ne kadar özür dilesem az.Bu gururum, bir tek sende işlemiyor, karşına geçip arkadaş olmak için bile yalvarabilirim sana o derece..Seni tam 1 yıldır görmüyorum.Görmediğim zaman unutmam gerekir ama ben daha çok hatırlıyorum.Her geçen gün iyice korkuyorum, içimde ki bütün umutlar sönüyor sanki.Seni kaybetmekten delicesine korkuyorum, sürekli yapmadığım şeyler yapıyorum karşıma fotoğrafını açıyorum ve sanki gerçekten bana bakıyormuşsun gibi hissedip yüzüne karşı belkide hiçbir zaman söyleyemiceklerimi söylüyorum.Saatlerce ağlıyorum kimi zaman..
Ben seni farklı seviyorum derken bunlardan bahsetmiştim.Ben seni karşılıksız seviyorum, benim olsan da olmasan da hep seviceğim tek kişisin.
Seni o kadar farklı seviyorum ki sevgilim , öpüşmekmiş oymuş buymuş tarzı şeyleri seninle hiçbir zaman aynı kefeye koyamıyorum bile.Bunlar bana o kadar dünyevi şeyler geliyor ki , ben bize sadece sarılmayı yakıştırıyorum.Seni karşımda görüp sana koşa koşa gelip boynuna atlıyıp sımsıkı sarıldığımı hayal ediyorum.Şu an bi foruma içimi döküyorum ve muhtemelen hiç kimse okumıcak çünkü oldukça uzun ve yazı yazma becerim pek olmadığı için akıcıda değil.Ama olurda birgün tekrar birlikte olursak bunları senin yüzüne söylicem, seni gerçekten ne kadar fazla sevdiğimi, sana çok haksızlık ettiğimi...sanırım şimdi uyumalıyım sevgilim.Şu an başkasına ait olsan bile benim için hep benim olarak kalıcaksın.Tatlı rüyalar sevgilim
Ah sevgilim şu an neler yaşadığımı bir bilsen keşke.Seninle 7yıllık arkadaşlığımız boyunca bana her türlü duyguyu yaşattın.Başlarda küçük bir kızın hayran olduğu o yakışıklı basketçi çocuktun benim için.Sonra sıradan bir arkadaş, hani şu gençlik dönemlerinde birbirmize bulaştığımız sıralar.Sonraysa en yakın arkadaş,birbirimize hoşlandığımız kişileri anlatırdık ya da sana kız ayarlama da yardımcı olurdum.Sonra ikimiz hakkında hep "büyüyünce çıkarlar, evlenirler" tarzı söylentiler var birde.Aslında komik olan bu geçen 5 yıl boyunca içimde her zaman sana karşı bir sevginin varoluşu. Bunu kendime bile itiraf edemezken insanların 13-14 yaşında ki bu sana aşık kıza "siz ilerde evlenirsiniz" falan demesi o kızı ne kadar mutlu ediyordu.Ama bi yandan o kişilere " saçmalamayın biz en yakın arkadaşız" demek zorunda kalırdı o küçük kız çünkü biliyordu ki o yakışıklı basketçi çocuk ona hayatta bakmazdı.Ergenlik dönemi malum ne kadarda ağır geçirmişim..
Sonra bir gün , ben 14 sen 16 yaşındayken, senin çevrende istemiceğin kadar güzel kız varken beni seçmen..Üstelik senden hoşlandığımı ufacık bir ihtimal bile anlamış olma şansın yokken..Ah sevgilim sana hayır dediğimde beni nasılda güzel ikna etmiştin.Sen -ki hiç kimseyi sevmediğini en iyi bilen bendim- bana gerçekten aşık olmuştun..Fakat ben neden sevememiştim seni?Ben neden sana o kadar kötü davranmıştım..5yıllık arkadaşlık,hayranlık sonucu sen benimdin , niye bu sadece bi elde etme hevesiymiş benim için?Çıktığımız ilk andan itibaren sana olan hislerim neden söndü?Neden o arkadaşken bana yaptığın ufacık bi hareketle benim içimi titreten yakışıklıya karşı hiç bir şey hissetmiyordum şu an?
