- 12 Temmuz 2022
- 23.412
- 85.589
- Konu Sahibi Orangegreysky
- #1
Bazı sorularımı gören olduysa annem kanser hastası. Metastatik kanser, yayılıyor ve sürekli bir yerde çıkıyor. Bir gün doktora annemi almadan girdim sordum, hani tamamen iyileşme olamaz sadece rahat geçirmesini sağlayacağız demişti. Yaklaşık 75 doz immünoterapi aldı. Yumurtalık kitlesi 18 santimi geçti İstanbul'da ameliyat yapmadılar Ankara'ya getirdim, şehir hastanesi iyidir dedim gösterttim konseye soktular. Yayıldığı için riskli olduğunu düşünmüşler ve ameliyat yapmıyorlar. Şu an böbrek (1 böbreği tamamen alındı, diğerinin yarısı alındı ama kalanında da var kitle) akciğer yumurtalık ve yeni öğrendiğimiz karaciğer metastazları var.
Şimdi muhtemelen yeni bir kemoterapiye geçecek. Yaşı 68 olacak birkaç ay sonra. Ve ben çok kötü hissediyorum. Durup durup bakıyorum bir şey olursa yüzü aklımdan silinmesin diye. Babam vefat edince telefonunu silmiştim dayanamayıp, annemin mesajlarına bakıyorum cuma mesajları atar hep sanki yakın zaman sonra o cuma mesajları kesilecek. Arkadaşları arayacak, hepsiyle tek tek konuşmam gerekecek. Bunları hep babamda yaptım ama yaşım küçüktü çok idrak da edemedim ama şimdi kaldıramıyorum çok ağır geliyor. Kimsem olmayacak, bende olmadığı günlerde her gün görüntülü arar en az 1 saat başını şişirirdim. Yemek yaparken arardım, şimdi arayamayacağım belki. Bir derdim olduğunda gidemeyeceğim. Hala yatarım dizlerine hadi sev beni derim, diyemeyeceğim. Bir oyunu var telefonunda 16bininci bölüme gelmiş, o oyunda daha fazla ilerleyemeyecek. Bana seneler önce orkide gelmişti ben bıraktım soldu attık sanıyorum, dallandırmış budaklandırmış halbuki, o çiçek de ölecek. Şu an aldığı kemoterapinin çok halsizleştirici etkisi yok ama yeni alacağı belki elden ayaktan düşürecek. Çok sever gezmeyi, herkese "boğaz çocuğuyum ben" der, gider ormana gider denize gezer, belki gezemeyecek. Ölüm Allah'ın emri, daha annem yanımda ama şimdiden nefes alamıyorum bile. Aslında derdim var ama derdimin bir çözümü var mı bilmiyorum sadece iç dökmek istedim içimde büyüyor çünkü her şey. Ameliyat etmedikleri için de umudu kestiler gibi geliyor o yüzden çıktı hepsi içimden şu an
Şimdi muhtemelen yeni bir kemoterapiye geçecek. Yaşı 68 olacak birkaç ay sonra. Ve ben çok kötü hissediyorum. Durup durup bakıyorum bir şey olursa yüzü aklımdan silinmesin diye. Babam vefat edince telefonunu silmiştim dayanamayıp, annemin mesajlarına bakıyorum cuma mesajları atar hep sanki yakın zaman sonra o cuma mesajları kesilecek. Arkadaşları arayacak, hepsiyle tek tek konuşmam gerekecek. Bunları hep babamda yaptım ama yaşım küçüktü çok idrak da edemedim ama şimdi kaldıramıyorum çok ağır geliyor. Kimsem olmayacak, bende olmadığı günlerde her gün görüntülü arar en az 1 saat başını şişirirdim. Yemek yaparken arardım, şimdi arayamayacağım belki. Bir derdim olduğunda gidemeyeceğim. Hala yatarım dizlerine hadi sev beni derim, diyemeyeceğim. Bir oyunu var telefonunda 16bininci bölüme gelmiş, o oyunda daha fazla ilerleyemeyecek. Bana seneler önce orkide gelmişti ben bıraktım soldu attık sanıyorum, dallandırmış budaklandırmış halbuki, o çiçek de ölecek. Şu an aldığı kemoterapinin çok halsizleştirici etkisi yok ama yeni alacağı belki elden ayaktan düşürecek. Çok sever gezmeyi, herkese "boğaz çocuğuyum ben" der, gider ormana gider denize gezer, belki gezemeyecek. Ölüm Allah'ın emri, daha annem yanımda ama şimdiden nefes alamıyorum bile. Aslında derdim var ama derdimin bir çözümü var mı bilmiyorum sadece iç dökmek istedim içimde büyüyor çünkü her şey. Ameliyat etmedikleri için de umudu kestiler gibi geliyor o yüzden çıktı hepsi içimden şu an
Yani sorun bence de. Yani eğer kemoterapi ile geçme imkanı varsa veya küçülme imkanı doktorlar onu tercih etmiş olabilirler. Yani kötü düşünmeyin hemen. Önce bir sorun sonra bakarsınız duruma. Anne olunca tabii ki her şey çok daha zor ama lütfen olumlu kalmaya çalışın.
