Mahalle karısı gibi adammış. Anlattıklarına göre annene yaptığı kabul edilemez. Bence iyi olmuş ayrılmanız.Merhaba hanımlar..
Nereden başlıycağımı bilmiyorum. 8 aylık evliyim. 6 senelik beraberliğin sonunda oturduk nikah masasına. Flört döneminde herşey gayet iyiydi.. Nişan döneminde ufak ufak başladı sıkıntılar. Düğün tarihi yaklaştıkça, eşya seçimi vb konulardan gerginlikler yaşadık. Kayınpederim çok paragöz bir adamdır. Odaya küçük gelen bir halının, bir büyük boyunu getirticeğimiz zaman fiyat farkı çıktı diye bir yığın laf söyleyen bir adam. Kayınvalidemse küçük şeyleri problem eden, uzatan, büyüten biri.. Eşimse maalesef annesinin ve babasının gazına gelen, haklıyı haksızlığı ayırt edicek olgunluğa ulaşmamış biri..
Çok fazla uzatmak istemiyorum. Sıkıntılı geçen düğün öncesi süreçten snra düğün günü geldi çattı. Eşimin ailesi il merkezinde, ailem ise merkeze 45 dk mesafede ilçede yaşıyor. Kına gecesinde erkek tarafı saat 21.45e geliyorken geldi. Haliyle geç kalındı ve herkes gerilmeye başladı. Onlar gelmeden bizde çıkamadık salona.. Neyse.. Ben zaten o gün sarhoş gibiydim, heyecandan stresten ne yaptığımı hatırlamıyorum bile, eğlenmeye baktım, hopladım, zıpladım her gelin gibi kına gecemin tadını çıkardım. Taki gecenin sonuna kadar.
Gece sonunda kayınvalidem fotoğraf çekilmek istemedi, "yarın çekiliriz" falan gibi geçiştirdi.. Bense "anne bu kına gecesi hatırası hadi çekilelim lütfen" diyerek ikna etmeye çalıştım onu.. Olanlardan haberim yok tabii..
Eve döndüğümde ve eşimde evine vardığında eşimden "akşamki rezalet için tşkler" gibi bi msj aldım.. Anlam veremedim önce, ertesi gün anlayabildim ancak.. Meğer kına yakılacağı vakit bizim taraftan kimse erkek tarafını kınaya çağırmamış. Kasıtlı yapılan hiç bir şey yok inanın. Herkes telaşlı zaten kimse erkek tarafını kınaya kaldırmayı düşünememiş. Gerçi çağırmaya, davet etmeye gerek bile yoktu çnkü kayınvalidemde düğün sahibi nihayetinde.. Onunda oğlunun kına gecesi, yalnızca benim değil..
Kına gecesinde yaşanan bu aksilik düğünede aksetti.. Düğünden snra yaşadığımız tüm kavgaların sebebi de bu aksilik oldu..
Balayı boyunca herşey süperken biz ne zaman eve döndük (kayınvalidemlerle altlı üstlü oturuyoruz) işte ozaman başladı tartışmalar. Eşim kına yakılırken onun tarafı çağırılmadı diye düşman kesildi aileme. Senin annen şunu yaptı, senin teyzen bunu yaptı falan diye tartıştık hep. "Kasıtlı yapılan bi durum yok, telaştan yaşanmış bişi keşke annen davet bekliyceğine misafirleri kaldırsaymış" diye anlatmaya çalışsamda anlamadı.. "Telafisi yok o gecenin, benim hayatımda 1 kere olacak bişeyi mahvettiler" deyip durdu. "Benim hayatımda da 1 kere yaşanacak bişey ve bugünlerimiz en güzel günlerimiz, evliliğimizin ilk günleri, bugünlerinde telafisi yok" desemde anlatamadım..
