- 10 Ağustos 2020
- 554
- 529
- 18
- 32
- Konu Sahibi Birkadiningunlugu
- #1
Eşimle boşanma aşamasındayız ve bu konuda uzun uzun düşünme fırsatım oldu. Eşim bana karşı evliliğimiz boyunca asla romantik olmadı. Özel günlerimizi unutur, önem vermezdi. Ben de buna takılır üzülürdüm. Aslında üzülme nedenim sadece özel günlerin unutulması değildi, bana deger verdiğini en azından o günlerde görmek isterdim. Gelir tv karşısına geçer, çayını ve kahvesini tv eşliğinde içerdi. Ben de konuşmak, dertleşmek, sohbet etmek isterdim ama o anlamaz görmezden gelirdi. Ondan pahalı hediyeler beklemedim, yüzük bile almamıştı imitasyon dahi olsa bir yüzük alabilirdi. Her denileni yapmış, aman yük olmayayım diye evlenirken dahi bir şey istememiş, her eşyayı en uygunundan seçmiştim. Ama o bunları da hiç görmedi. Çevrem tarafından çok beğenilen biriyim, ailem tarafından iltifatlarla her şeyin en iyisi alınarak büyütüldüm. Doğum gunlerim hic es geçilmedi. Bu sekilde bir yaşamım varken degersizliğin içine düşmüştüm. Kendimde hep suç aradim acaba eşim benim yüzümden mi böyle davranıyor yanlış mı yapıyorum diye kendimi sorguladım. Evet yanlışlarım vardı her şeyi dört dörtlük yapamıyordum ama elimden geleni yapıyordum. Onunla sohbet etmeye çalışıyor, yanına gidip sokuluyor, vakit gecirmek icin ortam hazırlıyordum. Ama eşime yaranamıyordum. Hediye alsam da benim param, üstüme bir sey alsam benim param diyordu. Cimri, görgüsüz biriydi. Görgüsüz diyorum çünkü annesine ya da akrabalarina kiyafetlerimi gösterip benim paramla alındı paraya kıydım diyordu. Kendi icimde çok mücadele ettim. Sınırımı bazen aşan durumlar oldu. Bazen sabrettim. Sonunda dayanamadım. Dayanamadıgım nokta ise sevgisizligi görmek oldu. Insan aşik olduğu insana iyi davranırmış, romantik olurmuş, ben boşuna çabalıyormuşum. Gördüm ama geç oldu. Şimdiden sonra o evde durmak ona da kendime de haksızlık olurdu çünkü sevgim bitmişti. Ilk zamanlar cok huzursuz olsam da şuan huzurluyum.