sevgilimi çok sevmeme rağmen terkettim

yenGEnC .!.:

Elem terefis kem gözlere şiş
Böyle bir aşk görülmemiştir dünyada

Genişletmek için tıkla...

morvenus .!.:

merhabalar. ben eski sevgilimle (i) üniversitede tanıştım. ilk 15te olan fakat çok yobaz insanın olduğu bir yerdeydi. ikimizin de çok arkadaşı yoktu. ortak bir erkek arkadaşımız (osman diyeceğim) sayesinde tanıştık. Bana çok düşkündü. Herşey başta çok güzel gidiyordu. Birbirimizin en yakın arkadaşı olmuştuk. bir gün osman sarhoşken bana "seni öpmek istiyorum" vs dedi ben de sertçe tepki verdim. sevgilime söyleyemedim. ama tüm akşam osman saçlarımla oynadı. ertesi gün sevgilime anlatınca sarhoş olduğu içindir ciddi değildir falan dedi. fazla yakın olmadıkları için bu konuyu kapattım. İlişkimizin ilk yıllarında çok siyasetle uğraştı. ben uğraşmasını istemiyordum ama onun dışında bi sorunumuz yoktu. ama bu konuda çok dik kafalıydı ve çok kalbimi kırdı bu yüzden. 2 senenin sonunda çok kavga etmeye başladık. Yanımda kızların ona asılmasına izin veriyor sonra beni kıskançlıkla suçluyordu. hatta bi kere bi kız onu benim kolumdan çekip koluna girdi ve yanımdan aldı götürdü.. sonra kapandı bu konu. Bu sırada benim normal bir erkek arkadaşım bana ilanı aşk etti bu sırada hayatımda onun olduğunu bilmesine rağmen, ben tabii ki reddettim ve görüşmeyi kestim. ama ona geç söyledim çünkü siyasetle uğraştığı için okulda onu sevmiyorlardı ve kavga olursa zarar görür diye korktum. Ama o bunu sorun haline getirdi ve diğer kavgalarla birleşti. o sırada benim bir sağlık sorunum vardı. annem yanıma gelecekti. annemle tanışmak istediğini söyledi. benim durumum çok kötüydü. ama sözünde durmadı ve beni o durumda sadece mesajla terketti. o terkediliş bende çok büyük travma yarattı. meğer ayrıldığımızda hamileymişim ve ameliyat olunca düşürdüm. ona da söyleyemedim. 2 ay boyu sadece ağladım. birisiyle sevgili olduğunu öğrendim. hiç iletişime geçmedik. 4-5 ay sonra sarhoşken beni aradı. ortak arkadaşımız osman konuşmamızı engellemeye çalıştı. sonra buluştuk buluşmaya osman da geldi, beni suçladı, ben de ikimizi ilgilendiren konular senin burda olman bile saçma falan dedim ama her buluşmaya geldi. o sırada o kızla hala sevgiliydi. onu terket dedim terketti, her görüşmeye çiçeklerle geldi, ayağıma kapandı. ben de ona hala aşıktım, barıştık. birkaç gün sonra ev arkadaşlarının istememesi yüzünden (osman da dahil) benden yine ayrıldı. sonra tekrar görüşmek istedi, ben yine görüştüm, bu sefer yüksek lisans yapacağım vs gibi saçma sebeplerden yine ayrıldı. ben de çok kızdım. 9 ay kadar onu beklemiştim, ben de biriyle ilişkiye başladım ama yürütemedim. ailemin yanına taşındım. bu sefer yine bana ulaştı, çok yalvardı. ailenle tanışacağım, yüzük takalım vs. ben de kabul ettim . çok seviyordum, gözüm hiç kimseyi görmüyordu. pandemi yasakları bitince yanına geri taşındım. iş buldum. ama ben osmanı bırakmam dedi. üçümüz kalacaktık yani aynı evde. ben de osman birkaç ay sonra taşınır gider diye düşünüyordum öyle kabul ettim. ikisi biz ayrıyken aşırı samimi olmuş. her anımızda osman yanımızda, ben de ayrı bir erkek evde olduğu için aşırı tedirginim. bir de çok pisler. işe gidip geliyorum bir yandan. sonra osmanın gitmesi yalan oldu. temizlik konularından kavgalar da çıkmaya başladı. bir de osman sürekli içki içmeye teşvik ediyor. ben de sürekli içip evi dağıtmalarından rahatsızım. yüzük konusu da rafa kalktı. sürekli osmanla gülüşüp eğleniyor bana gelince sıkılıyor sanki yanımda. 1 sene iyi kötü geçti doğum günümde yine içildi. benim de osmanla aramda sanki soğuk savaş var, sevgilimle aram kötü diye iyi davranmaya çalışıyordum. üçümüz film izliyorduk. sevgilim gidip yattı. osman yanıma yaklaşıp elimi tuttu. ben elimi çektim tekrar tuttu. elini omzuma attı ben de kalkıp gittim. sevgilime söylemeye korktum inanmayacak diye. bu sırada osmanın sevgilimin ailesine beni kötülediğini öğrendim. 