Çok teşekkür ederim.Allah sabır versin ve yardımcın olsun ne evlatlar anne babasına azap olsun ne de anne baba evladına ailede huzur cok onemli ama sen kendine sor bence ben bu ailenin duzelmezi icin elimden geleni yaptim mi diye yaptiysan bu konuda icin ferahsa ailede olsa sana zarar veren onlari artik bir kenarda birakman lazim annedir babadir dara zora dustugunde yanlarinda olursun tamamen sil demiyorum ama seninde bir hayatin var ve bunlari düşünmekle ömrünü yaşını yeme derim
Seneler sonra arkana baktiginda pismanlik duyabilirsin ben kendi hayatima neden sahip cikmadim diye
Al aileni karsina sartlarini sun siz boyle oldugunuz için ben bu evde daha fazla durmak istemiyorum vs gibi duygusal polemige girmeden nötür bi sekilde sınırıni çiz onlardan artik vazgectigini belli et ve evet zor olacak belki ama bi kaosun icinde yasamaktan iyidir kendi ayaklarinin ustunde durmak tekrardan Allah sabir versin senin adina üzüldüm
Hatalıyım o konuda.Böyle bir ailede ikinci bir ünv okumayı keşke erteleseydiniz. Mezun olur olmaz hemen iş hayatına atılıp kendi hayatınızı kursaydınız. Çünkü o evde olduğunuz sürece hep mutsuz olacaksınız. Biran önce iş hayatına atılıp ayrılın o evden.
İyi akşamlar.
Konuya gireyim, çünkü uzatmadan anlatmaya çalışacağım ama zor.
Babam maddi durumumuz iyiyken, her şeyi sattı kadın peşinde.
Sadece bir de değil, uçan kuşa hemen sahip çıkayım, koruyayım moduyla atlayan biri.
Özellikle babasız aileleri ve bu duruma yatkın olanları buluyor. Şimdi bile yetmiş yaşında ve 38 yaşında kıza babacan tavırlarla yaklaşıyor, mahallesindeki kavgalara giriyor, kız istenmiyormuş vs. artık nedense. Bir yandan kaçmasını da biliyor, baktı belalı tipler gördüğü zaman fişek.
Biz çok büyük kavgalar ettik, en son durduğumuz evimizi sattı biraz borcum var diye. Hem de satmayacağım diyerek anneme krediler çektirdi. Abim kendi eviyle takas ederek aldı, üstüne de para verdi. Şu an hala oturuyoruz abim sağolsun, fırsat buldukça yüzümüze vursa da, arada ben geçeceğim dese de. Şu an abimden borcun bir kısmını da taksitle aldığı için evden çıkmıyor babam ama bitince bizi yine huzursuz edecek.
Polisler geldi iki defa birincide anneme vurunca araya girdim, itiştik, ikincide de bana saldırdı. Polislerin ikinci gelişlerinde, yanlarında üstüme yürüyüp evden kovunca, polisler içeri giremedi ama kapıdan gelsene sen buraya diye uzandılar buna. Polislerin yanında delilik yaptı, eşofmandan cinsel organını işaret ederek ben de bilmem neyliyim falan dedi anlamadım ne yapmaya çalıştığını. Bir tanesi üvey baban mı bu, kaç yaşında adam şimdi dövsen dövülmez dedi, diğeri üniformam olmasa yemin ederim ben döverim bu adamı dedi.
Beni evden çıkardı polis, şikayetçi ol şundan biz bir alalım bunu karakola dedi.
Beni evden çıkarınca bu şikayetçi olurum diye tutuştu, cama çıktı atcakmış kendini.
Şikayetçi olamadım, yapma kızım dedim el adamı olsa tamam ama babayla böyle bir karanlık tarafa girme, o bataklığa düşme dedim. Hala arada olsa mıydım derim ama hayatımda böyle bir şey yaşansın hiç istemiyorum.
Abimle de büyük kavga ettiler, bıçaklarım seni falan gibi saçma salak tehditler savurdu ama bir yandan da bekliyor abim kalksın gitsin diye.
Bir senedir aynı evde konuşmadık, çalıştım ama ev kirasına yeter bir ücret değildi. Bir de üniversitem var bu şehirde, son senem. Yurda geçmeyi düşündüm ama artık onun evi bile değil, abim sen otur dedi. Abim de onun yüzünden sağlıklı davranmıyor genellikle. Anneme gelirsek, annem bize babamı kötüleyip yüzüne ben senden memnunum, kocamsın, kocamı seviyorum diyor.
O da bitti yani benim için, abimi de beni de sattı defalarca. Bu arada ablam da eşine, babamın yaptığı gibi davranıyor. O konu çok detaylı, ablamla görüşmüyorum.
Şimdi maddi olarak masrafım olmuyor bu evde, odamdayım genelde, yüzeysel iletişim kuruyorum.
