- 19 Mayıs 2010
- 1.687
- 3.084
- 408
- Konu Sahibi Suzanne777
-
- #1
Arkadaşlar daha önce de sorunlarımı paylaşmıştım,evliliğimi bitirmem için baştan beri çok neden var,aslında daha en başta bitirmem gerekirdi bunu biliyorum ama 6 aylık evliyken korunduğumuz halde hamile kalmıştım ve aldırmaya kıyamadım çocuğumu.Velhasıl aslında o andan itibaren hayatımı da bir nevi çocuğum uğruna feda etmiş gibi oldum çünkü asla kabul etmeyeceğim bir durumun içinde kalmaya devam ettim. Eşime saygım ve sevgim kalmadı, benim için sadece aynı evde yaşadığımız ve birlikte çocuk büyüttüğümüz biri.Belki zamanla düzelir yuvamı yıkmayayım, çocuğum anneli babalı büyüsün, psikolojisi bozulmasın diye düşünerek bugüne kadar geldim. Bir tarafım çocuğum önemli, onun için dayanmalıyım diyor bir tarafım ise hala gencim güzelim, aşksız,sevgisiz bir evlilik için yaşım çok genç,çocuğum büyüyünce içimde bütün hayatımı mutsuz bu şekilde harcadım diye pişman mı olurum diye düşünüyorum. Çocuğumun kardeşi olsun, mutlu bir aile hayatım olsun istiyorum ama eşimle çok zor artık bunu anladım,beni tüketiyor. (daha önceden bahsetmiştim sabit maaşlı işe girmeyi red ediyor) Boşanmış anne olmak da çok zor,bundan kokrtuğum içinde bir türlü cesaret edip ayrılamıyorum. Ayrıldıktan sonra bir daha biriyle evlenmek,üveylik ilişkileri filan düşünmek beni çok sıkıyor ama yalnız yaşlanıp ölmek de istemiyorum..Keşke kocam düzelse, tekrar ona karşı sevgi,saygı duyabilsem diyorum ama 6 yıldır başarısızlıklarını göre göre artık tükendim, bir an için beni sevindirecek birşey yapmadı,hep sıkıntı,problem,devamlı parasız,devamlı iş kurmaya çalışıyor ondan bundan parasını alamıyor..Allah'ım diyorum ne olur bana koca parası göster,bende normal evlilikler gibi bir eş,bir evlilik göreyim..Bir maaş,bir sigorta tüm istediğim bu ama olmuyor..Çocuk benim için en önemlisi ama bir yandan da çocuk için tüm hayatımı harcıyorum gibi geliyor..