Bazı şeyler bahtsızlık mı kader mi bilemedim. Bilen çözen varsa söylesin lütfen...
Üniversitede birine çok aşık oldum, o da bana aşık olmuş gibi davranıyordu..Askerdi...Sonra yıllardır peşinde olan kıza döndü, sorduğumda da o cıvıl cıvıl dedi...Hoş 1 sene sonra çok mutsuzum diye beni aradı konuşmadım...
Sonra üniversitede yine sevdim ama tutturdu doğuda kendi memleketinde yaşarız dedi...Dedesi burdan ayrılma demiş. Evlenecektik mesleklerimiz iyi Ankara'da kalalım dedim, orda nasıl iş bulucam zor dedim, yüksek lisans yapıyordum hem, ailemi sülalemi bırakmam dedi...Gitmeye razı olur gibi oldum, babama söyledim o da izin vermedi zaten ayrıldık...Yıllar sonra beni sosyal medyadan bulmuş, napıosun vs dedi..evlenmiş coluk cocuga karısmıs...Memleketinde mutlu oldun mu dedim, yanlış karardı burda kalmak, Ankara'da olsam daha iyi olurmuş dedi güldüm geçtim, engelledim..
Sonra okul bitti işe girdim..Biriyle tanıştım, nişanlandık...Öfke kontrol problemi vardı, bana tokat attı, göze alamadım nişanı attım...Çok acı çektim, tam evleniyorum derken, gelinlik bile hazırdı, 1 yılda zor atlattım...15 kilo falan verdim..aradan 10 yılı aşkın süre geçti ve geçenlerde duydum ki çalıştıgı cok iyi bir şirketten atılmış ve birdaha iş bulamayacak sekilde atılma sebebi...
6 yıl kimse girmedi hayatıma...
Sonra kendi mesleğimden biriyle tanıstım, kendisi evlenmeyi cok istiyordu ben daha tanısalım tanıyalım derken..Aile kurmak istiyordu ...Ben de tanımaya calısıyordum, zaten zor begenirim, onu begenmiştim yıllar sonra heyecanlanmıştım...Daha ilişkinin başında tayland'a iş gezisine gideceğini söyledi gitti...Meğer orda hayat kadınlarıyla olmaya gitmişler arkadaslarıyla...Üstüne üstlük evli kadın kankası vardı sürekli akıl aldığı, aralarındaki ilişki çok yakındı..Özetle midem almadı bitti..
Sonra biri çıktı karşıma yaş olmuş 34...Dostluk aşka dönüştü...Ama anlam veremediğim gereksiz tartısmalar, gereksiz inatlaşmalar sürekli küsmeler, en ufak tartısmada hemen birkaç hafta iletişim kesmeler...sebebini okuya araştıra narsist kişilik yapısı oldugunu ogrendim...Vazgecmedim, bu sefer olsun dedim, sevdigin cok yonleri vardı, çabaladım ama baska kızla yazıstı, yalan hayat tarzı olmuş zaten narsistlerin özelliği....5 yıl geçti çok yıprattı beni oldurmaya çalıştım çünkü hep..Defalarca terkedip hep döndü..Yalanlarından ötürü güvenimi yitirdim...Sürekli ayrılık tehdidi yapardı...Artı 45 yaşında annesiyle yaşaması, karı koca gibi olmaları, kendimi onların hayatına yancı gibi hissediyordum artık...Ne kadar soylesen de değişmiyor hep aynı meselelerden kavga ettik ama zerre ne değişme ne düzelme vardı...Bitti...Sonucta yas 39'da elimde kalan yine sıfır..
Tek istediğim düzgün güzel bir ilişkiydi, sonucunda da aile kurabilmekti...
Kendi hatam mı kader mi bilmiyorum ama sanki birtek benim karşıma 1 tane guzel giden bişey çıkmıyor gibi geliyor artık...Eskiden umutluydum şimdi ise hele günümüzde burdaki konuları okudukca ve yaşımdan dolayı da iyice umutsuzum...Dua etmekten baska care yok ama neden diyorum..Çok mu şey istemiştim sanki...Hem bir sevgiye , bir aşka bile ne kadar hasret kaldım...