Sabah akşam yolculuk yapma fobisi

Ulaşım ağı yüzünden İstanbul dışında yaşayabilir miyim bilmiyorum. Bir kart ile İstanbul'un çoğu yerine gidebiliyorum. Gideceğim yere 50 dakikada ulaşınca kısa sürdü diyorum

Hiçbir yere yaslanmadan uyuyabiliyorum. Midem bulanınca cama yaslanma ihtiyacı hissediyorum, özellikle kışın. Onda da şapkayı başıma geçirip yaslanıyorum. Bayağı zamandır tramvayda başını yaslayanı görmedim. Şimdi farkına vardım

Bölümünüz ne bilmiyorum ama kitapları okulda bırakın. Bilgisayarı da okuldan halletmeye çalışabilirsiniz. Benimki laptop bir de, taşıdığımda bazı zamanlarda tüm enerjim gidiyor.

Ayrıca doktora muayene olun. Belki kan değerlerinizde değişme olmuştur. Bir demir eksikliği bile insanın hayat kalitesini alt üst ediyor.
 
Yaşadıklarınız çok insani bir tepki. Ben bu döngüye alışan insanlara hayret ediyorum. İstanbul’da 3 tane toplu taşıma aracıyla okula gittiğim bir düzende üniversiteyi okudum. Lanet ettim. Ben de ağlıyordum isyan ediyordum. Şimdiki aklım olsa öğrenciliğimi Ankara’da geçirmek isterdim. Ömrüm yolda geçti. İstanbul’da ancak kampüs içinde yurtta kalınıyorsa okunur başka türlü bir öğrencilik mümkün değil.
Mezun oldum Pendik taraflarında çalışmaya başladım. 10 yıl önce. Geldiğimde buralar bomboştu oh mis diyordum burda ucuz ucuz eve çıkmıştım hemen. Şimdi bu bile imkansız yeni mezun biri için.
 
Benim üniversitem evime 2-2.5 saatti. 5 saatim yolda geçiyordu her gün. O zaman gençlik ateşi midir heves midir bilmem gittim. Şimdi Ankara'ya taşındım, yine kalabalık ama İstanbul'a göre 3'te 1 daha sakin tabii. Arada anneme geliyorum nefes alamıyorum yine İstanbul'da. Herkes bi koşuşturmada, sakince yürüyen biri yok mesela. Bi kere ağladım Mecidiyeköy metrosunda :)) Anlıyorum sizi o yüzden ama yapacak bi şey eğer küçük bi ile taşınmayacaksanız pek yok. Sesli kitap dinleyebilirsiniz sevdiğiniz bi konuda podcast dinlemeye başlayabilirsiniz, en azından yol çekilir olur
 
35 yıl İstanbul'da yaşadım, evlenip kendi memleketime yerleştim, ailem hala İstanbul'da.
Aile ziyaretine her gidișimde (ailem orada olmasa adım atmak istemem) , İstanbul trafiğini, insan yoğunluğunu düşündükçe kaygı ve ibs atakları yaşıyorum. Son dönemde yola çıkmadan bagirsak hareketlerini yavaşlatici ilac kullanmaya başladım.
Psikiyatriye giderseniz durumunuz icin düşük doz bir ilac veya sizi sakinlestirip rahatlatacak takviye kullanabilirsiniz.
 
Mecbur adapte olmuş gibisiniz :) Aslında şehir dışına gittiğimde ben de yol dışındaki şeyleri burayla kıyaslıyorum. Burada şu neden yok, bu neden yok dediğimde İstanbul'u arama burada diyorlar. Ama işte değer mi...
Ben asla yaslanamıyorum bir yere, hele o camlar leş gibi. Daha önce saçını yıkamamış biri yaslanmış o kadar belli ki. Şunu yazarken bile içim kalktı. Hoş yıkamış biri yaslasa da nefretim dinmez ve yaslanmam :) Maalesef okulda bırakamam her daim ve herr daim bilgisayarımla yapışığız lisansüstü öğrencisiyim, her şeyim onun içinde. Zaten bırakacağım güvenli bir alan da yok, keza kitapları da öyle.
 
