Hey gidi eski ramazanlar.
Balkonda iftar topunun atışın heyecanla bekleyen 3 çocuk (sanki oruç tutarmışçasına), son dakikaya kadar sofrayla mutfak arasında mekik dokuyan bir melek anne, ve elinde mis gibi buram buram kokan pidelerle köşeden beliren bir beyaz atlı prens(babam)
Sofrada kikirdemekten yemek dahi yiyemeyen, her daim ağzı kulaklarında bir kız çocuğu. Daha ilkokul bebesi. Sahurda annesi kaldırmadı diye trip yapan, bazen gürültüye uyanan o sahur heyecanını yaşayan bir kız çocuğu.
Çocukluğuma selam olsun.
Rahmetli Annecime :çok üzgünüm: akşamdan tembihlerdik ramazan davulcusu gelince bizi kaldır diye.. kalkıp onu izlerdik çocukluk iştee...senağlama
1hafta sonra başlıcam ben artık ama kociş oruçlu ona en sevdiği yemekleri yapıcam inş.