Normalde el öpmeye gidilir ya evlendikten snra anne babaya.. Biz gidemedikhep bi bahane, yüzlerini görmek istemiyorum gibi acımasız cümleler.. 20 gün sonra bayram dolayısıyla gittik ailemin evine.. Annem babam eşimle konuştu gittiğimizde "biz artık bi aile olduk oğlum, özür dileriz kırdıysak ama kasıtlı bişey yapmadık" diye.. Anlamadı, anlamadı, anlamadı.. Tamam deyip geçti eşim.. Annemin ve babamın tlflarını açmamaya başladı.. Ailem çağırdıkça hep bi bahane buldu.. 2 ay snra kayınvalidem ameliyat oldu annem hastaneye koştu geldi ziyaretine.. Snra eve çıkınca babamla ayrı geldiler geçmiş olsuna, anneannemle ayrı geldiler.. Tatsızlığı uzatmayalım, aramız düzelsin diye adım attılar hep..
Ablamla aynı şehirde yaşıyoruz, ablam bekar. Annem ne zaman bulunduğumuz şehre gelse hep ablamın evine geldi, benim evime gelemedi.. Bense ancak akşam oturmasına yada haftasonuysa kahvaltıya gidebildim.
Geçen hafta küçük bi operasyon geçirdim. Oturmam, kalkmam zor olacağı için annem geldi hastaneye. İlk defa evimde kalıcaktı annem. Mutluydum. 2 gece hastanede yattıktan sonra eve çıktık. Kayınvalidem ilk eve çıktığımızda 5 dakikacık uğradı sadece bana.. Aramızda 10 basamak var.. Buarada eşim hastaneye beni ziyarete geldiğinde dilinin ucuyla anneme slm veriyodu, el öpmek yok, anne demek yok. Herneyse.. Eşim nöbet usulü çalışıyo, gündüz evde gece işteydi o hafta.. Eve geldiğimizde o işe gitti zaten akşam yoktu. Ertesi gün sabah eşimin geleceği saatte kalktık kahvaltı hazırlıyoruz mutfakta annemle. Eşim geldi işten, direkt duşa girdi. Biz kahvaltıyı hazırlayınca eşimi çağırmak için yatak odasına gittim baktım eşim yok.. Meğer aşağı annesinin yanına inmiş. Aradım dedim kahvaltı hazırlamıştık, seni bekliyoduk. E ben burda yapıyorum artık kahvaltımı dedi gelmedi. Öğleden sonra beni pansumana götürdü, götürürken tavırlıydı zaten. "Beni hiç merak etmiyosun, gecem nasıl geçti, açmıyım tokmuyum hiç sormuyosn"falan dedi.. Bende kahvaltıya bile gelmedin seni göremedimki konuşabileyim dedim, ayrıca ameliyatlı olan benim sen bana sordun mu ağrın sızın var mı diye dedim.
Ertesi gün yine aynısı. Kahvaltıya gelmediği gibi, annem kapıyı açıyo slm bile vermeden giriyo üstünü değiştiriyo gidiyorum demeden çıkıp gidiyo.. Artık dayanamadım daha fazla.. O işteyken gece msjlaştık, tartıştık. O böyle münasebetlerden hoşlanmıyomuş, alışkın değilmiş kalma durumlarına, işten yorgun geliyomuş her oda doluymuş.. (Yatak odasında ben yalnız yatıyodum buarada. Yatağına yatabilirdi yani.) Allahın selamını dahi esirgiyosun, ben saygı bekliyorum senden, sevmiyosan bile saygı göstermek zorundasın, evine gelen misafir sonuçta o insan, üstelik bana bakmak için burada dedim. Annene de çok kırgınım dedim sadece ilk geldiğimde 5 dk uğradı bi dahada gelmedi dedim.. Anlaşamıyolar bilmiyomusun fln dedi.. Dedim bana gelecekti, benim evime gelecekti. O ameliyat olduğunda ben "nasıl olsa kardeşi var, yeğeni var" deyip gitmemezlik yapmadım, 2 hafta boyunca her gün gittim nasılsın diye sordum dedim. Derken tartışma büyüdü. Ben mutlu değilim, uzatmayalım artık fln demeye başladı. Netten araştırmış anlaşmalı boşanma diye bi yazı göndermiş, en kolayı bu diğerleri süreci uzatıyomuş yazmış.. Bende istemiyosan gider verirsin mahkemeye dedim. Ertesi gün işten gelince ben uyuyodum, nasıl olsa kahvaltıya annesine iniyo diye kalkmadım. Sertçe sarstı beni "sen uyuyosun umrunda değil" gibi bişiler dedi.. Snra bende bişey diyince eşyalarını topla git dedi ardından aşağı annesinin yanına indi. Bende ağlayarak kalktım topladım eşyalarımı. Ailemin evine geldim.