yorgunluğunuzu hissettim buradan Ben de isyan ediyorum ama sadece yoluna kalabalığına değil, dediğiniz gibi artık insana bir yerden bir yere kımıldama hakkı verilmemesine de isyan ediyorum. Eskiden kiralar ve fiyatlar o denli yüksek değildi, bir yurtta ya da 1+1 bir evde kalınabilirdi. Ben de hatta hayâl kuruyordum en azından atanınca o şekilde minik bir eve çıkarım diye. Biraz da artık hayal bile kuramamanın verdiği boğuntu var. Ne kadar çalışsak ne kadar kazansak hiçbir şey alamayacağımız bir düzen
 
Evet gençlik ateşiymiş ben de farkettim :/ çünkü bu altıncı senem, lisansüstündeyim ve lisanstayken ben de şikayet etmemiş, hatta seni yurda verelim diyen aileme karşı gelmiştim... Ah m.köy metrosu ((
 
Bende de benzeri oldu, yurt düşündük bi ara sonra dedim kendi ilimde üniversite kazanmışım napcam yurtta. Her Allah'ın günü avcılar maltepe arası hac yaptım resmen keyif bile alırdım hatta ya ilginç bi şekilde. Yaş ilerledikçe asla katlanılabilir olmuyor, her sene kalabalıklaşması da cabası
gunesvemai .!.:
Evet gençlik ateşiymiş ben de farkettim :/ çünkü bu altıncı senem, lisansüstündeyim ve lisanstayken ben de şikayet etmemiş, hatta seni yurda verelim diyen aileme karşı gelmiştim... Ah m.köy metrosu ((
Genişletmek için tıkla...
 
27 yıl istanbulda yaşadım saatlerce iki kıta arasında 3-4 vasıtayla gidip geldiğim yıllar oldu öyle leş öyle fena ki. Otobüslerde metrobüslerde çok ağlamısımdır… çok iyi anlarım
Son 3 yıldır egenin küçük bir kasabasında yaşıyorum. Şuan sgk binasındayım ayağımı uzatıp çay içmediğim kaldı bomboş. Yollar desen her yer 5 dk hayat varmış diyorum. İstanbuldan midem bulanıyor.
Video fotoğraf görsem fena oluyorum.
Yaşanacak gibi değil. Değil yaşamak tatile bile gitmem artık. En son 1.5 sene önce gittim işim vardı gün saydım dönmek için.
Bir şekilde kaçmanın yoluna bakacaksınız hedefiniz gitmek olsun
 
Cok normal. İstanbula coooo uzun yillar once gitmistim sadece. Pek bir sey yoktu aklimda. Gecen yil tekrar tatile gezmeye diye gittik. Esim orada okumustu ve özlediği icin heyecanliydi. İlginc sekilde de bu rezilligi kaniksamis ve sorun etmiyor gibiydi. Ama ben kacmak istedim 1 hafta bile dayanamadim gerçekten tatili yarida kesip döndük. İstanbulda kendi hur iradesiyle yaşamak icin ve ultra zengin ya da çıldırmış olmak gerekiyor bence. Ekonomiyi bahane etmeyin bence ayrica. Her yerde yasamak istanbulda yaşamaktan daha ekonomik sonucta
 
Toplu taşıma insanı katil eder bazen öyle manyaklar denk geliyor ki!!!
Ben 15 dk'lık yola katlanamıyorum. Şu yazdıklarınızı okumak içimi sıktı dayanılacak gibi değil.
 