Bu adam hala başına ne gelirse gelsin, ben bu yoldayım mezarda değişirim diye iddialaşıyor, Allah'a bile meydan okuyor. Ben kendime çok yükleniyorum, senin hala bunlarla ne işin var diye ama bir yanım sen kendini düşün, duygusal davranma diyor.
Böyle sanki duruşumu kaybetmişim gibi hissediyorum. Sonra bakıyorum dışarıdaki hayat bile böyle sindirilmesi zor şeylerle dolu ve benim eyvallah edememek gibi lüks sağlayacak güvencem yok.
Ne yapmalıyım, bu işin doğrusu ne benim açımdan? Üniversite bitince komple şehirden çekip gitmeyi, annemle bile sınırlı görüşmeyi kararlaştırdım, risk alacağım.
Kafam çok karışık, çekip gitmeyi son şans olarak görüyorum.
Sağlıklı düşünmediğimi hissediyorum, çünkü denediğim halde başaramazsam ölümü çıkış yolu görme hissi başladı. Gardım çok düştü.
Çok üzgünüm, keşke sadece bizdeki olsaydı da başkası bu hissettiklerimi hissetmemiş olsaydı.Ayni babanin 50 yasinda versiyonu bende var. Tam 15 senedir degissin duzeksin islah olsun diye dualarmi etmedim adaklarmi adamadim olmuyor degismiyor. Kelimeler cumleler bile ayni. Ayni adami baskasindan dinleyince sirtimdan yuz defa bicaklandim. 70 yasina kadar yasarsa kesinlikle degismeyecek be bizde yasarsak hala cekecegiz demektir. En azindan senin sansin var. Okulmu olur işmi olur yurtdisimi olur kac hit yakani kurtar bak degismiyor goruyosun. Bu isin sonunda kanser olursun ben oldum cunku ordan biliyorum Allah yardimcimiz olsun Allah bildigi gibi yapsin ne diyim artik
Hayır, kesinlikle iyi niyetle değil.Babanızın sırf iylik için bu kadınlara para verdiğini düşünmüyorum.
İşini bul, kendi ayaklarının üstünde dur ve iletişimi azalt
Valla bi soz var ya bu deveyi güdecen ya da bu diyardan gidecen size kalmis bisey artik herseyÇok teşekkür ederim.
Bu şartlar altında kimse sağlıklı kalamaz, bunu hissediyorum artık.
Ben hem tepkimle, hem de yolumdan şaşmayarak elimden geleni yaptığımı düşünüyorum, annemi ilgilendiren kısma bile dahil olarak.
Korkuyorum bu ülkenin yaşam koşulları, ailemin etkileri beni yanlış tercihlere sürükler, beni ben olmaktan çıkarır diye.
Aileleyle olan böyle büyük problemler ki ortada bence aile bile yok ama insanın hayata çok eksiden başlamasına sebep oluyor.
Abim ve ablam için de öyle oldu.
Yok, kızmadım hak verdim.Siz evcil değilsiniz, korkaksınız. Kendinize güveniniz yok hatta korkunuzu öyle maskeleme ihtiyacı hissetmişsiniz ki çalışıp didinmek yerinde üniversiteyi kendinize bahane etmişsiniz. Okuyorum, kazansam da yetmiyor falan kendinize güzel hikaye uydurmuşsunuz… Bunu da asla farkında olmadan yaptınız muhtemelen… Beyin çok güçlü bir şey, psikoloji çok korkunç bir etken… Eminim ilk cümlelerimi okurken kızdınız bile ama sizi anlayarak yazdım onları, eğer durup nefes alıp düşünürseniz kendinizi bile kandırdığınızı göreceksiniz… Çok da doğaldır, insanız ve hepimiz hayatımızın belli dönemlerinde bazı hikayeler anlattık kendimize… Siz bir bireysiniz ve aileniz hayatta bile olmayabilirdi, yapayanlız kalmış olabilirdiniz, başka şehirde 5 kuruşsuz okumak zorunda kalabilir, çalışmaktan başka çaresi olmayan biri de olabilirdiniz. Hayatın her hali hepimiz için var… Kendinize 1-2 gün verin, kendinizi dinleyin ve kendinize söylediğiniz yalanları bi kağıda yazın… Sonra tek tek doğruları yazın… Sonra da aksiyon alın. Madem bu aileye bunca zaman çektiniz işe girin birikim yapın sonra evinize çıkın. Bu yalanlara “ekonomi böyle diye eve çıkamam, çalışsam da bi işe yaramaz’ ı da ekleyin. Herkes 40-50bin kazanmıyor ve yaşıyorlar, hayattalar… Hayat da devam ediyor… Azıcık aşımm ağrısız başımkonfor alanınızı terketmemek için değil, GERÇEK bir konfor alanı yaratmak için silkelenin ve kendinize gelin. Artık o ana babaya bişe diyecek halim yok, onlardan bi şey olmaz bu saatten sonra, baksınlar iki baş kendi çarelerine…
Teşekkür ederim.Sağlıklı düşünemeyen böylemi olur
Gayette akıllı mantıklısın
Bi kere anam da anam, onu bırakamam diyip kurban psikolojisine girmiyorsun
Ama tavsiyem yok
Daha çok direniyorum.Valla bi soz var ya bu deveyi güdecen ya da bu diyardan gidecen size kalmis bisey artik hersey
70 in den sonra azanı teneşir paklar.Boyle babaya kocaya hayır islemeyin.Etrafa da zarar verin huzurevine orada yaşasın.İyi akşamlar.