Şuan tüm ailem benimle birlikte.. Teyzemler her gün yanımda. Üzülmeyeyim diye destekler bana çok şükür. Buraya geldikten snra kayınpederim ve eşim aradılar çok kere ama açmadım. Çnkü artık yoruldum. Çnkü biliyorumki özür dilemek için değil sitem etmek için arıyolar beni. Bunu ömrümün sonuna kadar nasıl götürürüm bilemiyorum. Huylu huyundan vazgeçer mi sizce? Aileler kendileri konuşsun çözsün çözebileceklerse istiyorum ama ümidim yok.
Şimdi bu kdr küçük ameliyatta iki gün dayanamayıp annemin yanımda olmasını sorun ediyosa yarın bi bebeğim olduğunda doğumumda nasıl gelicek?
Herşey bir yana ömür boyu kına gecesinde ailen şunu yaptı, bunu yaptı diye suçlanıp durucak mıyım? 8 aydır düzelir belki yoluna girer diye alttan aldım, sabrettim, ki ciddi anlamda sabırlı bi insanım.. Senelerdir hep alttan alan, hep ılımlı yaklaşan benim. Ama aileler işin içine girince gerçekten değişiyomuş bişeyler.
Çok uzun oldu, kusura bakmayın hakkınızı helal edin lütfen. Çok dolduğum için sanırım herşeyi yazmak istedim.
Bizde de davet etmek yoktur aslında.. Prosedür bellidir, gelin koşa koşa ortadan kayboluyosa kına vakti gelmiş, bindallısını giyecek demektir. Ben zaten o heyecanla kınada kim var kim yok farkında değildim, velevki farkına vardım kınanın ortasında durdurup hani erkek tarafı mı diycektim? Ben sadece eşime odaklanmışım testi kırılma oyununu oynuyorum..
bi yanım çok kırgın ne hayallerle yola çıkmıştık diye bi yanımsa buz gibi.. Yapılanlar aklımdan çıkmıyo. Tabiiki üzülüyorum. Yaşadığım hayal kırıklığı, başarısızlık hissi kötü hissettiriyo fakat düzelmiyceğini düşünüyorum eşimin..
Onlar kıymet bilmek bir yana sürdürüp durdular.. Biz 1 adım attıkça onlar 10 adım geri kaçtılar..
Haklısınız, biz hiç bir tartışmamızda netleştirmedik bişeyleri. En başından tavrımı koymalıydım ben alttan almak yerine.
amin canım inşaAllah. Aileden ne kdr uzak okdr iyiymiş. Ve en en en önemlisi merhamet.. Merhametsiz insanlarla olmuyo
her daim üzülen, yıpranan sen oluyosun. Başlatılıcaktı ama eşim ailesi gelmeden başlatmak istemedi.Kına gecesine saatlerce geç kaldılar, bi de akşamki rezalet için teşekkürler mi dedi
Salonda mı oldu bilmiyorum ama normalde 19-23 arası kiralanıyor salonlar. 7de gelen millet saat 10a kadar onları mı bekledi. Ben olsam erkek tarafını beklemez, eğlenceyi başlatırdım. Onlar gelince de kınayı yakıp, eğlencemiz bitmiştir anonsu yaptırırdım
Ahhhh keşke
Bu kadr küçük bişeyi bu kadar uzattılar.. Yaa insanlar düğünlerde kanlı bıçaklı kavgalar ediyolar, küfürleşmeye varan kavgalar ediyolarda yinede üstünü örtüp devam ediyolar yollarına. Bizim öyle kavga çıksaydı düşünemiyorum neler yaparlardı.inanın okuduklarım karşısında gerçekten çok üzüldüm ve şaşırdım... 8 ay boyunca resmen pisijkolojik şiddete maruz kalmışsınız hemde incir çekirdeğini doldurmayacak bir olay yüzünden .. bu olayı bahane ederek egolarını sizin ve ailenizin üzerinde tatmin etmişler ..
