İyi geceler herkese
Gece gece kızımın bugün bana dediği bu cümle ile uyuyamadım ağlıyorum
Kızım henüz 6yaşına girdi geçtiğimiz hafta ikizi de var.O da kız..
Geçen gün bir konu açmıştım ikizine göre daha zor bir çocuk diye.
Bugün de beni üzdü zaten başka bir durumdan dolayı da gergindim dışardaydık ben de o an “aslında dışarı çıkarken sizi babaanneye bıraksaydım keşke off off” dedim evet o an için hata olabilir dediğim ama olamaz mı insan daralıp gerilip diyemez mi
ki defalarca uyardığım bir sebeple üzdü beni.
Bi baktım kızım bana ağlayarak “keşke sen de çocuk yapmasaydın” dedi.
İstenmediğini falan düşündü o an öyle hissettim.
Çok çok üzüldüm öptüm sarıldım kokladım Özür diledim üstünden çok saat geçti ama ben kendime gelemiyorum
Kızım beni sevmiyor ya da onu sevmediğimi düşünüyor bence..
Halbuki tam 10 yıl bekledim ben onları
Neler yapmadım ki anne olmak için
Ama bazen sinirleniyorum kızıyorum,dövmedim asla dövmem de ama kızmak bağırmak istemesem de bazen onları üzecek kelimeler sarf edebiliyorum
Sırf bunun için psikologdan randevu aldım kızmamın dozunu ayarlayabilmek,sesimin kızacaksam da korkutacak seviyede olmasın diye..
Doldum taştım sizlerle paylaşmak istedim
Evlat olayı hem çok tatlı hem çok acılı
Hele ki uyuduklarında böğrüme taş oturuyor herkes böyle mi ben mi fazla hassas düşünüyorum tartıyorum biçiyorum yine ağlıyorum, ağlamaktan içim şişti