- Konu Sahibi Yaprak Mia Nora
-
- #1
Sevgili KK okurları, yazarları;
Çok uzun zamandır sessizce hatta üye bile olmadan takip ettiğim siteye sonunda yazıyorum. Evliliğimin 6.yılını Eylül ayında doldurdum ve ilk günden beri çocuk için deli divane olan bir çekirdek aileyiz biz. Ne yaptık ne ettiysek, kime gittiysek olmadı. Abartmıyorum inanın tam 8 tane doktora gittik, yapılmayan test kalmadı bana da eşime de, sorun yok daha yaşınız genç olur dediler, gezin tozun eğlenin dediler. Olmadı. Kimisi ben yaparım dedi atak yaptı, ertesi ay kistlerle açtım gözümü. Hele bir tanesi aşılama yaparım ben dedi beceremedi kesti biçti iltihapla uğraştım aylarca. Kaybedilen zaman, harcanan paralar, tükenen umut... Ben size neyi anlatayım nerden başlayayım bilmem ki... Hani diyorum hamile kalsam da düşük olsa ona sevineceğim. Oluyor bak en azından diye, ya da biri dese bana şu sorununuz var olmaz ona göre çözüm arayacağım, evlat edineceğim gerekirse. Ama yok, yok... Sorun yok çözüm yok! İnsan bu kadar aciz olur mu! Oluyor işte. 30.01.2015 tarihinde bir doktorda açtım gözümü CEMAL POSACI. Allah'ın izniyle halledeceğim ben dedi. Bende umut sıfır tabi. O gün çıktık muayenehaneden, eşim ben buna güvendim, inandım dedi. Üzmek istemedim, ama tabiri caizse he he dedim. O gün başladı her şey. İğneler ilaçlar derken tek bir şey sormadık doktorumuza, başta eşim güvendi inandı bu yüzden vardır bir bildiği dedik. Duymadığım bilmediğim manevralar yaptı ilaçlar, iğneler konusunda. Ve zorlu sayabileceğim yaklaşık 1 buçuk aylık bir süreçten sonra anlaşmalı çalıştığı İRENBE hastanesinde yaptı aşılamamı. Ama ne aşılama. 3 dakika sürdü sadece. Ama bunun 3 saniyesi aşılama, gerisi dua ile geçti :) Sonra hayırlısı olsun bakalım hepimize dedi gitti. 24 ünde kan testi dedi. Ben isteksiz, umutsuz, inançsız gittim verdim kanı o 3 saat geçmedi öldüm öldüm dirildim beklerken. Ve şimdi bugün 4 hafta+4 günlük hamileyim :)
Okuyan olursa yazımı, yardım isteyen olursa herhangi bir konuda ben hep burada olacağım. İnşallah benim yaşadıklarımı yaşamadan alırsınız evladınızı kucağınıza ama olur da benim gibi acı içinde bekleyen var ise evladını, lütfen yitirmeyin umudunuzu, o bir gün size gelecek inanın...
Çok uzun zamandır sessizce hatta üye bile olmadan takip ettiğim siteye sonunda yazıyorum. Evliliğimin 6.yılını Eylül ayında doldurdum ve ilk günden beri çocuk için deli divane olan bir çekirdek aileyiz biz. Ne yaptık ne ettiysek, kime gittiysek olmadı. Abartmıyorum inanın tam 8 tane doktora gittik, yapılmayan test kalmadı bana da eşime de, sorun yok daha yaşınız genç olur dediler, gezin tozun eğlenin dediler. Olmadı. Kimisi ben yaparım dedi atak yaptı, ertesi ay kistlerle açtım gözümü. Hele bir tanesi aşılama yaparım ben dedi beceremedi kesti biçti iltihapla uğraştım aylarca. Kaybedilen zaman, harcanan paralar, tükenen umut... Ben size neyi anlatayım nerden başlayayım bilmem ki... Hani diyorum hamile kalsam da düşük olsa ona sevineceğim. Oluyor bak en azından diye, ya da biri dese bana şu sorununuz var olmaz ona göre çözüm arayacağım, evlat edineceğim gerekirse. Ama yok, yok... Sorun yok çözüm yok! İnsan bu kadar aciz olur mu! Oluyor işte. 30.01.2015 tarihinde bir doktorda açtım gözümü CEMAL POSACI. Allah'ın izniyle halledeceğim ben dedi. Bende umut sıfır tabi. O gün çıktık muayenehaneden, eşim ben buna güvendim, inandım dedi. Üzmek istemedim, ama tabiri caizse he he dedim. O gün başladı her şey. İğneler ilaçlar derken tek bir şey sormadık doktorumuza, başta eşim güvendi inandı bu yüzden vardır bir bildiği dedik. Duymadığım bilmediğim manevralar yaptı ilaçlar, iğneler konusunda. Ve zorlu sayabileceğim yaklaşık 1 buçuk aylık bir süreçten sonra anlaşmalı çalıştığı İRENBE hastanesinde yaptı aşılamamı. Ama ne aşılama. 3 dakika sürdü sadece. Ama bunun 3 saniyesi aşılama, gerisi dua ile geçti :) Sonra hayırlısı olsun bakalım hepimize dedi gitti. 24 ünde kan testi dedi. Ben isteksiz, umutsuz, inançsız gittim verdim kanı o 3 saat geçmedi öldüm öldüm dirildim beklerken. Ve şimdi bugün 4 hafta+4 günlük hamileyim :)
Okuyan olursa yazımı, yardım isteyen olursa herhangi bir konuda ben hep burada olacağım. İnşallah benim yaşadıklarımı yaşamadan alırsınız evladınızı kucağınıza ama olur da benim gibi acı içinde bekleyen var ise evladını, lütfen yitirmeyin umudunuzu, o bir gün size gelecek inanın...