Konuya gireyim, çünkü uzatmadan anlatmaya çalışacağım ama zor.
Babam maddi durumumuz iyiyken, her şeyi sattı kadın peşinde.
Sadece bir de değil, uçan kuşa hemen sahip çıkayım, koruyayım moduyla atlayan biri.
Özellikle babasız aileleri ve bu duruma yatkın olanları buluyor. Şimdi bile yetmiş yaşında ve 38 yaşında kıza babacan tavırlarla yaklaşıyor, mahallesindeki kavgalara giriyor, kız istenmiyormuş vs. artık nedense. Bir yandan kaçmasını da biliyor, baktı belalı tipler gördüğü zaman fişek.
Biz çok büyük kavgalar ettik, en son durduğumuz evimizi sattı biraz borcum var diye. Hem de satmayacağım diyerek anneme krediler çektirdi. Abim kendi eviyle takas ederek aldı, üstüne de para verdi. Şu an hala oturuyoruz abim sağolsun, fırsat buldukça yüzümüze vursa da, arada ben geçeceğim dese de. Şu an abimden borcun bir kısmını da taksitle aldığı için evden çıkmıyor babam ama bitince bizi yine huzursuz edecek.
Polisler geldi iki defa birincide anneme vurunca araya girdim, itiştik, ikincide de bana saldırdı. Polislerin ikinci gelişlerinde, yanlarında üstüme yürüyüp evden kovunca, polisler içeri giremedi ama kapıdan gelsene sen buraya diye uzandılar buna. Polislerin yanında delilik yaptı, eşofmandan cinsel organını işaret ederek ben de bilmem neyliyim falan dedi anlamadım ne yapmaya çalıştığını. Bir tanesi üvey baban mı bu, kaç yaşında adam şimdi dövsen dövülmez dedi, diğeri üniformam olmasa yemin ederim ben döverim bu adamı dedi.
Beni evden çıkardı polis, şikayetçi ol şundan biz bir alalım bunu karakola dedi.
Beni evden çıkarınca bu şikayetçi olurum diye tutuştu, cama çıktı atacakmış kendini.
Şikayetçi olamadım, yapma kızım dedim el adamı olsa tamam ama babayla böyle bir karanlık tarafa girme, o bataklığa düşme dedim. Hala arada olsa mıydım derim ama hayatımda böyle bir şey yaşansın hiç istemiyorum.
Abimle de büyük kavga ettiler, bıçaklarım seni falan gibi saçma salak tehditler savurdu ama bir yandan da bekliyor abim kalksın gitsin diye.
Bir senedir aynı evde konuşmadık, çalıştım ama ev kirasına yeter bir ücret değildi. Bir de üniversitem var bu şehirde, son senem. Yurda geçmeyi düşündüm ama artık onun evi bile değil, abim sen otur dedi. Abim de onun yüzünden sağlıklı davranmıyor genellikle. Anneme gelirsek, annem bize babamı kötüleyip yüzüne ben senden memnunum, kocamsın, kocamı seviyorum diyor.
O da bitti yani benim için, abimi de beni de sattı defalarca. Bu arada ablam da eşine, babamın yaptığı gibi davranıyor. O konu çok detaylı, ablamla görüşmüyorum.
Şimdi maddi olarak masrafım olmuyor bu evde, odamdayım genelde, yüzeysel iletişim kuruyorum.
Bu adam hala başına ne gelirse gelsin, ben bu yoldayım mezarda değişirim diye iddialaşıyor, Allah'a bile meydan okuyor. Ben kendime çok yükleniyorum, senin hala bunlarla ne işin var diye ama bir yanım sen kendini düşün, duygusal davranma diyor.
Böyle sanki duruşumu kaybetmişim gibi hissediyorum. Sonra bakıyorum dışarıdaki hayat bile böyle sindirilmesi zor şeylerle dolu ve benim eyvallah edememek gibi lüks sağlayacak güvencem yok.
Ne yapmalıyım, bu işin doğrusu ne benim açımdan? Üniversite bitince komple şehirden çekip gitmeyi, annemle bile sınırlı görüşmeyi kararlaştırdım, risk alacağım.
Kafam çok karışık, çekip gitmeyi son şans olarak görüyorum.
Sağlıklı düşünmediğimi hissediyorum, çünkü denediğim halde başaramazsam ölümü çıkış yolu görme hissi başladı. Gardım çok düştü.