1 ay sonra kendisine anlattım. yine sarhoşluktandır arkadaşça tutmuştur dedi. ben de bu durumu normal bulamadım ve bu kadar çok hayatımızda olmasını istemiyorum dedim. vay efendim ben onu arkadaşını kıskanıyormuşum, yalnız bırakıyormuşum, karışamazmışım vs. bağırdı çağırdı. gitti arkadaşının yanına yattı. ben durumu kabul edemedim ve evden çıkıp gittim. ben yokken konuşmuşlar çocuk da kabul etmiş evet elini tuttum demiş. ama ben sorun çıkaran iftira atan gibi oldum. çok büyük kavga ettik ve ikisi evden çıkıp gitti. ben sevgilimin annesini arayıp anlattım (çok samimiydik) . o da bana hak vermedi. ama seneler önceki olay olduğu için nnormal kabul edemiyordum. sonra eve geldiler ve ben panik atak geçirdim. osman bana sarıldı (sakinleştirmek için) ayy canım üzülme falan yaptı ve sevgilim öyle normale döndü. ama ben çok öfkeliydim buna. bi süre sonra yine bunun kavgası oldu ve beni yere ittirdi, yere düştüm. ameliyat oldum demiştim. belim kitlendi ve ayağa kalkamadım, ambulans çağırdım, ertesi gün kpss vardı. surat yapa yapa yanıma geldi hastaneye halbuki ben gelme demiştim. sanki beni kendisi ittirmemiş gibi. orda da benle osman ilgilendi. ağrı kesici iğneden birkaç saat sonra ayağa kalktım diye bana numaracı falan dedi ama sonuçlara göre ittirmesiyle belimde çatlak oluşmuş... çok da umursamadı. benim de niyetim kpssyi geçirip ailemin yanına gitmek, ayrılmaktı. öyle de oldu ve memlekete dönünce aramızda soğukluk oluştu. zaten o da ailesinin evine arkadaşını da götürmüştü. midem bulanıyodu artık ilişkilerinden. 1 ay boyu doğru düzgün iletişime geçmedik. günaydın, keyfin nasıl, nasıl gidiyor, iyi geceler mesajları. bi süre sonra bana mesaj attı yanıma gel (ailesinin evi) gezelim,birlikte olalım, ailem seni özledi vs. ben gitmekte kararsızdım ayrılmayı düşünüyordum ama bi yandan da böyle bi adım hoşuma gitti ve yanına gittim. orda yanlışlaırnın farkına vardığını, telafi edeceğini, beni kaybetmek istemediğini beni çok özlediğini vs söyledi. içten görünüyordu ben de çok mutlu oldum. evimize döndük bi süre sonra. osman birkaç ay gelmeyecekti. dönünce yazın soğuk olduğumuz zamanlar osmanla mesajlarını okuyup beni aldattığını öğrendim. zaten bişeyler hissetmiştim ama konduramamıştım. osman bana bir sürü hakaret etmiş, o da gülüp geçmiş sadece. hepsi öncedendi artık değerini anladım falan dedi ve ben yine affettim.... birkaç kez dışında aramızda hiç sorun olmadı. osman gelince üçümüz oturup konusalım dedi. ben istemiyordum ama adım atayım diye kabul ettim. o gelince söz verdiği gibi arkamda durmadı. bağırdı çağırdı küfür etti bana. çok büyük boşluğa düşmüştüm her oturup konuşmak istediğimde beni tersliyordu. sürekli ağlıyordum. bana sürekli bana duygusal şiddet uyguluyorsun makale baktım sende aynısı var, eski sevgilim daha iyiydi keşke ayrılmasaydım, senle bir ömür ızdıraba mahkumum falan diyordu. bu sırada bir kere de osman yüzünden kolumu morartmıştı. ama herşeyin sonu benim onu tahrik ettiğimdi. hep ben suçluydum yani. o sırada internetten birisi mesaj atmıstı ben de ona olayı üstünkörü anlatıp fazla mı tepki veriyorum diye sordum. o da ayrılmamı öğütledi doğal olarak ama ben ayrılamıyordum bi türlü. onla konusmaya devam ettim ama. çok mutlu oluyordum. sanki ruh eşimi bulmuştum. bi süre sonra görüştüğümüzü farketti ve ayrıldık. ben evden gittim. benle barışmayı düşünüyordu ama ben istemedim. sanki kendimi ondan ayrılmaya mecbur bırakmıştım. ayrıldıktan sonra konuştuğumuzda da arkadaşını savunmaya devam etmişti çünkü. yanlış yaptığımı biliyorum ama sanki bu yanlışı yaparak doğruyu yapmış gibi hissediyorum. sizce öyle mi? uzun olduysa üzgünüm...

