- 5 Şubat 2015
- 5.233
- 6.047
- Konu Sahibi Meredith Grey
- #1
Merhaba,
Hayatımın hiçbir döneminde bu hafta olduğu kadar kendimi depresif hissetmedim. Kaldıramıyorum artık. Bilmiyorum belki kısa süreli, dönemlik bir şeydir.
Malum kişinin kedisi bende biliyorsunuz. Hayvan kızgınlığa girdi. Bütün hafta günlük 2 saat falan uyudum maksimum. Eve geliyorum dağıtılmadık yer işenmemiş yer kalmıyor. Yorgunluktan mıdır nedir asabım bozuldu sürekli ağlıyorum. Uykudan uyanıp yeni bir güne başladığımda tüh yine ölmemişim gece modundayım.
Aynaya bakınca eski halimden eser yok. Göz altlarım mosmor. Cildim bozuldu. Önceden beyazım yoktu saçım beyaz dolu. Her tarafım ağrıyor.
2 ay onsuz gayet keyfim yerindeydi. Gezip tozup kendime vakit ayırıyordum. 1 haftalığına geldi gitti bütün hayat sevincim gitti gibi hissediyorum. Bazen de acaba adam kötü biri değil ben mi gereksiz tepkiler veriyorum diye düşünürken buluyorum kendimi. Ama psikoloğum tepkilerimi gayet normal buldu. Yani adamın hak ettiğini onayladı.
Annesiyle kardeşiyle falan iletişime geçmeye çalıştım. Adam gitmiş yeni atandığı birim üniformasıyla kendine atandığı şehirde olduğunu belli eden bir sosyal medya hesabı açmış. Delirdim. Ortalığı birbirine kattım bir nevi. Her yerden ama her yerden beni, annemi engellemiş. Yaptığım şeyden de utandım. Ama yaptıkları çok gücüme gidiyor.
Şimdi de yaptığım son şeyi telafi etmek için bir mesaj mı atsam düşüncesindeyim. Kendime yakıştırmadığımı, pişman olduğuma yönelik. Anneme bunları söylediğimde kızgınlıktan köpürüp ne muhatap olacaksın saçmalama modunda. Hem bununla ilgili hem de bu bitik halimden çıkmama yardımcı olmaya yönelik yorum yaparsanız sevinirim.
Ve rica ediyorum durumumu söz önüne alarak sert olmayan yorumlar yapın, eskisi gibi her şeyi kaldırabilecek bir psikolojide değilim şu an.
Hayatımın hiçbir döneminde bu hafta olduğu kadar kendimi depresif hissetmedim. Kaldıramıyorum artık. Bilmiyorum belki kısa süreli, dönemlik bir şeydir.
Malum kişinin kedisi bende biliyorsunuz. Hayvan kızgınlığa girdi. Bütün hafta günlük 2 saat falan uyudum maksimum. Eve geliyorum dağıtılmadık yer işenmemiş yer kalmıyor. Yorgunluktan mıdır nedir asabım bozuldu sürekli ağlıyorum. Uykudan uyanıp yeni bir güne başladığımda tüh yine ölmemişim gece modundayım.
Aynaya bakınca eski halimden eser yok. Göz altlarım mosmor. Cildim bozuldu. Önceden beyazım yoktu saçım beyaz dolu. Her tarafım ağrıyor.
2 ay onsuz gayet keyfim yerindeydi. Gezip tozup kendime vakit ayırıyordum. 1 haftalığına geldi gitti bütün hayat sevincim gitti gibi hissediyorum. Bazen de acaba adam kötü biri değil ben mi gereksiz tepkiler veriyorum diye düşünürken buluyorum kendimi. Ama psikoloğum tepkilerimi gayet normal buldu. Yani adamın hak ettiğini onayladı.
Annesiyle kardeşiyle falan iletişime geçmeye çalıştım. Adam gitmiş yeni atandığı birim üniformasıyla kendine atandığı şehirde olduğunu belli eden bir sosyal medya hesabı açmış. Delirdim. Ortalığı birbirine kattım bir nevi. Her yerden ama her yerden beni, annemi engellemiş. Yaptığım şeyden de utandım. Ama yaptıkları çok gücüme gidiyor.
Şimdi de yaptığım son şeyi telafi etmek için bir mesaj mı atsam düşüncesindeyim. Kendime yakıştırmadığımı, pişman olduğuma yönelik. Anneme bunları söylediğimde kızgınlıktan köpürüp ne muhatap olacaksın saçmalama modunda. Hem bununla ilgili hem de bu bitik halimden çıkmama yardımcı olmaya yönelik yorum yaparsanız sevinirim.
Ve rica ediyorum durumumu söz önüne alarak sert olmayan yorumlar yapın, eskisi gibi her şeyi kaldırabilecek bir psikolojide değilim şu an.
