- 16 Ağustos 2016
- 9.337
- 4.664
- 123
- Konu Sahibi banabenigeriver
-
- #81
Malesef
Malesefİste kismetine o da boyle oldu :/
Engelliydi hala öyle ve evet zor olmuyor zaman zaman bakıp işime gelene cevap vermeksen engelli değil misin yahu.. şak diye cevap gelmiş. kıskandım şimdi
Annemi üzmemek ailesini sevindirmemek içinne güzel deyimlerimiz var dimi?
acıma acınacak duruma düşersin.
hayır iyi kötü bir duruşun var. kendi doğruların var.
neden ısrarla bu evliliği devam ettiriyorsun ki?
Acı gerçekBunun şaka olduğuna inanmak istiyorum
Annemi üzmemek ailesini sevindirmemek için
Bundan sonrasında ne yapabilirsiniz onu düşünün o zaman. Siz yorulup siz üzüleceksiniz vurdumduymaz sorumsuz insana bişey olmuyor gerçekten. Yaşınız genç kendinizi geliştirin maddi olarak güçlü kalacağınız yollar bulun kendi mutluluğunuzu düşünün anneniz ya da elalem ne deri bırakın.Takıldığı ortamdan iş yerinden sorduk birşey demediler eşim yüzüne bakılmayacak biride değildi evet evlenmek için evlenmek oldu.
İstedikleri buydu ayrılmamızdı geçende dedim pişman diye eşim için evlendiğine üzülmüş annesi pişman mısın diye sormuş eşimde latife yaptı demiş ben iyi niyet göremiyorum malesef.annen sen mutsuz olunca daha çok üzülür ama..
onun ailesi ise boşanırsan üzülür bence oğulları başlarına kalır.
Tabii ki yok. Onlar her anne baba gibi 'cocugumun evlenme yaşı geldi, hem belki düzelir. Temiz birini bulalim' demişler.Ama beni bulanda ailesiydi değil mi onların hiç mi suçu yok?
Şu vakadan sonra evleneceğim varsa da asla evlenmem.Annesi ağladı oğlumu kimse kabul etmiyor diye bende vicdan yapıp evet dedim böyle oldu
Yok onlar benim cikarimim, ben kabul ederken siz orda miydiniz dedi ya, heralde tehditle kabul ettirdiler dedim
Eşimle görücü usulü evlendim.Hemde birkaç ayda. Tabi bu dönemde hayat onunla benim aramda toz pempeydi bir sorunumuz yoktu kendi aramızda.Ben ailesini kendime dert ederken asıl dert etmem gereken şeyin eşimin çalışması olduğunu iki yıl önce anladım.İki yıl önce tamda eşimin doğum gününde işten çıkarıldığını öğrendim yanında değildim birkaç günlüğüne şehir dışına seyahate gitmiştim.Ben ah vah ederken hemde doğum günü ne üzülmüştür yanında değilim kendimce telefondan mesajla destek olmaya çalışırken döndüğümde eşimin hiç de bu durumu dert etmediğini anladım.Şaşırmıştım...Eşimin birkaç senede bir iş değiştirip bir dönem çalışmadığını öyle öğrendim.Önümüz Ramazan.Ramazanda çalışmak istemiyorum dedi.Eyvallah dedim çünkü son zamanlarda işle ilgili problemler yaşamıştı çıkma ihtimali vardı düşündüğümden fazla canı sıkılmış toparlar öyle başka işe bakar dedim onada moral olur bu zaman dedim.Ramazan bitti bayram geçti eşimin hala gönlünde çalışma yok.Bu arada iki buçuk yıllık tazminatı ve izin günlerinin parasını almıştı tabi toplam para dört aylık asgarî ücret kadar ediyordu(biz o parayla yaklaşık dört ay geçindik iki bayram girdi araya birde kurban kestik tabi eşim birde seyahat gidip geldi arkadaşıyla biryere ikisininde gidiş dönüş uçak parası eşimden).Günler geçtikçe benim ona olan güvenimde kayboluyordu tartışmaya başladık tabi birkaç yere girip çıktı.Beyaz eşya servisi(bir günlük), çıktığı işe benzer bir iş birkaç günlük(sanayide çalışıyordu)ve sanırım biryere daha girip çıktı tam hatırlamıyorum o günleri o kadar unutmak istedim ki...Sonunda bir fabrika bekçiliği işi buldu iki seneye yakındır orada çalışıyor ama çok mutsuz 12 saat çalışıyor gidiş geliş 13-14 saat olabiliyor.Ve şuanki patronundan da nefret ediyor her çıktığı işteki patronlarını sevmediği gibi.Onun istediği 12 saat otursun kimse ondan birşey beklemesin fabrikanın işleri patron ve patronun oğlunun ego tatmini için yaptırdığı işler olmasın istiyor.Ama özel sektörün böyle olduğunuda biliyor herkes aynı yani heryer bir.Buradaki sanayi küçük ve eşim hep asıl işini yapmayıp başka işler yaptığı için kendi alanıyla ilgili iş bulamıyor usta olsa bulabilirdi.Ve ben gerçekten ne yapsam bilemiyorum eşim hep mutsuz ayda 10 gün izinli olmasına rağmen hep huzursuz.Ve o böyle oldukça kendimi sadece bir yük gibi hissediyorum ben olduğum için çalışmak zorunda olduğunu olmasam günübirlik işler yapıp istediği hayatı yaşayacağını düşünüyorum.Dört senelik evliyim bu durum değişir mi sizce yoksa ben boş bir ümitle mi yaşıyorum?
Ailesi söylemediyse çalışmadığını onların da suçu var böyle erkekler çogaldı ya benim ki evlendim ilk gün baktım işten çıkmış ah ahhhAma beni bulanda ailesiydi değil mi onların hiç mi suçu yok?
Zaten destek oluyorum ama sabah uyanmak istememesi işten hep mutsuz gelmesi hep şikayeti insanı biryerde yeter ve dedirtiyor aslında bunuda demiyorum da yüzümü asıyorum konuşmuyorum eskiden hiç küsmezdim eşime alınmazdım artık bu durumlar bana huzur veriyor onunla diyalog hâlinde olmayıp iletişim kurmamak.İyide adam şikayet etse dahi şu an 2 yıldır asagilandi bir işte calisiyor...sizde ailem çalışmamı istemedi işte eşim istemiyor vs diye kendinizi hem yük görüp hemde başkaları nasıl olsa istemiyor diye hiç düşünmüyorsunuz bile sizede tecrübe olur bir işe girin çalışın ..çalışma hayatının zorluğunu kendi parani harcamanin tatliligini yaşayın ..hem kendinizi yük hissetmezsiniz ...bu kapitalist sistemde kim memnunki işinden çok az bir kesim belki yoğun ve acımasız çalışma şartları ve az maaş insanı mutsuzluğa sürükleyebilir buna dayanmak için sağlam psikoloji gerekir bunun için eşinize destek olmalisiniz
Eve düzenli para giriyor diye hiç çalışmaz bu herif.Siz bir işe girmeyi düşünüyor musunuz?
En azından eve düzenli bir para girer
Ben ben ben in neden olduğu ortaya çıktı tipik bir aslanBen aslan eşim koç
Aç kapa artemasen engelli değil misin yahu.. şak diye cevap gelmiş. kıskandım şimdi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?