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

Elem terefis kem gözlere şiş
Böyle bir aşk görülmemiştir dünyada

Genişletmek için tıkla...

Bibibella .!.:

Konu sahibi gör gör yengenc bile bu kadar uzun yazıdan bezmiş kısacık cevap vermiş sen düşün durumun ne vahim

Genişletmek için tıkla...

Katipsondanbir .!.:

Buna uygun bir hikayeni bekliyorum ben , böyle tatmin olmadım

Genişletmek için tıkla...

morvenus .!.:

merhabalar. ben eski sevgilimle (i) üniversitede tanıştım. ilk 15te olan fakat çok yobaz insanın olduğu bir yerdeydi. ikimizin de çok arkadaşı yoktu. ortak bir erkek arkadaşımız (osman diyeceğim) sayesinde tanıştık. Bana çok düşkündü. Herşey başta çok güzel gidiyordu. Birbirimizin en yakın arkadaşı olmuştuk. bir gün osman sarhoşken bana "seni öpmek istiyorum" vs dedi ben de sertçe tepki verdim. sevgilime söyleyemedim. ama tüm akşam osman saçlarımla oynadı. ertesi gün sevgilime anlatınca sarhoş olduğu içindir ciddi değildir falan dedi. fazla yakın olmadıkları için bu konuyu kapattım. İlişkimizin ilk yıllarında çok siyasetle uğraştı. ben uğraşmasını istemiyordum ama onun dışında bi sorunumuz yoktu. ama bu konuda çok dik kafalıydı ve çok kalbimi kırdı bu yüzden. 2 senenin sonunda çok kavga etmeye başladık. Yanımda kızların ona asılmasına izin veriyor sonra beni kıskançlıkla suçluyordu. hatta bi kere bi kız onu benim kolumdan çekip koluna girdi ve yanımdan aldı götürdü.. sonra kapandı bu konu. Bu sırada benim normal bir erkek arkadaşım bana ilanı aşk etti bu sırada hayatımda onun olduğunu bilmesine rağmen, ben tabii ki reddettim ve görüşmeyi kestim. ama ona geç söyledim çünkü siyasetle uğraştığı için okulda onu sevmiyorlardı ve kavga olursa zarar görür diye korktum. Ama o bunu sorun haline getirdi ve diğer kavgalarla birleşti. o sırada benim bir sağlık sorunum vardı. annem yanıma gelecekti. annemle tanışmak istediğini söyledi. benim durumum çok kötüydü. ama sözünde durmadı ve beni o durumda sadece mesajla terketti. o terkediliş bende çok büyük travma yarattı. meğer ayrıldığımızda hamileymişim ve ameliyat olunca düşürdüm. ona da söyleyemedim. 2 ay boyu sadece ağladım. birisiyle sevgili olduğunu öğrendim. hiç iletişime geçmedik. 4-5 ay sonra sarhoşken beni aradı. ortak arkadaşımız osman konuşmamızı engellemeye çalıştı. sonra buluştuk buluşmaya osman da geldi, beni suçladı, ben de ikimizi ilgilendiren konular senin burda olman bile saçma falan dedim ama her buluşmaya geldi. o sırada o kızla hala sevgiliydi. onu terket dedim terketti, her görüşmeye çiçeklerle geldi, ayağıma kapandı. ben de ona hala aşıktım, barıştık. birkaç gün sonra ev arkadaşlarının istememesi yüzünden (osman da dahil) benden yine ayrıldı. sonra tekrar görüşmek istedi, ben yine görüştüm, bu sefer yüksek lisans yapacağım vs gibi saçma sebeplerden yine ayrıldı. ben de çok kızdım. 9 ay kadar onu beklemiştim, ben de biriyle ilişkiye başladım ama yürütemedim. ailemin yanına taşındım. bu sefer yine bana ulaştı, çok yalvardı. ailenle tanışacağım, yüzük takalım vs. ben de kabul ettim . çok seviyordum, gözüm hiç kimseyi görmüyordu. pandemi yasakları bitince yanına geri taşındım. iş buldum. ama ben osmanı bırakmam dedi. üçümüz kalacaktık yani aynı evde. ben de osman birkaç ay sonra taşınır gider diye düşünüyordum öyle kabul ettim. ikisi biz ayrıyken aşırı samimi olmuş. her anımızda osman yanımızda, ben de ayrı bir erkek evde olduğu için aşırı tedirginim. bir de çok pisler. işe gidip geliyorum bir yandan. sonra osmanın gitmesi yalan oldu. temizlik konularından kavgalar da çıkmaya başladı. bir de osman sürekli içki içmeye teşvik ediyor. ben de sürekli içip evi dağıtmalarından rahatsızım. yüzük konusu da rafa kalktı. sürekli osmanla gülüşüp eğleniyor bana gelince sıkılıyor sanki yanımda. 