sizi ve ailenizi itibarsızlaştırmaya çalışmışlar ve sizin alttan almalarınız da , onların kendilerini haklı görmelerine ve olayların dozunu saygısızlık derecesinde artırarak devam ettirmelerine sebep olmuş..
hadi kayınvalideler zaten hep böyledir diyelim , peki annesinin eteğinin altından çıkmayan eşinize ne diyelim.. karakterli dik duruşlu bi erkek bu gibi durumlard taraf olmaz olmamalı , arada ortayı yatıştırıcı adımlar atarak sizle annesinin arasını yapması gerekirken annesinin tarafına geçerek tıpki bi düşman edasıyla içindeki kini de daha da büyüterek annenizin yüzüne dahi bakmıyor .... çoOOk ayıp çooOOk
kinci ,sevgisiz ,anlayışsız ,bencil ,yapıcı olmayan insanların düzelmeleri çok zordur. onların kalpleri bu duygularla kaplı olduğundan kendilerinden başka kimseler onlar için ucuz ve değersizdir..insanın kendine olan güvenini sevgisini bile tüketirler...
ne güzel devler memuruymuşsunuz maddi özgürlüğünüz yerinde çok şükür bu insanların sizi ve ailenizi daha fazla itibarsızlaştırmalarına , ezmelerine müsade etmeyin ..yazık !!!! annenize yapılanlara da ayrı üzüldüm ve siz ne aileniz bu yapılanları hiç haketmemiş .anneniz damadının bu davranışları yüzünden üzüntüden hasta bile olabilirdi ... görmezden gelmek gerçekten çok ağır psikolojik şiddet içerir . eşinizin ameliyatlıyken size yaptıkları ise vicdan yoksunu olduğunu ayrıca gösteriyor tabiii.
o kadar da özür dilenmiş konusulmuş ama tavırlar değişmemiş ben değişeceklerini de zannetmiyorum .. bu kadar küçük bi olayı bu kadar büyüten insanlar gerçekten bişi olsa ne yapmazlar ... düşünemiyorum..anneniz sizi , bu kinci sevgisiz içleri nefret dolu insanlar ezsin egolarını tatmin etsin diye mi doğurdu ...
özür bile dileseler samimiyetlerine inanmayın ve ana-oğula mutluluklar dileyin ........ kendilerine ezmek için başka bi köle bulsunlar ....
Canım benim esimde senin gibiydi aynı bende dayanamayıp ilk senemde annemin evine gittim aileler konuştu ve baristik.Esim öyle bir değişti ki inanamadim ya kaybetme korkusu olacak bir adamda bunu unutma ve kaçan kovalanir valla ne yalan söyleyim çok iyi yapmışsın ailenin yanına giderekMerhaba hanımlar..
Nereden başlıycağımı bilmiyorum. 8 aylık evliyim. 6 senelik beraberliğin sonunda oturduk nikah masasına. Flört döneminde herşey gayet iyiydi.. Nişan döneminde ufak ufak başladı sıkıntılar. Düğün tarihi yaklaştıkça, eşya seçimi vb konulardan gerginlikler yaşadık. Kayınpederim çok paragöz bir adamdır. Odaya küçük gelen bir halının, bir büyük boyunu getirticeğimiz zaman fiyat farkı çıktı diye bir yığın laf söyleyen bir adam. Kayınvalidemse küçük şeyleri problem eden, uzatan, büyüten biri.. Eşimse maalesef annesinin ve babasının gazına gelen, haklıyı haksızlığı ayırt edicek olgunluğa ulaşmamış biri..
