GECE YALNIZLIĞI
Bir, iki, üç, dört…
Sayıyorum bastığım taş zemini, yürüdüğüm Arnavut kaldırımlarını
Sihirli bir değnek gibi gösteriyor
Yaşadığım tüm zamanı bana
Kaldırımlar...
Sanki bir fırtına yaşadıklarım, bir karanlık oda olduğum yer,
Ve sanki bir enerji veriyor üzerime üzerime gelen,
Yıldırımlar…
Gökkubbe bir erek ister gibi açmış ellerini
Karanlığın kuvvetli kollarına
Islak bir koku bırakan toprakta
Yağan yağmurdu anladım.
Sonra ağladım.
Dışayansıyan hüznümün, yürek dağladığı o anda
İsyan ettim beni
Transilvanya dan daha korkunç bir şatoya bıraktığında
Yalnızlığım