Ben salak gibi sana kötü davrandıkça sen beni daha da çok sevmeye başladın, ayrılmak gittikçe zor oldu.Ayrılamıyordum ama ayrılmayı her şeyden çok istiyordum.Çok güzel şeyler yaşıyorduk ama ben hiçbirinin değerini bilemiyordum.
Sonra 2 ay sana dayanabildikten sonra senden ayrıldım.Hem de lise heveslerim için.
Sen her şeyi alttan alırdın , %100 haklıyken bile yinede özür dilerdin neden çünkü seni aptal bi lise hevesi yüzünden bırakan o kızı -yani beni- kaybetmemek için!Sonra noldu?o kızın senden sonra ki 3. sevgilisi seni hayatından çıkarmasını istedi ve bende itiraz bile etmeden seni hayatımdan çıkardım.
*şimdi ne haldeyim sevgilim biliyor musun?
nerdeyse 2 yıllık bir ilişkim var.üstelik beni çok seviyor ve bende başlarda seni hayatımdan çıkartmamı istediğinde hiç bir şey diyemicek kadar çok seviyordum.Ama şu an , şu an varya pişman olmanın ne demek olduğunu çok iyi biliyorum.belki sadece 17 yaşımda olabilirim ama belki de 40 yaşında olan birinden daha fazla hata yapmış gibi hissediyorum.Seni çok seviyorum ben çok hemde..Ama bunu kendime bile itiraf edemiyorum biliyor musun?Çünkü her seferinde seni kaybetmemi sağlayan nedenler canımı yakıyor.Kendime bunların hiçbirini yakıştıramıyorum ben sevgilim..Senden ne kadar özür dilesem az.Bu gururum, bir tek sende işlemiyor, karşına geçip arkadaş olmak için bile yalvarabilirim sana o derece..Seni tam 1 yıldır görmüyorum.Görmediğim zaman unutmam gerekir ama ben daha çok hatırlıyorum.Her geçen gün iyice korkuyorum, içimde ki bütün umutlar sönüyor sanki.Seni kaybetmekten delicesine korkuyorum, sürekli yapmadığım şeyler yapıyorum karşıma fotoğrafını açıyorum ve sanki gerçekten bana bakıyormuşsun gibi hissedip yüzüne karşı belkide hiçbir zaman söyleyemiceklerimi söylüyorum.Saatlerce ağlıyorum kimi zaman..
Ben seni farklı seviyorum derken bunlardan bahsetmiştim.Ben seni karşılıksız seviyorum, benim olsan da olmasan da hep seviceğim tek kişisin.
Seni o kadar farklı seviyorum ki sevgilim , öpüşmekmiş oymuş buymuş tarzı şeyleri seninle hiçbir zaman aynı kefeye koyamıyorum bile.Bunlar bana o kadar dünyevi şeyler geliyor ki , ben bize sadece sarılmayı yakıştırıyorum.Seni karşımda görüp sana koşa koşa gelip boynuna atlıyıp sımsıkı sarıldığımı hayal ediyorum.Şu an bi foruma içimi döküyorum ve muhtemelen hiç kimse okumıcak çünkü oldukça uzun ve yazı yazma becerim pek olmadığı için akıcıda değil.Ama olurda birgün tekrar birlikte olursak bunları senin yüzüne söylicem, seni gerçekten ne kadar fazla sevdiğimi, sana çok haksızlık ettiğimi...sanırım şimdi uyumalıyım sevgilim.Şu an başkasına ait olsan bile benim için hep benim olarak kalıcaksın.Tatlı rüyalar sevgilim
zaten cok doluyumm 