Çok fazla uzatmak istemiyorum. Sıkıntılı geçen düğün öncesi süreçten snra düğün günü geldi çattı. Eşimin ailesi il merkezinde, ailem ise merkeze 45 dk mesafede ilçede yaşıyor. Kına gecesinde erkek tarafı saat 21.45e geliyorken geldi. Haliyle geç kalındı ve herkes gerilmeye başladı. Onlar gelmeden bizde çıkamadık salona.. Neyse.. Ben zaten o gün sarhoş gibiydim, heyecandan stresten ne yaptığımı hatırlamıyorum bile, eğlenmeye baktım, hopladım, zıpladım her gelin gibi kına gecemin tadını çıkardım. Taki gecenin sonuna kadar.
Gece sonunda kayınvalidem fotoğraf çekilmek istemedi, "yarın çekiliriz" falan gibi geçiştirdi.. Bense "anne bu kına gecesi hatırası hadi çekilelim lütfen" diyerek ikna etmeye çalıştım onu.. Olanlardan haberim yok tabii..
Eve döndüğümde ve eşimde evine vardığında eşimden "akşamki rezalet için tşkler" gibi bi msj aldım.. Anlam veremedim önce, ertesi gün anlayabildim ancak.. Meğer kına yakılacağı vakit bizim taraftan kimse erkek tarafını kınaya çağırmamış. Kasıtlı yapılan hiç bir şey yok inanın. Herkes telaşlı zaten kimse erkek tarafını kınaya kaldırmayı düşünememiş. Gerçi çağırmaya, davet etmeye gerek bile yoktu çnkü kayınvalidemde düğün sahibi nihayetinde.. Onunda oğlunun kına gecesi, yalnızca benim değil..
Kına gecesinde yaşanan bu aksilik düğünede aksetti.. Düğünden snra yaşadığımız tüm kavgaların sebebi de bu aksilik oldu..
Balayı boyunca herşey süperken biz ne zaman eve döndük (kayınvalidemlerle altlı üstlü oturuyoruz) işte ozaman başladı tartışmalar. Eşim kına yakılırken onun tarafı çağırılmadı diye düşman kesildi aileme. Senin annen şunu yaptı, senin teyzen bunu yaptı falan diye tartıştık hep. "Kasıtlı yapılan bi durum yok, telaştan yaşanmış bişi keşke annen davet bekliyceğine misafirleri kaldırsaymış" diye anlatmaya çalışsamda anlamadı.. "Telafisi yok o gecenin, benim hayatımda 1 kere olacak bişeyi mahvettiler" deyip durdu. "Benim hayatımda da 1 kere yaşanacak bişey ve bugünlerimiz en güzel günlerimiz, evliliğimizin ilk günleri, bugünlerinde telafisi yok" desemde anlatamadım..
Normalde el öpmeye gidilir ya evlendikten snra anne babaya.. Biz gidemedik
Ablamla aynı şehirde yaşıyoruz, ablam bekar. Annem ne zaman bulunduğumuz şehre gelse hep ablamın evine geldi, benim evime gelemedi.. Bense ancak akşam oturmasına yada haftasonuysa kahvaltıya gidebildim.
Geçen hafta küçük bi operasyon geçirdim. Oturmam, kalkmam zor olacağı için annem geldi hastaneye. İlk defa evimde kalıcaktı annem. Mutluydum. 2 gece hastanede yattıktan sonra eve çıktık. Kayınvalidem ilk eve çıktığımızda 5 dakikacık uğradı sadece bana.. Aramızda 10 basamak var.. Buarada eşim hastaneye beni ziyarete geldiğinde dilinin ucuyla anneme slm veriyodu, el öpmek yok, anne demek yok. Herneyse.. Eşim nöbet usulü çalışıyo, gündüz evde gece işteydi o hafta.. Eve geldiğimizde o işe gitti zaten akşam yoktu. Ertesi gün sabah eşimin geleceği saatte kalktık kahvaltı hazırlıyoruz mutfakta annemle. Eşim geldi işten, direkt duşa girdi. Biz kahvaltıyı hazırlayınca eşimi çağırmak için yatak odasına gittim baktım eşim yok.. Meğer aşağı annesinin yanına inmiş. Aradım dedim kahvaltı hazırlamıştık, seni bekliyoduk. E ben burda yapıyorum artık kahvaltımı dedi gelmedi. Öğleden sonra beni pansumana götürdü, götürürken tavırlıydı zaten. "Beni hiç merak etmiyosun, gecem nasıl geçti, açmıyım tokmuyum hiç sormuyosn"falan dedi.. Bende kahvaltıya bile gelmedin seni göremedimki konuşabileyim dedim, ayrıca ameliyatlı olan benim sen bana sordun mu ağrın sızın var mı diye dedim.
