Merhabalar kizlar. Iki aydir bu adam hakkinda soyle konular acmistim:
Merhaba arkadaslar, ben yaklasik bir ay once bir konu acarak tavsiye istemistim. Konum kisaca suydu: yasadigim yere (Dogu Afrika'da biraz kucuk ve biraz izole bir koy), calistigim ofise (multeci kampi) benimle ayni yasta (32) Fransiz bir is arkadasim katildi. Kendisine uygun bir ev...
Merhaba arkadaslar belki daha onceki konularimdan hatirlayanlar cikar. Ofise yeni bir is arkadasim geldi, benimle ayni yasta (32), bekar bir erkek. Bulundugumuz yerdeki ev kitligindan oturu gecici olarak bende kaliyor. Bulundugum yerde, isyerimde yabancilar arasinda yaygin bir pratik. Ev cok...
Bu arkadas is arkadasim. Yasadigim ulkeye yeni geldi. Gelince ev bulamadigi icin iki ay bende kaldi. Bu sure icinde ondan hoslandim ama bir sinyal alamadigim icin belli etmedim. Sonra ev buldu kendi evine tasindi (gecen hafta). Ama arkadasligimiz devam etti. Bulustuk ettik badminton oynadik, aramiz cok cok iyiydi. Ben de zaten umudu kesmistim, rahattim ama bir sekilde demek ki hislerim umudum kalmis icten ice. En ufak bilinc kaybinda volkan gibi patladilar.
Dun ofisimiz icin onemli bir isi tamamladik, kutlamak icin birkac is arkadasim ickilerini alip benim eve geldiler (bu hafta is geregi yeni COVID testi olduk hepimiz negatifiz).
Neyse ben ictim de ictim, ickileri karistirdim, 32 yasinda is arkadaslariyla birer kadeh icen bir kadin degil de 17 yasinda annesine Mervelerde pijama partisine gidiyorum diyip Nevizade'ye giden rakci Burcu gibi ictim. Satlari filan ard arda kafaya dikiyorum. Icince gidip herkese sarilmaya basladim. Alakasiz bir is arkadasima "sen benim eski sevgilime benziyorsun cok yakisiklisin" filan diyorum.
Bu adam da yanimda oturuyor. Hatirladigim su: asiri asik gozlerle herifin saclarini oksuyorum, "Ben sana cok asigim, o kadar tatlisin ki seni yiyesim geliyor seni cok seviyorum, en cok sevdigim insan sensin" filan diyorum, sariliyorum. Soyle bir sahne daha hatirliyorum, bu cocuga sariliyorum omzuna basimi koyuyorum, cocuk da rahatsiz rahatsiz oturuyor, diyorum ki "ya seni rahatsiz mi ediyorum?" diyor ki "evet, biraz" "ooooo, sorry" diyorum ama sarilmaya devam ediyorum. Aslinda baya taciz bu yani.
Sabah kalktim, inanilmaz bir utanc duygusuyla. Baska bir arkadasima sordum ben ne yaptim diye. Dedi surekli sarildin ettin ona ama cok centilmen bir cocuk, cok rahatsiz olmadi bence. Cok kotu bir sey yapmadin. Sonra da uyuyakaldin seni tasidik.
Bu cocukla ikimiz bulundugumuz ulkenin dilini ogreniyoruz, ofise hoca geliyor. Bu sabah da dersimiz vardi, ders bitiminde "cok aksamdan kalmayim" diye baslayip ozur diledim. Dedim ki: "ya bir sahne hatirliyorum, rahatsiz oldugunu soylemene ragmen sana sariliyordum, sana yuruyordum, cok utaniyorum, hic hos bir davranis degil, hatta taciz, gercekten cok ozur dilerim." O da dedi ki: "evet ben kactim senden, seni ittim hatta yer degistirdim, rahatsiz oldugumu soyledim ama devam ettin. Sorun degil, ama bir daha olmasin. Ozur diledigin icin tesekkurler, kabul ediyorum ozrunu."
Sonra dedim ki: "Aslinda senden hoslanmiyorum bile, icince herkese yuruyen bir karakterim var, bu kadar icmemem lazimdi, tekrar ozur dlerim." O da "hadi hadi gec bunlari der gibi hareketler yaparak: "soylemek zorunda degilsin" dedi.
Ya kizlar bu kadar utanc verici bir sey daha olabilir mi? Cidden ya. Bir de benden hoslanmadigini biliyordum anlamistim zaten ama bu kadar acik ve net bir sekilde duymak da biraz koydu. Neyseki Turkiye'ye gelecegim bir ay ve gormeyecegim. Insallah o da unutur. Bu olaydan sonra basbasa eskisi gibi bu kadar plan yapmayiz artik saniyorum. Normalde iki ay evimde kaldi bir kere bile ters bir hareketim olmamisti kendisine karsi. Ama galiba butun sayginligim yerle bir oldu gozunde artik.