1 sene iyi kötü geçti doğum günümde yine içildi. benim de osmanla aramda sanki soğuk savaş var, sevgilimle aram kötü diye iyi davranmaya çalışıyordum. üçümüz film izliyorduk. sevgilim gidip yattı. osman yanıma yaklaşıp elimi tuttu. ben elimi çektim tekrar tuttu. elini omzuma attı ben de kalkıp gittim. sevgilime söylemeye korktum inanmayacak diye. bu sırada osmanın sevgilimin ailesine beni kötülediğini öğrendim. 1 ay sonra kendisine anlattım. yine sarhoşluktandır arkadaşça tutmuştur dedi. ben de bu durumu normal bulamadım ve bu kadar çok hayatımızda olmasını istemiyorum dedim. vay efendim ben onu arkadaşını kıskanıyormuşum, yalnız bırakıyormuşum, karışamazmışım vs. bağırdı çağırdı. gitti arkadaşının yanına yattı. ben durumu kabul edemedim ve evden çıkıp gittim. ben yokken konuşmuşlar çocuk da kabul etmiş evet elini tuttum demiş. ama ben sorun çıkaran iftira atan gibi oldum. çok büyük kavga ettik ve ikisi evden çıkıp gitti. ben sevgilimin annesini arayıp anlattım (çok samimiydik) . o da bana hak vermedi. ama seneler önceki olay olduğu için nnormal kabul edemiyordum. sonra eve geldiler ve ben panik atak geçirdim. osman bana sarıldı (sakinleştirmek için) ayy canım üzülme falan yaptı ve sevgilim öyle normale döndü. ama ben çok öfkeliydim buna. bi süre sonra yine bunun kavgası oldu ve beni yere ittirdi, yere düştüm. ameliyat oldum demiştim. belim kitlendi ve ayağa kalkamadım, ambulans çağırdım, ertesi gün kpss vardı. surat yapa yapa yanıma geldi hastaneye halbuki ben gelme demiştim. sanki beni kendisi ittirmemiş gibi. orda da benle osman ilgilendi. ağrı kesici iğneden birkaç saat sonra ayağa kalktım diye bana numaracı falan dedi ama sonuçlara göre ittirmesiyle belimde çatlak oluşmuş... çok da umursamadı. benim de niyetim kpssyi geçirip ailemin yanına gitmek, ayrılmaktı. öyle de oldu ve memlekete dönünce aramızda soğukluk oluştu. zaten o da ailesinin evine arkadaşını da götürmüştü. midem bulanıyodu artık ilişkilerinden. 1 ay boyu doğru düzgün iletişime geçmedik. günaydın, keyfin nasıl, nasıl gidiyor, iyi geceler mesajları. bi süre sonra bana mesaj attı yanıma gel (ailesinin evi) gezelim,birlikte olalım, ailem seni özledi vs. ben gitmekte kararsızdım ayrılmayı düşünüyordum ama bi yandan da böyle bi adım hoşuma gitti ve yanına gittim. orda yanlışlaırnın farkına vardığını, telafi edeceğini, beni kaybetmek istemediğini beni çok özlediğini vs söyledi. içten görünüyordu ben de çok mutlu oldum. evimize döndük bi süre sonra. osman birkaç ay gelmeyecekti. dönünce yazın soğuk olduğumuz zamanlar osmanla mesajlarını okuyup beni aldattığını öğrendim. zaten bişeyler hissetmiştim ama konduramamıştım. osman bana bir sürü hakaret etmiş, o da gülüp geçmiş sadece. hepsi öncedendi artık değerini anladım falan dedi ve ben yine affettim.... birkaç kez dışında aramızda hiç sorun olmadı. osman gelince üçümüz oturup konusalım dedi. ben istemiyordum ama adım atayım diye kabul ettim. o gelince söz verdiği gibi arkamda durmadı. bağırdı çağırdı küfür etti bana. çok büyük boşluğa düşmüştüm her oturup konuşmak istediğimde beni tersliyordu. sürekli ağlıyordum. bana sürekli bana duygusal şiddet uyguluyorsun makale baktım sende aynısı var, eski sevgilim daha iyiydi keşke ayrılmasaydım, senle bir ömür ızdıraba mahkumum falan diyordu. bu sırada bir kere de osman yüzünden kolumu morartmıştı. ama herşeyin sonu benim onu tahrik ettiğimdi. hep ben suçluydum yani. o sırada internetten birisi mesaj atmıstı ben de ona olayı üstünkörü anlatıp fazla mı tepki veriyorum diye sordum. o da ayrılmamı öğütledi doğal olarak ama ben ayrılamıyordum bi türlü. onla konusmaya devam ettim ama. çok mutlu oluyordum. sanki ruh eşimi bulmuştum. bi süre sonra görüştüğümüzü farketti ve ayrıldık. ben evden gittim. benle barışmayı düşünüyordu ama ben istemedim. sanki kendimi ondan ayrılmaya mecbur bırakmıştım. ayrıldıktan sonra konuştuğumuzda da arkadaşını savunmaya devam etmişti çünkü. yanlış yaptığımı biliyorum ama sanki bu yanlışı yaparak doğruyu yapmış gibi hissediyorum. sizce öyle mi? uzun olduysa üzgünüm...