Ertesi gün yine aynısı. Kahvaltıya gelmediği gibi, annem kapıyı açıyo slm bile vermeden giriyo üstünü değiştiriyo gidiyorum demeden çıkıp gidiyo.. Artık dayanamadım daha fazla.. O işteyken gece msjlaştık, tartıştık. O böyle münasebetlerden hoşlanmıyomuş, alışkın değilmiş kalma durumlarına, işten yorgun geliyomuş her oda doluymuş.. (Yatak odasında ben yalnız yatıyodum buarada. Yatağına yatabilirdi yani.) Allahın selamını dahi esirgiyosun, ben saygı bekliyorum senden, sevmiyosan bile saygı göstermek zorundasın, evine gelen misafir sonuçta o insan, üstelik bana bakmak için burada dedim. Annene de çok kırgınım dedim sadece ilk geldiğimde 5 dk uğradı bi dahada gelmedi dedim.. Anlaşamıyolar bilmiyomusun fln dedi.. Dedim bana gelecekti, benim evime gelecekti. O ameliyat olduğunda ben "nasıl olsa kardeşi var, yeğeni var" deyip gitmemezlik yapmadım, 2 hafta boyunca her gün gittim nasılsın diye sordum dedim. Derken tartışma büyüdü. Ben mutlu değilim, uzatmayalım artık fln demeye başladı. Netten araştırmış anlaşmalı boşanma diye bi yazı göndermiş, en kolayı bu diğerleri süreci uzatıyomuş yazmış.. Bende istemiyosan gider verirsin mahkemeye dedim. Ertesi gün işten gelince ben uyuyodum, nasıl olsa kahvaltıya annesine iniyo diye kalkmadım. Sertçe sarstı beni "sen uyuyosun umrunda değil" gibi bişiler dedi.. Snra bende bişey diyince eşyalarını topla git dedi ardından aşağı annesinin yanına indi. Bende ağlayarak kalktım topladım eşyalarımı. Ailemin evine geldim.
Şuan tüm ailem benimle birlikte.. Teyzemler her gün yanımda. Üzülmeyeyim diye destekler bana çok şükür. Buraya geldikten snra kayınpederim ve eşim aradılar çok kere ama açmadım. Çnkü artık yoruldum. Çnkü biliyorumki özür dilemek için değil sitem etmek için arıyolar beni. Bunu ömrümün sonuna kadar nasıl götürürüm bilemiyorum. Huylu huyundan vazgeçer mi sizce? Aileler kendileri konuşsun çözsün çözebileceklerse istiyorum ama ümidim yok.
Şimdi bu kdr küçük ameliyatta iki gün dayanamayıp annemin yanımda olmasını sorun ediyosa yarın bi bebeğim olduğunda doğumumda nasıl gelicek?
Herşey bir yana ömür boyu kına gecesinde ailen şunu yaptı, bunu yaptı diye suçlanıp durucak mıyım? 8 aydır düzelir belki yoluna girer diye alttan aldım, sabrettim, ki ciddi anlamda sabırlı bi insanım.. Senelerdir hep alttan alan, hep ılımlı yaklaşan benim. Ama aileler işin içine girince gerçekten değişiyomuş bişeyler.
Çok uzun oldu, kusura bakmayın hakkınızı helal edin lütfen. Çok dolduğum için sanırım herşeyi yazmak istedim.
Evet cnm bahane aramış küsmek için çokta güzel bulmuşlar.
Evet ilk defa evlenlerdiler. eltim yok cnm tek gelindim. Eşimin abisi var ama nişanlı yada evli değildi.