Evet ultra zengin olmayı gerektiriyor, ya da turistik amaçlı gelinip gidilen bir yer olacak ben de katılıyorum. Ekonomik olarak aslında bahane değil de gerçekten dış etkenlerle çevrilmiş durumdayım. Okul şu an burada, şehir dışı eleniyor. Okula yakın daha sakin ve İstanbul'un daha dış kesimine yakın bir yerde oturmayı ailem kabul etmez. Aracımız yok, hastane ihtiyacı da oluyor evdekilerin ve hep daha merkezi yerde kalmak zorunda oluyoruz. Ben kendim daha yakın bir yere geçici gitsem bırakın evi yurtlar bile almış başını gitmiş. Lisanstayken rahatlıkla hafta içi yurtta kal demişti ailem, ama şimdi her şey o kadar uçuk ki. Şehir dışında yaşamak için de atanmak gerek
 
Kilitli dolaplarımız olurdu bizim. Tabii her bölüm aynı değil. Yl öğrencisi iseniz az kalmıştır. Seneye bitmezse güle güle zaten

Yolda hayal kurun, içinizden İng biliyorsanız pratik yapın, öğretmen olacaksanız hayali ders anlatın. Atandığınızı düşünüp hayal kurun... Kafanız dağılır. Yol hemen de geçiyor.
Doğma büyüme buralıyım. O yüzden doğuştan benim alışkanlığım Birinden problem duymasam İstanbul yaşanacak bir yerdi benim için.

Memlekete gidince 10 dksı bile zulüm gibi geliyor bana. O kdaar yolu orada çeksem ağlardım sanırım. Hayal edince midem de bulandı
 
Evet, artık her yolu deneyeceğim benim için en büyük sorun bir şey okurken mide bulantısı ve genel olarak sinirden faydalı bir şey yapamama. bi şey izlesem de herkes benle izliyor memleketimizde... hayal de kuruyorum tabii eve gidip yatma hayali
 
Bende de mide bulantısı oluyor genelde. Göz hizama getirince azalıyor gibi. Ayaktayken sınava çalışabiliyorum
 
İstanbul bende hep bu kaosu oluşturuyor. Gezmesini bile sevmem orada. Hatta kabusum olmuştu rüyamda arabam Pendik'te kalmış anahtari de buyukcekmecede. Ben de pendikteyim. Allah'ım diyorum ben ne yapcam size tavsiyem daha rahat bir şehre tasinmaniz yönünde.
 
İstanbul’da doğup büyüdüm geçen sene evlenip başka bir şehrin ilçesine geldim. Ailem ve arkadaşlarım orada olmasa özlemezdim ve gitmezdim. Gerçekten orada yaşamak bir çile. Hatırlıyorum da 2010’ların başında okula otobüsle giderken nerdeyse ağlayacak gibi olurdum artık kalabalık ve trafikten. Zaten İstanbul insanları eleyecek gibi duruyor artık. Maddiyatı yeterli olmayanlar zamanla terk edecek özellikle bir evi olmayanlar.
 
Evet ben her gün eleniyorum benim burada işim ne ya diyerek ama mecbur kalıyorum da çünkü ailemin evi burada. Bir de insanın aracı olmayınca kırsal yerde yaşamak zor (bizim gibi hastane ihtiyacı ve yaşını almış insan da varsa), onlar da burayı o yuzden tercih ettiler hep. Bana açık bir hapishane gibi geliyor
 
ben bu yaşadıklarını yaşamamak için uzun bir süredir iş bulamadım
en az 2,5 3 saatlik mesafede hep işler
sen en azından adım atmışsın içerisindesin ve yaşadıkların gayet normal sürekli aynı süreçte oldugun için de doğal olarak bunalmışsın
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
Sevgilimin incelikten uzak oluşu ve uyumsuzluğumuz
4 5 6
Yorumlar
113
Görüntüleme
7K
rozatulip
S
Eşimi sevmiyorum.
28 29 30
Yorumlar
590
Görüntüleme
104K
golldkahveemm
A
Eşimin iş degistirmesi sanki hayatimi degistirdi
3 4 5
Yorumlar
87
Görüntüleme
4K
ecega_
E
S
Çocuklar yüzünden boşanamıyorum.
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
26K
simenta
Popüler Konu Dr. Felice Gersh, PCOS SOS adlı kitabın özeti.
9 10 11
Yorumlar
206
Görüntüleme
71K
mucizelerbenibulur
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…