Genişletmek için tıkla...

morvenus .!.:

merhabalar. ben eski sevgilimle (i) üniversitede tanıştım. ilk 15te olan fakat çok yobaz insanın olduğu bir yerdeydi. ikimizin de çok arkadaşı yoktu. ortak bir erkek arkadaşımız (osman diyeceğim) sayesinde tanıştık. Bana çok düşkündü. Herşey başta çok güzel gidiyordu. Birbirimizin en yakın arkadaşı olmuştuk. bir gün osman sarhoşken bana "seni öpmek istiyorum" vs dedi ben de sertçe tepki verdim. sevgilime söyleyemedim. ama tüm akşam osman saçlarımla oynadı. ertesi gün sevgilime anlatınca sarhoş olduğu içindir ciddi değildir falan dedi. fazla yakın olmadıkları için bu konuyu kapattım. İlişkimizin ilk yıllarında çok siyasetle uğraştı. ben uğraşmasını istemiyordum ama onun dışında bi sorunumuz yoktu. ama bu konuda çok dik kafalıydı ve çok kalbimi kırdı bu yüzden. 2 senenin sonunda çok kavga etmeye başladık. Yanımda kızların ona asılmasına izin veriyor sonra beni kıskançlıkla suçluyordu. hatta bi kere bi kız onu benim kolumdan çekip koluna girdi ve yanımdan aldı götürdü.. sonra kapandı bu konu. Bu sırada benim normal bir erkek arkadaşım bana ilanı aşk etti bu sırada hayatımda onun olduğunu bilmesine rağmen, ben tabii ki reddettim ve görüşmeyi kestim. ama ona geç söyledim çünkü siyasetle uğraştığı için okulda onu sevmiyorlardı ve kavga olursa zarar görür diye korktum. Ama o bunu sorun haline getirdi ve diğer kavgalarla birleşti. o sırada benim bir sağlık sorunum vardı. annem yanıma gelecekti. annemle tanışmak istediğini söyledi. benim durumum çok kötüydü. ama sözünde durmadı ve beni o durumda sadece mesajla terketti. o terkediliş bende çok büyük travma yarattı. meğer ayrıldığımızda hamileymişim ve ameliyat olunca düşürdüm. ona da söyleyemedim. 2 ay boyu sadece ağladım. birisiyle sevgili olduğunu öğrendim. hiç iletişime geçmedik. 4-5 ay sonra sarhoşken beni aradı. ortak arkadaşımız osman konuşmamızı engellemeye çalıştı. sonra buluştuk buluşmaya osman da geldi, beni suçladı, ben de ikimizi ilgilendiren konular senin burda olman bile saçma falan dedim ama her buluşmaya geldi. o sırada o kızla hala sevgiliydi. onu terket dedim terketti, her görüşmeye çiçeklerle geldi, ayağıma kapandı. ben de ona hala aşıktım, barıştık. birkaç gün sonra ev arkadaşlarının istememesi yüzünden (osman da dahil) benden yine ayrıldı. sonra tekrar görüşmek istedi, ben yine görüştüm, bu sefer yüksek lisans yapacağım vs gibi saçma sebeplerden yine ayrıldı. ben de çok kızdım. 9 ay kadar onu beklemiştim, ben de biriyle ilişkiye başladım ama yürütemedim. ailemin yanına taşındım. bu sefer yine bana ulaştı, çok yalvardı. ailenle tanışacağım, yüzük takalım vs. ben de kabul ettim . çok seviyordum, gözüm hiç kimseyi görmüyordu. pandemi yasakları bitince yanına geri taşındım. iş buldum. ama ben osmanı bırakmam dedi. üçümüz kalacaktık yani aynı evde. ben de osman birkaç ay sonra taşınır gider diye düşünüyordum öyle kabul ettim. ikisi biz ayrıyken aşırı samimi olmuş. her anımızda osman yanımızda, ben de ayrı bir erkek evde olduğu için aşırı tedirginim. bir de çok pisler. işe gidip geliyorum bir yandan. sonra osmanın gitmesi yalan oldu. temizlik konularından kavgalar da çıkmaya başladı. bir de osman sürekli içki içmeye teşvik ediyor. ben de sürekli içip evi dağıtmalarından rahatsızım. yüzük konusu da rafa kalktı. sürekli osmanla gülüşüp eğleniyor bana gelince sıkılıyor sanki yanımda. 1 sene iyi kötü geçti doğum günümde yine içildi. benim de osmanla aramda sanki soğuk savaş var, sevgilimle aram kötü diye iyi davranmaya çalışıyordum. üçümüz film izliyorduk. sevgilim gidip yattı. osman yanıma yaklaşıp elimi tuttu. ben elimi çektim tekrar tuttu. elini omzuma attı ben de kalkıp gittim. sevgilime söylemeye korktum inanmayacak diye. bu sırada osmanın sevgilimin ailesine beni kötülediğini öğrendim. 1 ay sonra kendisine anlattım. yine sarhoşluktandır arkadaşça tutmuştur dedi. ben de bu durumu normal bulamadım ve bu kadar çok hayatımızda olmasını istemiyorum dedim. vay efendim ben onu arkadaşını kıskanıyormuşum, yalnız bırakıyormuşum, karışamazmışım vs. bağırdı çağırdı. gitti arkadaşının yanına yattı. ben durumu kabul edemedim ve evden çıkıp gittim. ben yokken konuşmuşlar çocuk da kabul etmiş evet elini tuttum demiş. ama ben sorun çıkaran iftira atan gibi oldum. çok büyük kavga ettik ve ikisi evden çıkıp gitti. ben sevgilimin annesini arayıp anlattım (çok samimiydik) . o da bana hak vermedi. ama seneler önceki olay olduğu için nnormal kabul edemiyordum. sonra eve geldiler ve ben panik atak geçirdim. osman bana sarıldı (sakinleştirmek için) ayy canım üzülme falan yaptı ve sevgilim öyle normale döndü. ama ben çok öfkeliydim buna. bi süre sonra yine bunun kavgası oldu ve beni yere ittirdi, yere düştüm. ameliyat oldum demiştim. belim kitlendi ve ayağa kalkamadım, ambulans çağırdım, ertesi gün kpss vardı. surat yapa yapa yanıma geldi hastaneye halbuki ben gelme demiştim. sanki beni kendisi ittirmemiş gibi. orda da benle osman ilgilendi. ağrı kesici iğneden birkaç saat sonra ayağa kalktım diye bana numaracı falan dedi ama sonuçlara göre ittirmesiyle belimde çatlak oluşmuş... çok da umursamadı. benim de niyetim kpssyi geçirip ailemin yanına gitmek, ayrılmaktı. öyle de oldu ve memlekete dönünce aramızda soğukluk oluştu. zaten o da ailesinin evine arkadaşını da götürmüştü. midem bulanıyodu artık ilişkilerinden. 1 ay boyu doğru düzgün iletişime geçmedik. günaydın, keyfin nasıl, nasıl gidiyor, iyi geceler mesajları. bi süre sonra bana mesaj attı yanıma gel (ailesinin evi) gezelim,birlikte olalım, ailem seni özledi vs. ben gitmekte kararsızdım ayrılmayı düşünüyordum ama bi yandan da böyle bi adım hoşuma gitti ve yanına gittim. orda yanlışlaırnın farkına vardığını, telafi edeceğini, beni kaybetmek istemediğini beni çok özlediğini vs söyledi. içten görünüyordu ben de çok mutlu oldum. evimize döndük bi süre sonra. osman birkaç ay gelmeyecekti. dönünce yazın soğuk olduğumuz zamanlar osmanla mesajlarını okuyup beni aldattığını öğrendim. zaten bişeyler hissetmiştim ama konduramamıştım. osman bana bir sürü hakaret etmiş, o da gülüp geçmiş sadece. hepsi öncedendi artık değerini anladım falan dedi ve ben yine affettim.... birkaç kez dışında aramızda hiç sorun olmadı. osman gelince üçümüz oturup konusalım dedi. ben istemiyordum ama adım atayım diye kabul ettim. o gelince söz verdiği gibi arkamda durmadı. bağırdı çağırdı küfür etti bana. çok büyük boşluğa düşmüştüm her oturup konuşmak istediğimde beni tersliyordu. sürekli ağlıyordum. bana sürekli bana duygusal şiddet uyguluyorsun makale baktım sende aynısı var, eski sevgilim daha iyiydi keşke ayrılmasaydım, senle bir ömür ızdıraba mahkumum falan diyordu. bu sırada bir kere de osman yüzünden kolumu morartmıştı. ama herşeyin sonu benim onu tahrik ettiğimdi. hep ben suçluydum yani. o sırada internetten birisi mesaj atmıstı ben de ona olayı üstünkörü anlatıp fazla mı tepki veriyorum diye sordum. o da ayrılmamı öğütledi doğal olarak ama ben ayrılamıyordum bi türlü. onla konusmaya devam ettim ama. çok mutlu oluyordum. sanki ruh eşimi bulmuştum. bi süre sonra görüştüğümüzü farketti ve ayrıldık. ben evden gittim. benle barışmayı düşünüyordu ama ben istemedim. sanki kendimi ondan ayrılmaya mecbur bırakmıştım. ayrıldıktan sonra konuştuğumuzda da arkadaşını savunmaya devam etmişti çünkü. yanlış yaptığımı biliyorum ama sanki bu yanlışı yaparak doğruyu yapmış gibi hissediyorum. sizce öyle mi? uzun olduysa üzgünüm...

Genişletmek için tıkla...

morvenus .!.:

merhabalar. ben eski sevgilimle (i) üniversitede tanıştım. ilk 15te olan fakat çok yobaz insanın olduğu bir yerdeydi. ikimizin de çok arkadaşı yoktu. ortak bir erkek arkadaşımız (osman diyeceğim) sayesinde tanıştık. Bana çok düşkündü. Herşey başta çok güzel gidiyordu. Birbirimizin en yakın arkadaşı olmuştuk. bir gün osman sarhoşken bana "seni öpmek istiyorum" vs dedi ben de sertçe tepki verdim. sevgilime söyleyemedim. ama tüm akşam osman saçlarımla oynadı. ertesi gün sevgilime anlatınca sarhoş olduğu içindir ciddi değildir falan dedi. fazla yakın olmadıkları için bu konuyu kapattım. İlişkimizin ilk yıllarında çok siyasetle uğraştı. ben uğraşmasını istemiyordum ama onun dışında bi sorunumuz yoktu. ama bu konuda çok dik kafalıydı ve çok kalbimi kırdı bu yüzden. 2 senenin sonunda çok kavga etmeye başladık. Yanımda kızların ona asılmasına izin veriyor sonra beni kıskançlıkla suçluyordu. hatta bi kere bi kız onu benim kolumdan çekip koluna girdi ve yanımdan aldı götürdü.. sonra kapandı bu konu. Bu sırada benim normal bir erkek arkadaşım bana ilanı aşk etti bu sırada hayatımda onun olduğunu bilmesine rağmen, ben tabii ki reddettim ve görüşmeyi kestim. ama ona geç söyledim çünkü siyasetle uğraştığı için okulda onu sevmiyorlardı ve kavga olursa zarar görür diye korktum. Ama o bunu sorun haline getirdi ve diğer kavgalarla birleşti. o sırada benim bir sağlık sorunum vardı. annem yanıma gelecekti. annemle tanışmak istediğini söyledi. benim durumum çok kötüydü. ama sözünde durmadı ve beni o durumda sadece mesajla terketti. o terkediliş bende çok büyük travma yarattı. meğer ayrıldığımızda hamileymişim ve ameliyat olunca düşürdüm. ona da söyleyemedim. 2 ay boyu sadece ağladım. birisiyle sevgili olduğunu öğrendim. hiç iletişime geçmedik. 4-5 ay sonra sarhoşken beni aradı. ortak arkadaşımız osman konuşmamızı engellemeye çalıştı. sonra buluştuk buluşmaya osman da geldi, beni suçladı, ben de ikimizi ilgilendiren konular senin burda olman bile saçma falan dedim ama her buluşmaya geldi. o sırada o kızla hala sevgiliydi. onu terket dedim terketti, her görüşmeye çiçeklerle geldi, ayağıma kapandı. ben de ona hala aşıktım, barıştık. birkaç gün sonra ev arkadaşlarının istememesi yüzünden (osman da dahil) benden yine ayrıldı. sonra tekrar görüşmek istedi, ben yine görüştüm, bu sefer yüksek lisans yapacağım vs gibi saçma sebeplerden yine ayrıldı. ben de çok kızdım. 9 ay kadar onu beklemiştim, ben de biriyle ilişkiye başladım ama yürütemedim. ailemin yanına taşındım. bu sefer yine bana ulaştı, çok yalvardı. ailenle tanışacağım, yüzük takalım vs. ben de kabul ettim . çok seviyordum, gözüm hiç kimseyi görmüyordu. pandemi yasakları bitince yanına geri taşındım. iş buldum. ama ben osmanı bırakmam dedi. üçümüz kalacaktık yani aynı evde. ben de osman birkaç ay sonra taşınır gider diye düşünüyordum öyle kabul ettim. ikisi biz ayrıyken aşırı samimi olmuş. her anımızda osman yanımızda, ben de ayrı bir erkek evde olduğu için aşırı tedirginim. bir de çok pisler. işe gidip geliyorum bir yandan. sonra osmanın gitmesi yalan oldu. temizlik konularından kavgalar da çıkmaya başladı. bir de osman sürekli içki içmeye teşvik ediyor. ben de sürekli içip evi dağıtmalarından rahatsızım. yüzük konusu da rafa kalktı. sürekli osmanla gülüşüp eğleniyor bana gelince sıkılıyor sanki yanımda. 1 sene iyi kötü geçti doğum günümde yine içildi. benim de osmanla aramda sanki soğuk savaş var, sevgilimle aram kötü diye iyi davranmaya çalışıyordum. üçümüz film izliyorduk. sevgilim gidip yattı. osman yanıma yaklaşıp elimi tuttu. ben elimi çektim tekrar tuttu. elini omzuma attı ben de kalkıp gittim. sevgilime söylemeye korktum inanmayacak diye. bu sırada osmanın sevgilimin ailesine beni kötülediğini öğrendim. 1 ay sonra kendisine anlattım. yine sarhoşluktandır arkadaşça tutmuştur dedi. ben de bu durumu normal bulamadım ve bu kadar çok hayatımızda olmasını istemiyorum dedim. vay efendim ben onu arkadaşını kıskanıyormuşum, yalnız bırakıyormuşum, karışamazmışım vs. bağırdı çağırdı. gitti arkadaşının yanına yattı. ben durumu kabul edemedim ve evden çıkıp gittim. ben yokken konuşmuşlar çocuk da kabul etmiş evet elini tuttum demiş. ama ben sorun çıkaran iftira atan gibi oldum. çok büyük kavga ettik ve ikisi evden çıkıp gitti. ben sevgilimin annesini arayıp anlattım (çok samimiydik) . o da bana hak vermedi. ama seneler önceki olay olduğu için nnormal kabul edemiyordum. sonra eve geldiler ve ben panik atak geçirdim. osman bana sarıldı (sakinleştirmek için) ayy canım üzülme falan yaptı ve sevgilim öyle normale döndü. ama ben çok öfkeliydim buna. bi süre sonra yine bunun kavgası oldu ve beni yere ittirdi, yere düştüm. ameliyat oldum demiştim. belim kitlendi ve ayağa kalkamadım, ambulans çağırdım, ertesi gün kpss vardı. surat yapa yapa yanıma geldi hastaneye halbuki ben gelme demiştim. sanki beni kendisi ittirmemiş gibi. orda da benle osman ilgilendi. ağrı kesici iğneden birkaç saat sonra ayağa kalktım diye bana numaracı falan dedi ama sonuçlara göre ittirmesiyle belimde çatlak oluşmuş... çok da umursamadı. benim de niyetim kpssyi geçirip ailemin yanına gitmek, ayrılmaktı. öyle de oldu ve memlekete dönünce aramızda soğukluk oluştu. zaten o da ailesinin evine arkadaşını da götürmüştü. midem bulanıyodu artık ilişkilerinden. 1 ay boyu doğru düzgün iletişime geçmedik. günaydın, keyfin nasıl, nasıl gidiyor, iyi geceler mesajları. bi süre sonra bana mesaj attı yanıma gel (ailesinin evi) gezelim,birlikte olalım, ailem seni özledi vs. ben gitmekte kararsızdım ayrılmayı düşünüyordum ama bi yandan da böyle bi adım hoşuma gitti ve yanına gittim. orda yanlışlaırnın farkına vardığını, telafi edeceğini, beni kaybetmek istemediğini beni çok özlediğini vs söyledi. içten görünüyordu ben de çok mutlu oldum. evimize döndük bi süre sonra. osman birkaç ay gelmeyecekti. dönünce yazın soğuk olduğumuz zamanlar osmanla mesajlarını okuyup beni aldattığını öğrendim. zaten bişeyler hissetmiştim ama konduramamıştım. osman bana bir sürü hakaret etmiş, o da gülüp geçmiş sadece. hepsi öncedendi artık değerini anladım falan dedi ve ben yine affettim.... birkaç kez dışında aramızda hiç sorun olmadı. osman gelince üçümüz oturup konusalım dedi. ben istemiyordum ama adım atayım diye kabul ettim. o gelince söz verdiği gibi arkamda durmadı. bağırdı çağırdı küfür etti bana. çok büyük boşluğa düşmüştüm her oturup konuşmak istediğimde beni tersliyordu. sürekli ağlıyordum. bana sürekli bana duygusal şiddet uyguluyorsun makale baktım sende aynısı var, eski sevgilim daha iyiydi keşke ayrılmasaydım, senle bir ömür ızdıraba mahkumum falan diyordu. bu sırada bir kere de osman yüzünden kolumu morartmıştı. ama herşeyin sonu benim onu tahrik ettiğimdi. hep ben suçluydum yani. o sırada internetten birisi mesaj atmıstı ben de ona olayı üstünkörü anlatıp fazla mı tepki veriyorum diye sordum. o da ayrılmamı öğütledi doğal olarak ama ben ayrılamıyordum bi türlü. onla konusmaya devam ettim ama. çok mutlu oluyordum. sanki ruh eşimi bulmuştum. bi süre sonra görüştüğümüzü farketti ve ayrıldık. ben evden gittim. benle barışmayı düşünüyordu ama ben istemedim. sanki kendimi ondan ayrılmaya mecbur bırakmıştım. ayrıldıktan sonra konuştuğumuzda da arkadaşını savunmaya devam etmişti çünkü. yanlış yaptığımı biliyorum ama sanki bu yanlışı yaparak doğruyu yapmış gibi hissediyorum. sizce öyle mi? uzun olduysa üzgünüm...

