Günlük motivasyon rutinim:
Her gün 15 dk lık bir rutin bu. İstersem telefonumdaki aplikasyondan da yararlanabiliyorum.
Bugünün konusu "kendi konfor alanından çıkmak" ..
Çalıştığın iş yerinde mutsuzsun ama yeni iş aramıyorsun
Kilolusun ama diyet yapmıyorsun
Sigara içiyorsun ama bırakmıyorsun
Sevgilinle asla çözülemeyecek sorunların var ama yüzleşmiyorsun
Para harcama sorunun var ama suçu ekonomiye atıyorsun vs vs
İlk olarak hayatın hiçbir zaman kolay olmadığını ve olmayacağı gerçeği ile yüzleşmek gerekiyor.Bu bir kerede yapılıp biten birşey de değil üstelik.Bunu sürekli kendimize hatırlatmamız gerekiyor.Ancak bu pes etmek ;"aman nasılsa hiçbir şeye engel olamıyorum,olacak olan oluyor" diyerek herşeyi savsaklamak da değil...
Bizi engelleyen,bloke eden ne ;öncelikle bunu anlamalıyız? Sorun "bizim düzeltemeyeceğimiz" bir mekanizmada mı (yani sorunun özü bizim gücümüzle değişemeyecek gibi mi) yoksa aslında sorun bizden mi kaynaklıyor bunu anlamak gerek.
Tabi ki esası KENDİNE DÜRÜST OLMAK! Kelimenin tam anlamıyla dürüstlükten bahsediyorum...
Çalıştığın iş yerinde mutsuzsun ama yeni iş aramıyorsun--çünkü yeterliliklerine güvenmiyorsun,çünkü risk alamazsın,çünkü şu andaki işine alıştın ve başka yerde yeniden başlamayı aslında hiç istemiyorsun, çünkü aslında bu işinde tembellik edecek fırsatın var ve belki yeni işinde olmayacak,maaş beklentini karşılamayacak...
Kilolusun ama diyet yapmıyorsun---Çünkü poponu kaldırıp 1 sa yürümek yerine tv de aptal dizileri izlemeyi tercih ediyorsun, çünkü çok fazla "ama" var hayatında, çünkü çocuklarını ve ev işlerini bahane ediyorsun,çünkü bahaneye sığınmayı seçtin
Sevgilinle asla çözülemeyecek sorunların var ama yüzleşmiyorsun çünkü yalnız kalmak istemiyorsun,çünkü "aşk" diye nitelendirdiğin aslında çaresizliğin, sevgilin olan erkek/kadından maddi/manevi beklentilerin var,dramayı seviyorsun
Para harcama sorunun var ama suçu ekonomiye atıyorsun çünkü esas ihtiyaçların dışındakiler senin için major harcamalar olmuş çünkü ekonominin gerçekten kötü olduğunu bildiğin halde daha ekonomik yaşamayı düşünmüyorsun bile çünkü kredi kartlarını çektiğin kredilerle kapatmanın sonuçlarını düşünmek istemeyecek kadar anı yaşıyorsun...
Hepimiz kendi güvenli kalemizde mutluyuz bir şekilde..İşler içinden çıkılmaz noktaya gelene kadar bu böyle elbette..Ben depresyonun dibine vurduğumda artık sürekli kendime acır halimden sıkıldığımda anlamıştım bunu
İş hayatımı çekilmez kılan insanlar gittikten sonra düşündüm de o insanlara üzüldüğüm ,sinirlendiğim kadar belki onlar beni o kadar takmamışlardı bile..Tıka basa yemek yediğim aylardan sonra , ardı ardına içtiğim sigaralardan sonra kendimi tanıyamaz hale geldiğimde kimse yoktu suçlayacağım.Mazeretlerim tükenmişti. evet ortada bir haksızlık vardı ancak o dönemlerde sesimi çıkarmamıştım. Ne artık kendimi suçlamaya zamanım ne de geriye dönebilecek imkanım vardı. Belki geriye dönsem yine aynı hataları yapacaktım.. Bu yüzden geçmişimdeki insanları,ailemi,kendimi suçlamayı bıraktım. Kendime acımayı bıraktım. Depresyonda olmak bahanesine saklanmayı bıraktım. "Ama" ları bıraktım.
35 yaşımdayım ve şansım varsa belki 35 yıl daha yaşarım. Şu 35 yılın bile nasıl geçtiğini anlayamamışken gelecek yılları sürekli bahanelerle ,amalarla geçiremeyeceğimi anladığımda çıktım o güvenli kalemden .Bir kerede ve tek seferde olmadı tabi.Ara sıra düştüm kalktım ;hala çabalıyorum. 5 yıllık boşvermişlik birden yok olmuyor ancak bir daha asla o eski BEN 'e geri dönmeyeceğimi de biliyorum . O kadını istemiyorum artık hayatımda..Yeni,güzel,sağlıklı ve benim için hayırlı olanı seçiyorum..Zor olanı seçiyorum..