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

Elem terefis kem gözlere şiş
Böyle bir aşk görülmemiştir dünyada

Genişletmek için tıkla...

morvenus .!.:

merhabalar. ben eski sevgilimle (i) üniversitede tanıştım. ilk 15te olan fakat çok yobaz insanın olduğu bir yerdeydi. ikimizin de çok arkadaşı yoktu. ortak bir erkek arkadaşımız (osman diyeceğim) sayesinde tanıştık. Bana çok düşkündü. Herşey başta çok güzel gidiyordu. Birbirimizin en yakın arkadaşı olmuştuk. bir gün osman sarhoşken bana "seni öpmek istiyorum" vs dedi ben de sertçe tepki verdim. sevgilime söyleyemedim. ama tüm akşam osman saçlarımla oynadı. ertesi gün sevgilime anlatınca sarhoş olduğu içindir ciddi değildir falan dedi. fazla yakın olmadıkları için bu konuyu kapattım. İlişkimizin ilk yıllarında çok siyasetle uğraştı. ben uğraşmasını istemiyordum ama onun dışında bi sorunumuz yoktu. ama bu konuda çok dik kafalıydı ve çok kalbimi kırdı bu yüzden. 2 senenin sonunda çok kavga etmeye başladık. Yanımda kızların ona asılmasına izin veriyor sonra beni kıskançlıkla suçluyordu. hatta bi kere bi kız onu benim kolumdan çekip koluna girdi ve yanımdan aldı götürdü.. sonra kapandı bu konu. Bu sırada benim normal bir erkek arkadaşım bana ilanı aşk etti bu sırada hayatımda onun olduğunu bilmesine rağmen, ben tabii ki reddettim ve görüşmeyi kestim. ama ona geç söyledim çünkü siyasetle uğraştığı için okulda onu sevmiyorlardı ve kavga olursa zarar görür diye korktum. Ama o bunu sorun haline getirdi ve diğer kavgalarla birleşti. o sırada benim bir sağlık sorunum vardı. annem yanıma gelecekti. annemle tanışmak istediğini söyledi. benim durumum çok kötüydü. ama sözünde durmadı ve beni o durumda sadece mesajla terketti. o terkediliş bende çok büyük travma yarattı. meğer ayrıldığımızda hamileymişim ve ameliyat olunca düşürdüm. ona da söyleyemedim. 2 ay boyu sadece ağladım. birisiyle sevgili olduğunu öğrendim. hiç iletişime geçmedik. 4-5 ay sonra sarhoşken beni aradı. ortak arkadaşımız osman konuşmamızı engellemeye çalıştı. sonra buluştuk buluşmaya osman da geldi, beni suçladı, ben de ikimizi ilgilendiren konular senin burda olman bile saçma falan dedim ama her buluşmaya geldi. o sırada o kızla hala sevgiliydi. onu terket dedim terketti, her görüşmeye çiçeklerle geldi, ayağıma kapandı. ben de ona hala aşıktım, barıştık. birkaç gün sonra ev arkadaşlarının istememesi yüzünden (osman da dahil) benden yine ayrıldı. sonra tekrar görüşmek istedi, ben yine görüştüm, bu sefer yüksek lisans yapacağım vs gibi saçma sebeplerden yine ayrıldı. ben de çok kızdım. 9 ay kadar onu beklemiştim, ben de biriyle ilişkiye başladım ama yürütemedim. ailemin yanına taşındım. bu sefer yine bana ulaştı, çok yalvardı. ailenle tanışacağım, yüzük takalım vs. ben de kabul ettim . çok seviyordum, gözüm hiç kimseyi görmüyordu. pandemi yasakları bitince yanına geri taşındım. iş buldum. ama ben osmanı bırakmam dedi. üçümüz kalacaktık yani aynı evde. ben de osman birkaç ay sonra taşınır gider diye düşünüyordum öyle kabul ettim. ikisi biz ayrıyken aşırı samimi olmuş. her anımızda osman yanımızda, ben de ayrı bir erkek evde olduğu için aşırı tedirginim. bir de çok pisler. işe gidip geliyorum bir yandan. sonra osmanın gitmesi yalan oldu. temizlik konularından kavgalar da çıkmaya başladı. bir de osman sürekli içki içmeye teşvik ediyor. ben de sürekli içip evi dağıtmalarından rahatsızım. yüzük konusu da rafa kalktı. sürekli osmanla gülüşüp eğleniyor bana gelince sıkılıyor sanki yanımda. 1 sene iyi kötü geçti doğum günümde yine içildi. benim de osmanla aramda sanki soğuk savaş var, sevgilimle aram kötü diye iyi davranmaya çalışıyordum. üçümüz film izliyorduk. sevgilim gidip yattı. osman yanıma yaklaşıp elimi tuttu. ben elimi çektim tekrar tuttu. elini omzuma attı ben de kalkıp gittim. sevgilime söylemeye korktum inanmayacak diye. bu sırada osmanın sevgilimin ailesine beni kötülediğini öğrendim. 1 ay sonra kendisine anlattım. yine sarhoşluktandır arkadaşça tutmuştur dedi. ben de bu durumu normal bulamadım ve bu kadar çok hayatımızda olmasını istemiyorum dedim. vay efendim ben onu arkadaşını kıskanıyormuşum, yalnız bırakıyormuşum, karışamazmışım vs. bağırdı çağırdı. gitti arkadaşının yanına yattı. ben durumu kabul edemedim ve evden çıkıp gittim. ben yokken konuşmuşlar çocuk da kabul etmiş evet elini tuttum demiş. ama ben sorun çıkaran iftira atan gibi oldum. çok büyük kavga ettik ve ikisi evden çıkıp gitti. ben sevgilimin annesini arayıp anlattım (çok samimiydik) . o da bana hak vermedi. ama seneler önceki olay olduğu için nnormal kabul edemiyordum. sonra eve geldiler ve ben panik atak geçirdim. osman bana sarıldı (sakinleştirmek için) ayy canım üzülme falan yaptı ve sevgilim öyle normale döndü. ama ben çok öfkeliydim buna. bi süre sonra yine bunun kavgası oldu ve beni yere ittirdi, yere düştüm. ameliyat oldum demiştim. belim kitlendi ve ayağa kalkamadım, ambulans çağırdım, ertesi gün kpss vardı. surat yapa yapa yanıma geldi hastaneye halbuki ben gelme demiştim. sanki beni kendisi ittirmemiş gibi. orda da benle osman ilgilendi. ağrı kesici iğneden birkaç saat sonra ayağa kalktım diye bana numaracı falan dedi ama sonuçlara göre ittirmesiyle belimde çatlak oluşmuş... çok da umursamadı. benim de niyetim kpssyi geçirip ailemin yanına gitmek, ayrılmaktı. öyle de oldu ve memlekete dönünce aramızda soğukluk oluştu. zaten o da ailesinin evine arkadaşını da götürmüştü. midem bulanıyodu artık ilişkilerinden. 1 ay boyu doğru düzgün iletişime geçmedik. günaydın, keyfin nasıl, nasıl gidiyor, iyi geceler mesajları. bi süre sonra bana mesaj attı yanıma gel (ailesinin evi) gezelim,birlikte olalım, ailem seni özledi vs. ben gitmekte kararsızdım ayrılmayı düşünüyordum ama bi yandan da böyle bi adım hoşuma gitti ve yanına gittim. orda yanlışlaırnın farkına vardığını, telafi edeceğini, beni kaybetmek istemediğini beni çok özlediğini vs söyledi. içten görünüyordu ben de çok mutlu oldum. evimize döndük bi süre sonra. osman birkaç ay gelmeyecekti. dönünce yazın soğuk olduğumuz zamanlar osmanla mesajlarını okuyup beni aldattığını öğrendim. zaten bişeyler hissetmiştim ama konduramamıştım. osman bana bir sürü hakaret etmiş, o da gülüp geçmiş sadece. hepsi öncedendi artık değerini anladım falan dedi ve ben yine affettim.... birkaç kez dışında aramızda hiç sorun olmadı. osman gelince üçümüz oturup konusalım dedi. ben istemiyordum ama adım atayım diye kabul ettim. o gelince söz verdiği gibi arkamda durmadı. bağırdı çağırdı küfür etti bana. çok büyük boşluğa düşmüştüm her oturup konuşmak istediğimde beni tersliyordu. sürekli ağlıyordum. bana sürekli bana duygusal şiddet uyguluyorsun makale baktım sende aynısı var, eski sevgilim daha iyiydi keşke ayrılmasaydım, senle bir ömür ızdıraba mahkumum falan diyordu. bu sırada bir kere de osman yüzünden kolumu morartmıştı. ama herşeyin sonu benim onu tahrik ettiğimdi. hep ben suçluydum yani. o sırada internetten birisi mesaj atmıstı ben de ona olayı üstünkörü anlatıp fazla mı tepki veriyorum diye sordum. o da ayrılmamı öğütledi doğal olarak ama ben ayrılamıyordum bi türlü. onla konusmaya devam ettim ama. çok mutlu oluyordum. sanki ruh eşimi bulmuştum. bi süre sonra görüştüğümüzü farketti ve ayrıldık. ben evden gittim. benle barışmayı düşünüyordu ama ben istemedim. sanki kendimi ondan ayrılmaya mecbur bırakmıştım. ayrıldıktan sonra konuştuğumuzda da arkadaşını savunmaya devam etmişti çünkü. yanlış yaptığımı biliyorum ama sanki bu yanlışı yaparak doğruyu yapmış gibi hissediyorum. sizce öyle mi? uzun olduysa üzgünüm...

Genişletmek için tıkla...

Seytanolabilirim .!.:

Sevgiliniz sizi sevmiyor ayrıca bu tarz bir ilişki asla yürümez olmamış bu ilişki cik

Genişletmek için tıkla...

hederahelixx .!.:

Ameliyata girmeden tahlil mahlil bişey yapılmıyor mu nasıl düştü çocuk pıt diye

Genişletmek için tıkla...